عصرایران؛ مصطفی داننده- رییس جمهور روحانی در جمع استانداران دولت‌اش گفت:« در آستانه سی و هفتمین انتخابات ملی هستیم. از آن انتخابات اولی که در فروردین سال ۵۸ با همه‌پرسی و رفراندوم شروع شد که البته بعضی‌ها از کلمه «رفراندوم» خوششان نمی‌آید، اما پایه انتخابات ما از رفراندوم بود و از همه پرسی شروع شده است. نظام ما روی رفراندوم است و پایه اصلی آن رفراندوم است و آن همه پرسی اول بود که تعیین کرد نظام ما جمهوری اسلامی است.»

حسن روحانی با اشاره به موضوع همه‌پرسی گفت: «بعضی‌ها از کلمه رفراندوم خوش‌شان نمی‌آید» ولی «نظام ما روی رفراندوم» است.

این اولین بار نیست که رییس جمهور در یک سخنرانی خود به «رفراندوم» یا همان همه پرسی اشاره می‌کند. روحانی بر این باور است که در برخی از مسائل اختلافی کشور می‌توان به نظر و رای مردم مراجعه کرد.

در این میان اما معلوم نیست چرا روحانی با توجه به باوری که به رفراندوم در حل مشکلات کشور دارد، فقط در مرحله حرف باقی مانده است.

در اصل ۵۹ قانون اساسی آمده است: «در مسائل بسیار مهم اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ممکن است اعمال قوه مقننه از راه همه‌پرسی و مراجعه مستقیم به آرای مردم صورت گیرد. در خواست مراجعه به آرای عمومی باید به تصویب دو سوم مجموع نمایندگان مجلس برسد.»  البته فرمان همه پرسی بر اساس اصل ۱۱۰ قانون اساسی بر عهده رهبری است.

آقای رییس جمهور لایحه‌ای را تنظیم و تقدیم مجلس کند تا نمایندگان به آن رای بدهند. اینکه نمی‌شود هر چند وقت یک‌بار درمورد رفراندوم حرف زد اما عمل نکرد. واقعا اگر روحانی به همه پرسی اعتقاد دارد، آن را عملیاتی کند. گویا روحانی فراموش کرده است که رییس جمهور کشور است و می‌تواند از طریق لایحه اقدام به همه‌پرسی کند.

گاهی فکر می‌کنم که رییس جمهور انتظار دارد ما رفراندوم برگزار کنیم. به خدا دست ما نیست و در قانون اساسی هیچ قدرتی به ما داده نشده است جز رای دادن.

آنکه باید برای رفراندوم تلاش کند حسن روحانی است نه من روزنامه نگار یا آن دانشجوی نشسته در کلاس دانشگاه.

در ادامه باید یک نکته مهم را هم به حسن روحانی یادآوری کنیم و آنهم اینکه اگر او به دنبال برگزاری رفراندوم است تا مجلس دهم برقرار است، آن را نهایی کند. آنگونه که از شواهد پیداست مجلس یازدهم در اختیار مخالفان جدی رییس جمهور قرار خواهد گرفت. در مجلسی که در آن نه از علی لاریجانی خبری هست نه از عارف.

در مجلس آینده روحانی نه تنها نمی‌تواند از رفراندوم حرف بزند بلکه باید خود را آماده سوال یا حتی استیضاح کند. آنهایی که در تمام این سال‌ها از تریبون‌های مختلف دولت را نواخته‌اند، عزم پارلمان کرده‌اند و با خود قرار گذاشته‌اند حسابی از خجالت دولت و روحانی در بیایند.

پس بهتر است روحانی از حرف زدن بکاهد و به عمل کردن بیفزاید که هیچ دهانی با حلوا حلوا کردن شیرین نمی‌شود. این که مردم بگویند که این آقا هم که فقط حرف می‌زند برای یک رییس جمهور که اتفاقا خود را حقوق‌دان می‌خواند و سابقه حضور 5 دوره‌ای در مجلس را هم دارد خوب نیست.