وی خاطرنشان کرد: در تعریف بیابان‌زایی و اراضی بیابانی تفاوتی وجود دارد که بعضاً به اشتباه به یک معنی تلقی می‌شود.
مدیرکل دفتر امور بیابان سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور، بیابان‌زایی را فرآیند تبدیل زمین‌های حاصلخیز به بیابان تعریف کرد و گفت: به عبارت ساده‌تر بیابان‌زایی نتیجه تخریب اراضی در مناطق خشک و نیمه خشک است که به دلیل عوامل مختلف مانند تغییرات اقلیمی و فعالیت‌های انسانی اتفاق می‌افتد.
وی افزود: بر اثر این تعریف ۱۰۰ میلیون هکتار از اراضی کشور در معرض بیابانی شدن و تخریب سرزمین قرار دارد.
جعفریان در ادامه گفت: اگر بخش شمال کشور و بخش‌هایی از مناطق کوهستانی غرب کشور را منها کنیم سایر مناطق کشور در حیطه و محدوده اقلیم خشک، نیمه خشک تا نیمه مرطوب قرار می‌گیرند.
به گزارش مرکز اطلاع‌رسانی سازمان جنگل‌ها، وی در پایان تاکید کرد: اگر در این مناطق مدیریت درستی از سرزمین نداشته باشیم، تخریب سرزمین به سرعت اتفاق می‌افتد و بازگشت به قبل را ناممکن یا با چالش‌های سخت و بسیار زیاد مواجه می‌کند.