– 187 نماینده مجلس شورای اسلامی در بیانیهای از روحانی خواستهاند حساسیت‌های کنونی را درک کند و با «رویکرد چابکی» اقدام عاجل به عمل آورد و کابینه را ترمیم کند.
– کرباسیان، سیف، نوبخت، زنگنه و رحمانی فضلی در فهرست قربانیان قرار گرفتهاند.
– گویا حسن روحانی دست به دامان ربیعی وزیر پیشین اقتصاد شده تا به جای سیف کلیددار بانک مرکزی شود.
– روزنامه جوان نزدیک به سپاه نوشته آمریکا وارد یک جنگ تمام‌عیار اقتصادی با ایران شده.
کیهان چاپ لندن
(+ویدئو) فرصت برای جمهوری اسلامی بسیار کم است و زمان از دست می‌رود. فوران بحرانهای اقتصادی و آغاز اعتصابات سراسری و هراس از افزایش روزافزون اعتراضات خیابانی نظام را با مشکل واکنش روبرو کرده و زیر فشارهای داخلی و خارجی ممکن است کنترل از دست نخبگانش خارج شود.
در چنین شرایطی همه در حال نسخه پیچیدن هستند. نسخهی دلواپسان و حزباللهیها و قضاییها اعدام و بازداشت اخلالگران اقتصادی و دلالهاست؛ حامیان حسن روحانی نیز روی دولت فشار میآورند که تیم اقتصادی خود را تغییر دهد.
مسعود کرباسیان وزیر اقتصاد، محمدباقر نوبخت رییس سازمان برنامه و بودجه و ولی‌الله سیف رییس کل بانک مرکزی آنهایی هستند که ظاهرا باید غزل خداحافظی را بخوانند.
نامهای دیگری هم مطرح است که اگر نیاز باشد آنها هم قربانی می‌شوند: بیژن زنگنه وزیر نفت و عبدالرضا رحمانی فضلی وزیر کشور که مستقیم با اقتصاد سر و کار ندارد اما پاسوز بحرانهای اقتصادی شده است. طرح استیضاح او با امضای ۲۳ نماینده به هیات رئیسه ارائه شد. در فهرست دلایل این استیضاح نمایندگان روی مسائلی دست گذاشته‌اند که یا مرتبط با اقتصاد است و یا عامل نارضایتی مردم: «[…] بی‌تفاوتی در حل مشکلاتی که منجر به نارضایتی اجتماعی همچون پدیده شاندیز یا موسسه اعتباری ثامن‌الحجج، عدم نظارت بر عملکرد استانداری‌ها در زمینه ایجاد اشتغال به‌ویژه استان‌های مرزی، وضع نابسامان قاچاق کالا و عدم نظارت کافی در این زمینه، بی‌توجهی به عملکرد شهرداری‌ها و دهیاری‌ها و افزایش نارضایتی عمومی از عملکرد آنها، بی‌توجهی به ناوگان فرسوده حمل و نقل به‌ویژه در کلان‌شهرها، عدم اجرای قانون تقسیمات کشوری در دولت‌های یازدهم و دوازدهم و سهل‌انگاری در ماجرای کازرون، ضرب و شتم افراد از سوی نیروی انتظامی تحت عنوان امر به معروف و گشت ارشاد.»
با «رویکرد چابکی» اقدام عاجل به عمل آورید!
روز چهارشنبه ۱۸۷ نماینده مجلس در بیانیهای خواستار ترمیم کابینه دولت شدند. در بخشی از متن این بیانیه که خطاب به حسن‌روحانی است آمده: «[…] به نظر اینجانبان عملکرد نامناسب مدیران ارشد اقتصادی کشور در سال‌های اخیر موجب بی‌اعتمادی روزافزون مردم نسبت به تصمیمات و سیاست‌های ابلاغی و اجرایی در بخش اقتصادی کشور شده است و این امر بازنگری در مجموعه تیم اقتصادی دولت را ضرورتی دو چندان و اجتناب‌ناپذیر می‌کند […] انتظار داریم نسبت به تصمیم نمایندگان مجلس شورای اسلامی به این مهم یعنی تغییر در مجموعه مدیریتی تیم اقتصادی با رویکرد چابکی و درک حساسیت‌های کنونی با هدف هماهنگی و کارآمدی هر چه بیشتر تیم اقتصادی اقدام عاجل به عمل آورید».
روحانی دست به دامان وزیر بایکوت شده
روزنامه اعتماد پنجشنبه، هفتم تیر، نوشته است: «شنیده می‌شود روحانی در حال مذاکره با علی طیب‌نیا وزیر اقتصاد دولت یازدهم برای جانشینی ولی‌الله سیف در بانک مرکزی است. بر اساس این شنیده علی طیب‌نیا در وهله اول این پیشنهاد رییس‌جمهور را رد کرده است اما رییس دولت همچنان بر این تصمیم پافشاری می‌کند.»
