در ایران مبارزات ضد استبدادی و عدالتجویانه و همچنین طبقاتی همواره ادامه دارد. در 40 سال گذشته جنبشهای اجتماعی ، در میان آنها کارگران، زحمتکشان، بیکاران، کشاورزان، معلمان، پرستاران، زنان، دانشجویان، بازنشستگان، حقوقدانان، نویسندگان، روزنامه نگاران، اقلیت های مذهبی ، هنرمندان ، کسبه، کامیونداران، دست فروشان و حامیان حقوق بشر، حقوقملی و محیط زیست در پیوند با یکدیگر علیه ستم، تبعیض و استثمار، برای آزادی و برابری مبارزه میکنند. اما ، رژیم سرمایه داری و وابستگانِ سیاسی و اقتصادی آن، همچنان به سلطه سرکوبگرانه وچپاولِ ثروتهای تولید شده از سوی کارگران و زحمتکشان ادامه میدهند.
در آبان امسال، توده های مردم در صدها شهرِ ایران، ابتدا در اعتراض به افزایش ناگهانیِ سه برابری در قیمت بنزین و بلافاصله با تعمیق شعار ها جهتِ سرنگونی نظام و در راستایِ آزادی و عدالت اقتصادی به خیزشِ گستردهِ خیابانی دست زدند. این حرکت عظیم ناشی از خشم فرو خفته مردم علیه استبداد و استثمار و در واقع در ادامهِ اعتراضاتِ وسیعِ دی ماه 1396 بود. شعارها و مطالبات عمدتا ضد دیکتاتوری، ساختار شکنانه و در اعتراض به نظام سیاسی و اجتماعیِ موجود بود . اما، مسئولان جنایتکارِ جمهوری اسلامی با اتخاذ تدابیر شدید امنیتی به سرکوب و کشتار وحشیانه علیه خیزش حق طلبانهِ مردم دامن زدند. برآورد شده است که صدها تن کشته شده و هزاران نفر مجروح و بازداشت گردیده، در زیر شکنجه و خفقان شدید قرار دارند. و اکنون هر روزه جسد تعدادی ازبازداشت شده گان در رودخانه ها و سدها پیدا شده است.
در سالهای اخیر تجمعهای کارگری در محیط کار و در میادین عمومی اعتصابات و اعتراضات خود را قاطعانه علیه سیاست های ضد مردمیِ سرمایه داری و از جمله حذف یارانه ها، لوایح ضد کارگری،اخراج سازی، نپرداختن یا انجماد در دستمزد های کارگران، خصوصی سازیها و کلا برنامه های ریاضت اقتصادی به پیش برده اند. شدت گیری فقر، محرومیت، بیکاری و گرانی میلیون ها کارگر و زحمتکش را به حاشیه نشینی، اعتیاد، تن فروشی، کارتن خوابی و آسیب های بیشمار اجتماعی روانه کرده است. علاوه بر جنبش کارگری در میان سایرِ جنبشهای مردمی، نیز اعتراض و تظاهرات ادامه دارد. برای نمونه در شانزدهم آذر روز دانشجو، بسیاری از دانشجویانِ با شهامت در همراهی با خیزش توده های مردم و در اعتراض به سرکوب خونین و کشتار مردم بانگ زدند “زنده باد زندگی، زنده باد مقاومت”، “نان، کار، آزادی، اداره شورائی” و “ما دانشجویان…منفعل نیستیم…خون های خشکیده بر کف خیابان را فراموش نمی کنیم” و برای مقاومت رزمندهِ مردم درود های بی پایان فرستادند.بدیهی است که پیوند دانشجو، معلم، کارگرو دیگر جنبشهای اجتماعی ضروری است.
در واقع جنبشهای مختلفِ مردمی همواره در برابر سلطهِ سرمایه که به غارت و اختلاسگری مشغول است،مقاومت میکنند. فعالان صنفی و مدنی در میان جنبشهایِ متنوع اجتماعی که از حق تشکل مستقل برخوردار نیستند به این شناخت رسیده اند که بسیاری از مطالبات آنها مشترک است. خیزش آبانماه که خصلت سراسری داشت بیانگر وجود مطالبات مشترک علیه ستمهای اجتماعی و برای آزادی و عدالت اقتصادی میباشد. فعالان اجتماعی در حین مبارزه با رژیم و جریاناتِ ساخته شده از سوی آن پروسه پیوندِ سیاسی بین رزمندگانِ گوناگون در جامعه را تحکیم میکنند, که در واقع موثرترین حرکت برای پیروزی انقلابِ اجتماعی میباشد. در خیزش آبان ماه بیشترِ توده ها به طبقات و لایه های کارگری و زحمتکش تعلق داشتند که چشم اندازِ یک انقلاب سراسری اجتماعی با اتکاء به خود و برای یک جامعه آزاد و برابر را نوید میدهد.
ما در شورای مستقل ضمن همبستگی با جنبشهای اجتماعی در ایران, سرکوبِ وحشیانه، کشتار و بازداشتهای گستردهِ معترضان در آبان ماه 1398 را به شدت محکوم نموده، خواستار آزادی فوری، بدون قید و شرط تمامی دستگیر شدگان، زندانیان سیاسی و عقیدتی و توقف در بازداشت، شکنجه، ترور و اعدام هستیم. ما در خارج از کشور که شمارمان هر روز بیشتر می شود و میلیون ها هستیم ،می بایست با اتحاد عمل به یاری وپشتیبانی صفوف میلیونی مبارزان داخل بر خیزیم ، خود را در شهرهای مختلف سازمان دهیم وحول مبارزاتِ جنبش اجتماعی در ایران همراه وهمسو عمل کنیم . بدونِ شک، تحققِ خواسته های اساسیِ اکثریت جامعه در چارچوب نظامِ ارتجاعی موجود مطلقاً ممکن نیست و از این رو در همبستگیِ و اتحاد میان مبارزاتِ حق طلبانه جنبشهای اجتماعی و کارگری, با سرنگونی رژیم حاکم، شرایط برای مناسباتِ انسانیِ نوین فراهم خواهد گشت.
شورای مستقل همبستگی با جنبشهای اجتماعی در ایران
14.12.2019