جواد ظریف به دلیل اصرار برای مذاکره با غرب، به شدت مورد انتقاد قرار دارد
یک ماه پس از تشکیل مجلس یازدهم با اکثریت محافظه‌کاران، رهبر جمهوری اسلامی ایران در یک سخنرانی توجیهی، این مجلس را قوی‌ترین و انقلابی‌ترین مجلس پس از انقلاب خواند. وی با تأکید بر لزوم تقویت وحدت ملی در برابر دسیسه‌های دشمنان و چالش های موجود، اظهار داشت که این مجلس مسئولیت‌های بزرگی بر عهده دارد، تا اعتبار به ارزش‌های انقلابی را به مجلس و دولت باز گرداند و به گونه فعال و مؤثر بر کارکردهای قوه مجریه نظارت کند.
رهبر جمهور اسلامی در سخنرانی خود، پس از این‌که خطوط کلی رفتار مجلس در چهار سال آینده را ترسیم کرد، دروازه را به روی نمایندگان باز گذاشت تا در چارچوب آن با دولت برخورد و از عملکرد آن نظارت کنند.
وی با ستایش از تلاش‌های مجلس، تلویحا بر برخوردی که مجلس چندی پیش با محمد جواد ظریف وزیر خارجه انجام داده بود، صحه گذاشت؛ چند روز پیش نمایندگان، مجلس ظریف را به دلیل پا فشاری بر لزوم ادامه روند مذاکرات با کشورهای غربی، ایستادگی بر سر توافق هسته‌ای و تداوم تحریم‌ها، مورد انتقادهای تند و شدید قرار دادند و حتی او را متهم به دروغگویی و خیانت کردند.
حمله به وزیر خارجه را می‌توان در چارچوب سیاست‌ها و برنامه‌های محافظه‌کاران در نظر گرفت که می‌خواهند با تسلط بر قوه مجریه و قوه قضائیه، راه را برای پیروزی خود در انتخابات ریاست جمهوری آینده هموار سازند و در نتیجه بر همه نهادهای دولت، سیطره یابند.
مجلس کنونی که با اکثریت محافظه‌کاران و با پایین‌ترین سطح مشارکت در تاریخ جمهوری اسلامی تشکیل شده است، محمد جواد ظریف را چالش بزرگ بر سر راه خود و رقیب احتمالی نیرومند در انتخابات ریاست جمهوری آینده می‌داند؛ از این جهت، نمایندگان سعی کردند تا ظریف را به حاشیه رانده و دست آوردهای وی را در افکار عمومی داخلی، کم اهمیت جلوه دهند، بدون این‌که به تبعات منفی آن در صحنه بین‌المللی توجهی داشته باشند.
در مقابل وزیر خارجه نیز تلاش کرد تا از مدیریت دیپلماسی، سیاسیت های خارجی و حتی حیثیت شخصی خود، دفاع کند؛ وی در این راستا به سخنان ستایش آمیز رهبر که در جریان مذاکرات هسته‌ای و بعد از آن نثار وی کرده بود، نیز استناد ورزید، اما در برابر لجاجت و اصرار نمایندگان محافظه‌کار ره به جایی نبرد.
این در حالی است که رژیم ایران در وضعیت لرزان و نا آرامی قرار گرفته است؛ تحریم‌ها و بحران سخت و خفقان آور اقتصادی، چالش رو به افزایش کرونا و نارضایتی و خشم مردم از نحوه مدیریت بهداشتی دولت و سر انجام اوضاع شکننده امنیتی و هدف قرار گرفتن مهم‌ترین تأسیسات هسته‌ای نظام در نطنز و پارچین، رژیم را در موقعیت ناگواری قرار داده است.
با در نظر داشت نقاط یادشده و با توجه به این‌که مردم در یک مقاطعه اعلام نشده در برابر نظام قرار گرفته اند، رژیم به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری آینده که زمان آن نزدیک شده است، رغبتی ندارد؛ زیرا افزون بر عوامل پیشین، جناح محافظه‌کار تا به حال بر سر نامزد مشخصی برای ریاست جمهوری، به توافق نرسیده است؛ از این رو نگران است که نشود جناح اصلاح طلب، با فاصله‌گیری از تیم روحانی، صفوف خود را بازسازی کرده و با قوت وارد کارزار انتخابی شده، نتیجه را به نفع خود رقم زند.
آنچه از سخنان رهبری مبنی بر لزوم تداوم دولت فعلی تا روی‌کار آمدن دولت آینده، فهمیده می‌شود این است که، کش و گیر میان قوه مقننه و قوه مجریه در ماه‌های آینده و تا فرا رسیدن انتخابات، ادامه خواهد یافت و شمشیر مجلس بر سر روحانی و دولتش آخته خواهد ماند.
اکنون نمایندگان محافظه‌کار، در صدد این اند تا با استفاده از ضعف دولت روحانی که به رغم به دست آوردن اکثریت آرا و پیروزی قاطع بر نامزد آنان در انتخابات ۲۰۱۷، از وفا به وعده‌های خود ناتوان مانده است، شایستگی خود را برای خدمت به مردم و دفاع از نظام به اثبات رسانند.
این در حالی است که رهبر، چتر پشتیبانی خود را از سر دولت بر داشته و بر سر مجلس گذاشته و دست مجلس را در نظارت بر دولت گشوده است، هرچند نه تا حدی‌که به استیضاح رئیس جمهور و وزرا و یا سلب اعتماد ازآن‌ها، منتهی شود.