روحانی خودش طیب‌نیا را بایکوت کرده بود. او مدام انتقاد میکرد و میگفت ساختارهای بزرگی چون گمرک، مالیات، خصوصی‌سازی و بیمه هر کدام با مشکلات جدی روبرو هستند و معتقد بود اختلال در روابط خارجی و مشکلات سیاسی اصلی‌ترین دلیل مشکلات اقتصادی ایران است.
اینکه بحث استیضاح و عزل مطرح است یعنی عمق بحرانها خیلی زیاد است. علی خامنه‌ای روز چهارشنبه در دیدار با مقامهای عالی نظام گفته در برخی دستگاه‌های حاکمیتی، مردمی و محیط کسب و کار، فساد وجود دارد با این حال تاکید کرده «فساد عمومی» واقعیت نیست و نباید این تلقی غلط را در اذهان عمومی به وجود آورد! رهبر جمهوری اسلامی میلی به دیدن واقعیت ندارد. از سوی دیگر قدرت آنچنان شیرین است که کسی هم میل به استعفا ندارد و شاید دلیل‌اش این باشد که هیچ کس خود را مقصر شرایط موجود و وضعیت فعلی نمیداند.
حسن روحانی در سخنرانی دیروز خود گفت: «دولت می‌ایستد و کنار نمی‌رود. هر کس این‌گونه فکر می‌کند در اشتباه است. ما جان‌مان را فدا می‌کنیم، من شعار نمی‌دهم، ما امروز در خط مقدم مرزهای ایران ایستاده‌ایم؛ مرز اقتصاد، آبرو. آبرویمان را با افتخار می‌دهیم. اگر کسی فکر می‌کند دولت می‌ترسد، استعفا می‌دهد و کناره می‌گیرد اشتباه می‌کند. تا روز آخر دولت دوازدهم به عهدمان وفا می‌کنیم… ما وعده داده‌ایم و امانتدار مردم هم می‌مانیم.»
بجز پیشنهادهایی که از جمله از سوی حسین موسویان سفیر سابق جمهوری اسلامی در آلمان در زمان «ترور میکونوس» مبنی بر فداکاری روحانی و استعفای وی و انتخابات زودرس شده بود، همین حرف‌های روحانی هم نشان می‌دهد فشار روی وی برای استعفا زیاد است و کنار رفتن او یعنی کنار رفتن تمام کابینه؛ بنابراین وقتی او می‌گوید استعفا نمیدهد و دولت تا روز آخر میماند یعنی کسی خیال استعفا ندارد. این موضوع احتمال قربانی کردن چند کارگزار در حد رییس فعلی بانک مرکزی، معاون و یا برخی وزرا را افزایش می‌دهد.
انسداد نفتی
روزنامه جوان نزدیک به سپاه از «جنگ اقتصادی تمام عیار «آمریکا علیه ایران» با اشاره به «طرح به صفر رساندن فروش نفت ایران» نوشته است. به نوشته‌ی این روزنامه، این طرح اولین بار در اوت ۲۰۱۳ (مرداد ۱۳۹۲) از طرف «بنیاد دفاع از دمکراسی‌ها» مطرح شد، بنیادی که از سوی شلدون آدلسون و پل سینگر از میلیاردر‌های جمهوریخواه و از بزرگترین تجار حامی اسرائیل در داخل امریکا اداره می‌شود.
مری بث لانگ از مقامات وزارت دفاع امریکا که پیش از این، یکی از افسران سازمان سیا بوده در گفتگو با جروزالم پست گفته است: «خروج امریکا از توافق هسته‌ای، از یک سو بخشی از یک راهبرد گسترده‌تر برای به میدان آوردن ذی‌نفعان در راستای اقدام علیه ایران است، همانگونه که ضد داعش انجام شد.» این مقام ارشد وزارت دفاع امریکا می‌گوید: «نمی‌توان سیاست پسابرجام در قبال ایران را تنها با استفاده از تحریم‌های ثانویه به پیش برد. تحریم‌های ثانویه تنها بخشی از ماجرا است، اما بخش مرکزی این سیاست نیستند.» به گفته مری بث لانگ، آنچه مورد نیاز است، «یک راهبرد یکپارچه مؤثر برای فشار اقتصادی و روانی به ایران، حمله‌ای [رسانه‌ای] به مشروعیت ایران… فشاری پرتحرک… و درخواست از روسیه و دیگران برای دوری‌گزیدن از رفتار ایران است» که تمامی آنها به «فشار داخلی در ایران» منتهی شوند.
فشارهای خارجی که روزنامه جوان با عنوان جنگ تمام‌عیار به آن اشاره کرده حالا با فشارهای داخلی نیز همراه شده. همان وضعیتی که حسن روحانی نیز در سخنان خود به آن اشاره کرده و آن را «مهلک» نامیده است.
جالب است که چند سال پیش پاسدار سعید قاسمی در یک سخنرانی گفته بود: «از اون روزی باید بترسیم که دمپایی پوشا و کفش ملی پوشای شوش و شاه عبدالعظیم و خیابون پیروزی قاط بزن، اون روز که باید فرار کنیم بریم خارج»! به نظر می‌رسد «اون روز» در راه رسیدن است: