روز پنجشنبه ۲۸ آذرماه، بخشی از گورستان تاریخی مسیحیان در اصفهان توسط افرادی ناشناس تخریب شده است. تخریب آرامگاه‌‌ها و بناهای متعلق به مسیحیان، بهاییان و قبور دگر اندیشان در شهرهای مختلف ایران طی سالهای گذشته پرسابقه است و اغلب این تخریبها با چراغ سبز مسئولان جمهوری اسلامی صورت گرفته است.
به گزارش خبرگزاری هرانا، به نقل از محبت نیوز، روز پنجشنبه ۲۸ آذرماه ۱۳۹۸، بخشی از گورستان تاریخی مسیحیان در اصفهان تخریب شده است.
بر اساس این گزارش، شماری از سنگ قبرها و صلیب‌ها در این گورستان شکسته شده است.
به گفته منابع آگاه، هنوز مشخص نیست این اقدام با چه انگیزه‌‌ای و از سوی چه کسانی صورت گرفته است.
بر اساس این گزارش آرامگاه ارامنه یکی از گورستان‌های قدیمی اصفهان است که قدمت آن به قرن پانزدهم میلادی می‌رسد، در جنوب شهر و در دامنه کوه صفه قرار دارد. به غیر از ارامنه اصفهان، مقبره بسیاری از اتباع خارجی که از زمان صفویه تاکنون در اصفهان زندگی می‌کرده‌اند در این گورستان قرار دارد.
تخریب آرامگاه‌‌ها و بناهای متعلق به مسیحیان در شهرهای مختلف ایران پرسابقه است. در سایه افراط گرایی و مسیحیت ستیزی که اتفاقا پروپاگاندای جمهوری اسلامی به آن دامن می‌زند همواره هستند افرادی که با انگیزه‌‌های ایدئولوژیک دست به تخریب نمادها و ساختمان‌‌های تاریخی غیراسلامی می‌‌زنند.
۶ مرداد ۱۳۹۰ کلیسای تاریخی کرمان که در لیست آثار ملی ایران نیز ثبت شده بود در کرمان به وسیله لودرها کاملن تخریب و به تلی از خاک تبدیل شد. خرداد سال ۱۳۹۶ گورستان تاریخی مسیحیان کرمانشاه نیز تخریب شده و به محلی برای دپوی زباله تبدیل شده است.
تعرض شهرداری به گورستان مسیحیان اهواز و تخریب و سرقت صلیب‌های قبرستان ارامنه و لهستانی‌های این شهر در سالهای اخیر نمونهای از این رخدادها است. حتی بخشی از گورستان ارامنه تهران در منطقه دولت که زیر نظر شورای شهر تهران قرار دارد آسیب جدی دیده است.
«قبرستان انگلیسیها» یا قبرستان مسیحیان بوشهر که به عنوان یکی از محل‌های تدفین ارمنیان بوشهر نیز استفاده می‌شد نیز از تخریبها در امان نماند و زمینهای آن فروخته شد و ساخت و ساز در آن صورت گرفت.
لازم به‌ذکر است، طی سال های گذشته علاوه بر مسیحیان، پیروان آیین بهایی نیز در ایران بارها با تخریب و پلمب شدن آرامستان‌های خود در شهرهای مختلف مواجه شده اند. هرانا، پیشتر در گزارشات مختلف از تخریب قبور و تعطیلی گورستان‌های بهاییان توسط نهادهای قضایی و امنیتی خبر داده است.
تخریب محل دفن اولین کشیش اعدام شده به اتهام ارتداد
خبرگزاری هرانا – محل دفن حسین سودمند، آذرماه امسال در بیست و نهمین سالگرد اعدام وی تخریب شده است. پیکر آقای سودمند پس از اعدام در حاشیه قبرستان بهشت رضای مشهد دفن شده بود و در تمام این سال‌ها تنها نشان مزارش سطحی سیمانی و بی نام و نشان بود؛ با این حال در آذرماه امسال این محل با خاکریزی به عمق حدود نیم متر در دل خاک پنهان شده است. به نظر می‌آید این تخریب برای از بین بردن نشان دفن آقای سودمند صورت گرفته باشد. حسین سودمند، کشیش جماعت ربانی مشهد در تاریخ ۱۲ آذر ۱۳۶۹ به اتهام ارتداد اعدام شده بود.
