۷۲ درویش گنابادی محبوس در زندان فشافویه که در اعتراض به محدودیت‌های امنیتی اعمال‌شده بر دکتر «نورعلی تابنده»، رهبر دراویش گنابادی و پیروان این سلسله عرفانی دست به اعتصاب غذا زده بودند با انتشار دومین بیانیه خود در یازدهمین روز اعتصاب غذا گفته‌اند: «اگر همان‌طور که رسانه‌های رسمی حاکمیت اذعان می‌کنند ما [درویشان بازداشت‌شده در حادثه گلستان هفتم – ۱اسفند۱۳۹۶] خاطیان و مجرمان آن واقعه بوده‌ایم و حاکمیت با مکتب درویشی عنادی ندارد، محکوم و زندانی شدن ما می‌بایست نقطه پایانی بر فشارهای امنیتی اعمال‌شده بر دکتر تابنده و جامعه درویشی می‌بود اما نه‌تنها چنین نشد بلکه محدودیت‌های امنیتی، فضای زیست شهروندی را به زندانی برای ایشان و جامعه درویشی تبدیل کرد.
متن دومین بیانیه ۷۲ درویش زندانی را که دست به اعتصاب غذا زده‌اند در زیر می‌خوانید:
ما درویشان گنابادی تمام هم‌وغم و دغدغه‌مان بهره‌گیری از تعالیم انسانی مکتب تصوف و کسب توفیق هواداری از جناب آقای دکتر نورعلی تابنده مجذوب علیشاه به‌عنوان مصداق عینی هویت درویشی است و واقعه گلستان نیز که امروز ما را در زندان مسکن داده است همان‌طور که بارها گفتیم ظهور همین دغدغه و نگرانی از تعرض مسبوق به سابقه حاکمیت به جان‌مایه هویت درویشی‌مان بود اما شنیدن خبر امتناع رهبر درویشان از غذا و درمان بیش‌ازپیش بر ما روشن می‌کند که این نگرانی بیجا نبوده است و نیست. چراکه اگر همان‌طور که رسانه‌های رسمی حاکمیت اذعان می‌کنند ما [درویشان بازداشت‌شده در حادثه گلستان هفتم – ۱ اسفند ۱۳۹۶] خاطیان و مجرمان آن واقعه بوده‌ایم و حاکمیت با مکتب درویشی عنادی ندارد، محکوم و زندانی شدن ما می‌بایست نقطه پایانی بر فشارهای امنیتی اعمال‌شده بر دکتر تابنده و جامعه درویشی می‌بود اما نه‌تنها چنین نشد بلکه محدودیت‌های امنیتی، فضای زیست شهروندی را به زندانی برای ایشان و جامعه درویشی تبدیل کرد.
امروز برای هر درویشی روشن است که دست پنهان و خفقان‌زای نهادهای امنیتی عرصه را بارها بیش از آنچه قبل از واقعه گلستان هفتم بود بر جامعه دراویش گنابادی تنگ کرده و خفقان و بایکوت را به اوج خود رسانده است؛ از عدم بازگشایی حسینیه تهران گرفته تا بیانیه‌سازی‌های پی‌درپی و مشکوک و ضدونقیض با فرمایشات جناب دکتر تابنده تا تلاش آشکار برای تشدید انزوا و دور ساختن دراویش از اطراف ایشان، همه از مصادیق این مدعاست.
ما ۷۲ درویشیم که یازده روز است که دست از خوراک و درمان کشیده‌ایم و تا پای جان این اعتصاب را ادامه خواهیم داد تا بلکه این عرصه تنگ را که گریبان جامعه درویشی را فشرده است بگشاییم چراکه می‌د‌انیم اگر ما امروز بر این طریق نکوشیم بی‌گمان زود خواهد بود که این خفقان، پویایی و تپندگی هویت ما را به ورطه نابودی بکشاند.
«جان‌ها» گر رفت گو رو باک نیست
تو بمان ای آنکه چون تو پاک نیست
۷۲ درویش اعتصاب غذا کرده در زندان‌های فشافویه و اوین