حسن روحانی آخرین رییس جمهور ایران

By | ۱۳۹۷-۱۲-۰۳
«هرکسی هر نوعی تغییر می‎خواهد، پای صندوق آراست.» این سخنان حسن روحانی در چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی و تکرار آن در سفر به هرمزگان حکایت از تحرکات مخالفینی دارد که این روزها کمر به طرح استیضاح و عدم کفایت سیاسی او بسته‎اند. اینکه مخاطبان روحانی دنبال چه می‎گردند و از چه راهی قصد پیمودن مسیر دستیابی به هدف خود را دارند، سؤالی است که علی تاجرنیا، فعال سیاسی اصلاح‎طلب و نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی در پاسخ به آن از جریانی می‎گوید که روح جمهوریت نظام را نشانه گرفته‎اند. مشروح این گفت‎وگو را در ادامه بخوانید:
روزنامه ایران: رئیس ‏جمهوری در دو سخنرانی اخیر خود از اهمیت صندوق‎های رأی گفت و خواستار حمایت همه گروه‎ها از دولت منتخب مردم شد. مخاطب این سخنان چه کسانی هستند و چرا چنین بحثی آن هم کمتر از دو سال پس از انتخابات ریاست‌ جمهوری و انتخاب دوباره حسن روحانی مطرح می‎شود؟
فکر می‌کنم که سخنان آقای رئیس ‎جمهوری نشان از یک دغدغه دارد. دغدغه‌‏ای که حاکی از این است که جریانی به صورت خزنده سعی می‎کند انتخاب‎های مردم را به نوعی اشتباه جلوه دهد. این جریان سعی دارد که راه رسیدن به پیشرفت را در روش‌های غیردموکراتیک دیگری جست‌وجو کند. این روزها شاهد هستیم که نوعی از حکمرانی در حال تئوریزه شدن است که طبیعتاً با روح جمهوریت نظام و نقش و خواست مردم در تعارض است. فکر می‎کنم مخاطب آقای روحانی در این مسأله آن نگاه و طرز تفکری است که پیشرفت را در مسیری غیر از انتخاب مردم جست‌وجو می‌کند.این هم به نظر من چالش بزرگی بوده است. به هرحال در کشور هستند کسانی که نگاه شان عمدتاً مبتنی بر جمهوریت است و اینکه در نظام اسلامی هرچیزی باید با اراده مردم حرکت کند و انجام شود اما در مقابل تفکری که مدت‌ها وجود داشته مبنی بر این بوده که ما برای تحقق اهداف و آرمان‎های نظام بایستی به سمت روش‎های غیردموکراتیک برویم و سعی هم می‏‌کند که آنها را موجه جلوه دهد. معمولاً هم برای آنان مبانی‌ای را از مشروعیت تعریف می‌کند.
این تفکر برای چه در این دوران رشد یافته است؟
احساس می‎کنم مشکلاتی که در کشور به وجود آمده و بعضاً ناکارآمدی‎هایی که در سیستم‎های مختلف اجرایی و مدیریتی ایجاد شده چه بسا که زمینه را برای رشد و ارائه چنین تفکراتی فراهم کرده است. صاحبان این گونه تفکرات در شرایط فعلی زمینه را برای خود مساعد می‎بینند و این مسیر را بازتولید می‎کنند.
حال که این افراد زمینه را برای رشد خود مساعد می‌‏بینند، می‏‌توانند کاری از پیش ببرند؟ توجه دارید که در مجلس هم بحث استیضاح آقای روحانی مطرح شده و هرچند در ابتدا از سوی یکی دو نفر از نمایندگان اعلام شد که این موضوع مسکوت مانده است اما باز هم اعلام شد که این طرح 18 امضای نمایندگان را پای خود دارد.
نه؛ آنها نمی‌توانند این راه را در کوتاه مدت طی کنند. آنها به دنبال این هستند که دولت را مشغول کنند و دولت از آن وظیفه اصلی خود که مدیریت کلان اجرایی است باز بماند و خود این مسأله دور باطلی شود تا نهایتاً آنان به خواسته خود برسند. بنابراین آقای روحانی و دولت او را با طرح مسائلی مثل استیضاح و یا عدم کفایت سیاسی مشغول می‎کنند. وقتی هم که ذهن دولت معطوف به این مسائل شود، از موضوعات اساسی غافل می‎ماند. این تفکرات در نهایت این دور را در تضعیف هرچه بیشتر انتخاب مردم دنبال می‏‌کنند و باعث آماده کردن بستر مناسب برای تفکر جزم‌اندیشی که رأی و خواست مردم را برنمی‎تابد، می‌شوند.
یعنی می‎توان گفت که تمرکز این عده بر انتخابات ریاست جمهوری 1400 است؟
تصور می‎کنم که فراتر از این بحث باشد. این تفکر به دنبال این است که روح جمهوریت را از ساختار قدرت و حاکمیت در کشور بگیرد و سعی کند آن را با روش‎های مطمئنی که خیلی تحت تأثیر افکار عمومی و رأی مردم نیست، سوق بدهد. یعنی هرچه بیشتر از نقش نهادهای انتخابی کاسته شود.
‌چگونه؟
آن نگاه پارلمانتاریستی که این روزها مطرح می‎شود عمدتاً با همین رویکرد صورت می‎گیرد. اینکه مسئول اجرایی کشور از دل پارلمان بیرون بیاید. در حالی که پارلمان در کشور ما آن طور که باید و شاید یک ساختار کاملاً دموکراتیک ندارد و نهادهای ناظر کاملاً روی آن تسلط دارند. این افراد با این شیوه سعی دارند که هم سیستم تقنینی و هم نظام اجرایی کشور را تحت کنترل بگیرند.
بهترین اقدام دولت در برابر این جنس از مخالفت‎ها چیست؟
بهترین کار دولت، کارآمدی است. اگر دولت بتواند هرچه بیشتر در مسیر کارآمدی ساختار حرکت کند، می‎تواند روند روبه رشد این تفکرات را کند سازد. دولت دست خود را در برابر موانعی که پیش روی خود دارد نبندد و با مردم در مورد تنگناهای موجود به صورت شفاف صحبت کند. اگر امروز برجام به یکسری از مشکلات خورده است تقصیر دولت نیست. دولت باید اینها را با مردم به صورت شفاف در میان بگذارد. هرکسی متناسب با اختیاراتی که دارد باید مسئولیت‎پذیری داشته باشد. اگر دولت به این مسائل بپردازد و سعی کند که کارآمدی خود را افزایش دهد، این حربه را از دست مخالفین دموکراسی و جمهوریت می‎گیرد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *