رهبر جمهوری اسلامی امروز گفت: «مردم برای آبروی نظام و امنیت کشور می‌آیند/شاید کسی از بنده خوشش نیاید اما اگر ایران را دوست دارد باید پای صندوق رأی بیاید». دوباره نزدیک انتخابات شد و «هر کس ایران را دوست دارد» آدم به حساب آمد! همین چند روز پیش بود که در نماز جمعه نشانی معترضان را می‌داد و می‌گفت «اینها ملت ایران نیستند».
۱۹بهمن۹۶ هم گفت «مردم کسانی هستند که روز ۹دی به میدان آمدند. آنها را اشتباه نگیرید». ۱۲مهر۹۷ گفت: «برای شناخت صحیح ملت باید به بسیج سازندگی، اردوهای راهیان نور، راهپیمایی‌ها، اعتکاف و عزاداری‌ها توجه شود». دائره ملت برای او هر بار کوچکتر شد. از ۲۲بهمن رسید به ۹ دی و از آنجا به اردوها!
همین طور پیش برود آخرش می‌رسد به همان‌ها که هر از گاهی به دیدارش می‌روند و شعار می‌دهند. اما این نزدیک‌بینیِ بدخیم، یک استثنا دارد: دم انتخابات احساس می‌کند که چند روزی به جای اینکه لیدر یک فرقه باشد باید نقش رهبر یک کشور را ایفا کند. اینجاست که «همه ملت ایران» عزیز می‌شوند؛ آنهم فقط چون «آبروی نظام» مطرح است؛ وگرنه قصه «امنیت» و «اگر کسی از بنده خوشش نیاید» و اینها حکایت چوپان دروغگو است.
اگر امنیت مهم بود فردا که انتخابات تمام شد همین «ملتِ انتخابات» را «اشرار اعتراضات» نمی‌خواند و صدها معترض آبان۹۸ را در ۴۸ساعت قربانی نمی‌کرد. «اگر کسی که از او خوشش نمی‌آید» محترم بود ۸ نفر از کسانی که نامه مخالفت با او نوشتند (محمد نوری‌زاد و همراهانش) امروز در زندان نبودند و به ۷۲ سال حبس و سالها تبعید محکوم نمی‌شدند.
در بخش دیگری از سخنانش می‌گوید: «چطور آسان متهم میکنند شورای نگهبان را که مثلا از روی غرض فلانی را رد یا قبول کرده؛ این تهمت است؛ گناه کبیره است؛ باید توبه کنند».
منطق را می‌بینید؟ شورای نگهبان مطلقا آزاد است که هزاران نفر را متهم و رد صلاحیت کند، اما اگر مردم این ۱۲ نفر را متهم کنند می‌شود گناه کبیره.
از قضا ۲۷مرداد همین امسال بود که بدتر از این اتهامات را دو عضو شورای نگهبان نثار هم کردند. محمد یزدی گفت صادق لاریجانی از نزدیکانِ فاسدش حمایت کرده و پرسید پول تبدیل حوزه علمیه‌اش به کاخ را از کجا آورده. صادق لاریجانی هم نوشت محمد یزدی در شورای نگهبان «سخنان غیردقیق، غیرمستدل و حتی نامربوط می‌گوید و در عبارات فارسی هم دقت ندارد چه رسد به متون فقهی».
ما البته آلوده به «گناه کبیره»ایم! گناه‌مان تحمل بقای شماست. و شکر که توبه کرده‌ایم و جبران می‌کنیم.