تلاش رژیم‌های استبدادی برای ارعاب روزنامه‌نگاران خارج از کشور:‌ وقتی دست‌‌شان به شما نمی‌رسد، سراغ خانواده‌‌‌‌تان می‌روند

بخش انگلیسی صدای آمریکا در مطلبی به اقدامات انجام شده توسط حکومت‌های استبدادی، از جمله رژیم ایران، در محدود کردن آزادی بیان و آزادی رسانه‌ها از طریق اذیت و آزار روزنامه‌نگاران و خانواده‌های آنها پرداخته است.

در این مطلب با ذکر برخی تاکتیک‌های رژیم ایران در این زمینه به ایمیلی که ظاهرا توسط عوامل اطلاعاتی جمهوری اسلامی به یک روزنامه‌نگار ایرانی ساکن بریتانیا – ۴۳۰۰ کیلومتر دورتر از ایران – فرستاده شده و در آن با لحنی تهدیدآمیز از او در مورد دخترش پرسیده شده بود، اشاره شده است.

فرستادن پیام‌های تهدید‌آمیز مبنی بر آزار رساندن به عزیزان تنها یکی از ترفندهای حکومت ایران و دیگر رژیم‌های استبدادی است که از آن برای آزار روزنامه‌نگارانی که دور از وطن گزارش می‌دهند، استفاده می‌کنند.

حبس برادر مسیح علینژاد، مجری و مفسر برنامه تبلت بخش فارسی صدای آمریکا، توسط رژیم جمهوری اسلامی ایران توجه را به خطراتی که خانواده‌های خبرنگاران و روزنامه‌نگاران در کشورهای زادگاهشان ممکن است با آنها مواجه باشند، جلب کرده است.

وقتی برادر خانم علینژاد توسط رژیم ایران به اتهام تهدید علیه امنیت ملی به تحمل هشت سال حبس محکوم شد، خانم علینژاد ایران را به گروگان‌گیری برادرش به عنوان ابزاری برای خاموش کردن انتقادات او از تهران متهم کرد.

پس از مورد خانم علینژاد، صدای آمریکا با بیش از ده تن از روزنامه‌نگارانی که در تبعید به سر می‌برند، در مورد عواقبی که گزارش‌های آنها می‌تواند بر امنیت دوستان و خویشاوندان‌ آنها در موطنشان داشته باشد، گفت‌و‌گو کرده است.

روزنامه‌نگارانی از ونزوئلا، مصر، ترکیه، چین، و کشورهای دیگر به صدای آمریکا گفتند که چطور فرار آنها از آزار و اذیت حکومت، دوستان، خانواده، و همکاران آنها در وطن‌شان را هدف آزار مقامات آن رژیم‌ها قرار داده است.

ماموران امنیتی گاه با بستگان روزنامه‌نگاران تماس می‌گیرند، آنها را مورد بازجویی قرار می‌دهند، و می‌خواهند که به روزنامه‌نگاران بگویند دیگر گزارش ندهند. در سایر مواقع آنها را به پیامدهای وخیم مالی – مانند اخراج شدن از کار، از دست دادن قرارداد کاری، مسدود شدن دارایی‌ها – تهدید می‌کنند. در هولناک‌‌ترین موارد، آنها والدین و اعضای خانواده روزنامه‌نگاران را بدون ارائه هیچ دلیلی، برای مدتی طولانی زندانی می‌کنند.

روزنامه‌نگاران مجبور به تصمیم‌گیری‌های سخت شخصی در رابطه با ادامه فعالیت خود می‌شوند که این امر پیامد‌های سنگینی، هم برای خبرنگاران و هم برای مخاطبان آنها، دارد.

ایران، چین، و مصر هر سه از جمله کشورهایی هستند که مقامات آنها چون قادر به تعقیب و مجازات مستقیم روزنامه‌نگاران نیستند، بستگان آنها را، گاه برای مدتی طولانی و بدون توجیه اتهامات، زندانی می‌کنند.

فیلیپ نسیف، مدیر حمایت از بخش خاورمیانه و شمال آفریقا در سازمان عفو بین‌الملل، می گوید دستگیر کردن افراد بدون دلیل، نقض قوانین بین‌المللی است.

آقای نسیف به صدای آمریکا گفت: «اعضای خانواده دیگر استثنا نیستند. در واقع، وقتی مخالفان [با رژیم و دولت] در خارج از کشور و از دسترس ماموران امنیتی دور هستند، اغلب آنها هستند که هدف قرار می‌گیرند.»