عصرایران؛ مصطفی داننده- می‌گویند حسن روحانی رییس جمهور ایران، عصر جمعه متوجه داستان سقوط هواپیمای اوکراین شده است. عباس عبدی فعال سیاسی اصلاح طلب با اشاره به این ماجرا می‎‌نویسد: «بعدازظهر جمعه بود که آقای ربیعی زنگ زد و گفت: روحانی به او زنگ زده که بخش‌های آخر اطلاعیه‌ات درست نیست.»

در جریان گرانی بنزین هم رییس جمهور گفت:« من هم مثل همه مردم ایران مطلع شدم که صبح جمعه قیمت بنزین تغییر کرده است چرا که من هم این طرح را به شورای امنیت واگذار کرده بودم و به آنها گفته بودم که زمانش را به من نگویید چرا که این مصوبه در جلسه سران قوا مصوب شده است.»

بعد از این جمعه و آن جمعه، باید از رییس جمهور پرسید که آقای روحانی تا کی می‌خواهید بی‌خبر باشید؟

مگر می‌شود رییس جمهور به عنوان رییس کشور و رییس قوه مجریه، از همه اتفاقات مهم کشور بی‌خبر باشد؟ رییس جمهور باید زمین را به زمان می‌دوخت و از ماجرا کسب اطلاع می‌کرد و تا مطمئن نمی‌شد، دست از تلاش بر نمی‌داشت.

مگر می‌شود هواپیمایی در کشور سقوط کند و بعد سحنگوی دولت و سازمان هواپیمایی کشور با قاطعیت اعلام کنند که سقوط عادی بوده است و هیچ موشکی به هواپیمای مرگ برخورد نکرده است؟

آقای روحانی قطعا شما در ماجرای سقوط هواپیما و پنهان کاری سه روزه مقصر هستید. شما به عنوان مجری قانون اساسی و رییس جمهور کشور باید در جریان تمام امور کشور حتی جزئی‌ترین اتفاقات هم باشید چه برسد به اینکه تازه جمعه عصر پی به واقعیت برده باشید.

اینکه ما خبر نداشتیم، عذر بدتر از گناه است. واقعا اگر این همه بی‌خبر هستید، اصلا چرا هستید؟ به خدا ما به این روحانی رای ندادیم. به روحانی که دست روی دست بگذارد و اتفاقات کشور را از دور نظاره کند و بعد بگوید من خبر نداشتم یا جمعه صبح یا عصر خبردار شدم.

در سیاست خارجی، خروج آمریکا از برجام و تحریم‌های این کشور علیه ایران، عامل توقف سیاست‌های دولت شده است. نمی‌دانم شاید در مسائل داخلی هم دچار تحریم هستیم که رییس جمهور دچار انفعال شده است.

به نظر می‌رسد روحانی فکر کرده است که اگر در اتفاقات مهم کشور از استراتژی بی‌خبری استفاده کند، کسی از او سوال نمی‌کند و می‌گوید، آخی! رییس جمهور بی‌چاره که از ماجرا خبر نداشته است.

نه این استراتژی درست نیست. شاید بی‌خبری برای مردم خوش خبری باشد اما برای دولت‌مردان به ویژه شخص رییس جمهور، بی‌خبری اصلا نشان خوش خبری نیست بلکه نشان ضعف است. آنهم یک ضعف بزرگ و غیر قابل جبران.

شاید با قدرت بتوان گفت که حسن روحانی در دولت دوم خود، منفعل‌ترین رییس جمهور تاریخ ایران است. رییس جمهوری که فقط نگاه می‌کند و بی‌خبر است و در جریان بسیاری از امور قرار ندارد.

آنگونه که از شواهد پیداست روحانی مثل زندانی‌ها در حال کشیدن خط  روی دیوار ریاست جمهوری است تا 1400 از راه برسد و او قدرت را به رییس جمهور بعدی تحویل دهد.