محل دفن کشیش حسین سودمند، آذرماه امسال در بیست و نهمین سالگرد اعدام او تخریب شده است.
پیکر حسین سودمند در حاشیه قبرستان بهشت رضای مشهد و در منطقه‌ای مخروبه دفن شده بود. در تمام این سال‌ها تنها نشان مزارش سطحی سیمانی و بی نام و نشان بود که آن هم در آذرماه امسال تخریب شده است؛ اکنون سطح مزار با خاکریزی به عمق نیم متر پنهان شده و نشان صلیب بر دیوار نیز کمرنگ شده است. به نظر می آید این تخریب برای از میان بردن آثار محل دفن کشیش سودمند صورت گرفته باشد.
تخریب و اهانت به مزار اقلیت‌های دینی و مخالفین سیاسی جمهوری اسلامی امری باسابقه است.
حسین سودمند در آبان ماه ۱۳۶۹ پس از اتمام مرخصی چند هفته ای به زندان وکیل آباد مشهد بازگشت و در تاریخ ۱۲ آذرماه ۱۳۶۹، بدون اطلاع قبلی و بدون فرصت دیدار قبل از اعدام با خانواده، در محوطه زندان وکیل آباد مشهد اعدام شد. در گواهی فوت، علت مرگ “خفگی با طناب” عنوان شده است. از برگزاری دادگاه و چگونگی صدور حکم برای این کشیش اطلاعی در دست نیست.
یک هفته پس از اعدام، افرادی که خود را از وزارت اطلاعات معرفی کرده بودند، به منزل خانواده سودمند رفته و از اجرای حکم اعدام او به اتهام “ارتداد” خبر داده و نشانی محل دفن را به آنها دادند. خانواده سودمند هیچ‌گاه موفق به دیدن پیکر ایشان نشدند و تنها سنگی بی نام و نشان به عنوان محل دفن به آنها نشان دادند. آنها همچنین طی این سال‌ها اجازه گذاشتن سنگ قبر بر مزار ایشان را نداشته‌اند. به علاوه اتهام مطروحه علیه وی نیز هرگز به صورت رسمی به خانواده‌اش اعلام نشد.
آرین سودمند، دختر کشیش حسین سودمند، در آخرین شماره خط صلح در مصاحبه ای با این ماهنامه مصاحبه ای داشته است. وی در این مصاحبه در خصوص فشارها و برخوردهای امنیتی با پدرش گفته بود: “ما در مشهد یک خانه ویلایی داشتیم که دو طبقه بود و یک زیر زمین داشت. پدرم این زیرزمین را با مجوز جمهوری اسلامی به یک کلیسا تبدیل کرد. این کلیسا که کلیسای “جماعت ربانی مشهد” نام داشت، توسط پدرم به طور کاملا قانونی و با مجوز تاسیس شد. و یک تابلو با عنوان “کلیسای جماعت ربانی مشهد” بر سر در خانه نصب کردیم. بعد از فوت آقای خمینی مجوز را از پدرم گرفتند، کلیسا را بستند و تابلو را از سر در خانه برداشتند. سپس پدرم را مدام بازداشت می کردند. تماسهای تلفنی ما کنترل می شد. یک بار که پدرم از زندان به مرخصی آمد، به همه ما گفت هیچ حرفی نزنید چون از خصوصی ترین حرف های ما حتی حرف های بسیار خصوصی با همسرم خبر دارند. آن ها در خانه ما شنود گذاشته‌اند. وقتی پدرم شهید شد بدون اجازه ما تلفن خانه که به اسم کلیسای جماعت ربانی مشهد بود فروختند و تلفن ما به طور کل قطع شد و به ما اجازه خریداری و داشتن تلفن نداشتیم”.
خانم سودمند در ادامه به خط صلح گفته بود: “تاریخ اولین بازداشت پدرم را به خاطر ندارم. اما خاطرم هست که بازداشت پدرم بعد از فوت آقای خمینی بسیار جدی شد و فشار ها افزایش یافت. تقریبا بعد از چهلم فوت وی، بازداشت و آزاد کردن پدرم به کرات اتفاق افتاد و بسیار شاکی بودند از این که چرا کلیسا برای چهلم آقای خمینی مراسم برگزار نکرده است. در نهایت پدرم را مجبور کردند برای سال خمینی مراسم برگزار کند. اما آخرین بازگشت پدرم به زندان بعد از اتمام مرخصی اوایل یا اواسط آبان ۱۳۶۹ بود که دیگر هرگز بر نگشت”.
۴۵ سال زندان برای نوکیشان مسیحی در ایران
دادگاه انقلاب تهران ۹ نوکیش مسیحی را مجموعا به ۴۵ سال زندان محکوم کرد
خبرگزاری هرانا – ۹ نوکیش مسیحی به نام‌های عبدالرضا علی حق نژاد، محمد اسلام دوست، بهنام اخلاقی، بابک حسین زاده، مهدی خطیبی، خلیل دهقان پور، حسین کدیور، کمال نعمانیان و محمد وفادار توسط دادگاه انقلاب تهران هر کدام به ۵ سال حبس و در مجموع به ۴۵ سال حبس تعزیری محکوم شدند. این حکم در تاریخ ۲۱ مهرماه امسال به این افراد ابلاغ شده است. جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات این شهروندان در تاریخ ۱ مهرماه در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران برگزار شده بود.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، ۹ نوکیش مسیحی توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران مجموعا به ۴۵ سال حبس تعزیری محکوم شدند.
رفتار غیرانسانی با فرزندان کشیش دربند
یوسف ندرخانی، کشیش زندانی و عضو کلیسای ایران، در اعتراض به ممانعت مدارس از ثبت‌نام فرزندانش دست به اعتصاب غذا زد.
یک منبع مطلع به صدای آمریکا گفت که یوسف ندرخانی، کشیش زندانی که در حال گذراندن دوران ۱۰ سال محکومیت خود در زندان اوین است، از روز دوشنبه ۱ مهر در اعترض به وضعیت تعلیقی تحصیل فرزندانش و ممانعت مدارس از ثبت‌نام آنها برای سال تحصیلی جدید، دست به اعتصاب غذا زده است.
به گفته این فرد مطلع، یوسف ندرخانی اعلام کرده است که «تا زمان رفع ممانعت‌های پیش روی فرزندانش برای ادامه تحصیل، به اعتصاب غذای خود ادامه خواهد داد.»
این کشیش زندانی، صاحب سه فرزند است که با توجه به گرایش خانوادگیشان به دین مسیحیت از شرکت در کلاس‌های دینی و قرآن در مدرسه امتناع کرده بودند و از این رو برای این دو درس نمره‌ای برای آنها لحاظ نشده و با وجود حضور مرتب در سایر کلاس‌ها، از مقطع نهم به بالا برای آنها کارنامه قبولی صادر نشده است.
یوسف ندرخانی کشیشی که بارها توسط حکومت ایران دستگیر شده است از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ماشاالله احمدزاده به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی از طریق ترویج مسیحیت» به ۱۰ سال زندان و دو سال تبعید به شهرستان نیک شهر واقع در استان سیستان و بلوچستان محکوم شده است.
این کشیش زندانی و عضو کلیسای ایران در تاریخ ۳۱ شهریور ۱۳۹۷ جهت اجرای حکم در منزل شخصی خود در رشت بازداشت و پس از انتقال به شعبه دو دادگاه انقلاب رشت به زندان اوین منتقل شده است.
یوسف ندرخانی که از ۱۹ سالگی به مسیحیت گروید، پیش از این نیز در سال ۸۸ به اتهام «ترک دین» و «دعوت سایر مسلمانان به مسیحیت»، «ایجاد یک کلیسای مخفی در خانه خود» و «ابراز مخالفت آشکار با اسلام» بازداشت و با جرم ارتداد به اعدام محکوم شد، اما در سال ۹۱ پس از گذراندن سه سال محکومیت سال ۹۱ از زندان آزاد شده بود.
اردیبهشت سال جاری، در جدیدترین گزارش کمیسیون بین‌المللی آزادی مذهبی آمریکا اعلام شده است که موارد بازداشت مسیحیان در ایران در سال ۲۰۱۸ به شدت افزایش یافته است و دست کم ۱۷۱ مسیحی در این سال بازداشت شدند، در حالی که در سال ۲۰۱۷ تنها شانزده مسیحی بازداشت شده بودند.
ایالات متحده بارها سرکوب پیروان اقلیت‌های دینی و مذهبی از جمله نوکیشان مسیحی، بهائیان، دراویش، و حتی مسلمانان سنی‌مذهب توسط رژیم جمهوری اسلامی را محکوم کرده است.