رسول خادم که اسفند سال ۹۶ از سمت خود کناره‌گیری کرده بود، حال با پایان مسابقات جهانی در بوداپست مجارستان بار دیگر از مسئولیت خود استعفا کرد.
آقای خادم بار قبل، پس از مدت‌ها کشمکش با سران ورزش و دولتمردان درباره بحران رویارویی با ورزشکاران اسرائیلی، به دنبال محرومیت شش ماهه علیرضا کریمی از سمت خود کناره‌گیری کرد.
طی دو نوبت جداگانه، استعفایش در مجمع فوق‌العاده فدراسیون کشتی پذیرفته نشد تا پس از ۴۳ روز به فدراسیون برگردد.
او حالا با ارسال نامه به اعضای مجمع، پس از هفت ماه بار دیگر استعفا داده و نوشت: «در برابر مشی جوانمردانه روسای هیئت‌ها و پافشاری ایشان مقابل جریاناتی که موافق این بازگشت نبودند، حساب و کتاب عاقلانه جایز نبود. پشیمان هم نیستم. هرچند بضاعتم محدود بود و مصائب فراوان.»
خادم نوشته به دلیل بالا رفتن اشتباهات فنی ناشی از عدم حضور در مسابقات تدارکاتی، «از حریفان جا خواهیم ماند و کار به جایی می‌کشد که دغدغه‌مان دیگر رقابت با حریفان روس و آمریکایی نخواهد بود، بلکه مانند شش هفت سال بعد از ۱۳۵۷، حتی نگران رقابت با حریفان پاکستانی نیز هستیم».
دارنده سه مدال طلای جهان و المپیک در نامه‌اش نوشت: «نه شکست‌ها ناامیدکننده‌اند و نه پیروزی‌ها ماندگار. آن چه زجری کشنده دارد فقر و مظلومیت خانواده کشتی است. تلاش کردم رجال و بالانشین‌ها این مظلومیت را بفهمند.»
امسال کشتی ایران پیش از بزرگسالان جهان در مجارستان، از هشت رویداد آسیایی و جهانی در رده‌های سنی مختلف، در هفت مسابقه قهرمان شد با یک سکوی سومی. همراه با موفقیت‌هایی برای آغاز فعالیت کشتی زنان.
سرمربی تیم ملی ایران نوشته است: «خوشایند نیست هر روز از مقامی عالی‌رتبه، طلب حق و حقوق ورزش ملی‌ات را داشته باشی و بعد بنا به سنت سیاسیون، پاسخی جز سکوت و یا “همین است که هست” دریافت نکنی. شاید کسان دیگری باشند که با همین شرایط بتوانند مسئولیت را دنبال کنند.»
خادم همچنین از وزارت ورزش خواست تا با توجه به حدود ۲۱ ماه باقی مانده به المپیک ۲۰۲۰ توکیو «هر چه سریع‌تر» مجمع انتخاباتی کشتی را برگزار کند.
او تاکید کرده است: «همه تار و پود من از کشتی است، اما از اعضای مجمع فدراسیون تقاضا می‌کنم اجازه دهند رفع زحمت کنم و این بار دیگر هیچ گونه پیگیری مجددی برای تغییر در تصمیمم را شاهد نباشیم.»