با شیوع کرونا در ایران، مروجان “طب اسلامی” گهگاه با کشفی تازه برای مبارزه با کرونا خبرساز میشوند. پس از تبلیغ روغن بنفشه، حکیمی اینبار از “ادرار شتر” رونمایی کرده. واکنشها به این خبر از تمسخر تا تأیید در نوسان است.
با شیوع کرونا در جهان بسیاری کشورها تمام توان علمی خود را برای یافتن دارو یا واکسنی بر ضد کوید ۱۹ به کار گرفتهاند و همزمان تلاشهای دیگر کشورها در این زمینه را نیز به دقت زیر نظر دارند. کمتر روزی سپری میشود که در آن خبری در این رابطه منتشر نشود. ایران هم در این عرصه بیکار ننشسته است و گاه و بیگاه گزارشهایی در رابطه با “آمدن دارویی خاص تا ۳ ماه دیگر” یا “تست موفق” این ماده یا آن ماده اثرگذار بر روی این بیماری منتشر میشود.
اما در ایران در کنار شرکتهای دارویی و دستگاههای متولی بهداشت و درمان، گاه و بیگاه از “باغ” طب اسلامی هم “بری” میرسد.
هنوز زمان زیادی از تجویز استعمال “روغن بنفشه” از سوی عباس تبریزیان که با عنوان “پدر طب اسلامی” شناخته میشود و جنجال شاگرد او، شیخ مرتضی کهنسال که برای شفای بیماران کرونایی، با انگشت به دهان و دماغ مبتلایان کرونا “عطر پیامبر” میمالید نگذشته بود که “حکیم مهدی سبیلی”، یکی دیگر از متخصصین “طب اسلامی” و مدیر “انجمن علمی و آموزشی طب الصادق”، یافتهاش در مقابله با کرونا را به نمایش گذاشت: نوشیدن ادرار شتر.
واکنش وزارت بهداشت به نوشیدن ادارا شتر برای درمان کرونا
انتشار کلیپی از این “حکیم” در شبکههای اجتماعی سر و صدای زیادی به راه انداخته است. کار به جایی رسیده که وزارت بهداشت هم به آن واکنش نشان داده.
کیانوش جهانپور سخنگوی وزارت بهداشت، در واکنش به خوردن ادرار شتر برای درمان کرونا گفته، اینکه هر فردی برود ادرار شتر را مصرف کند ربطی با این وزارتخانه نداشته و وزارت بهداشت ناظر بر حریم خصوصی افراد نیست. رئیس مرکز روابط عمومی وزارت بهداشت گفت، «شاید این موارد برای انبساط خاطر افراد باشد و بیش از آن قابل ارزش نیست.»
از تمسخر تا تأیید ادرار شتر
واکنشها در شبکههای اجتماعی به ویدیوی تبلیغ ادرار شتر زیاد است؛ از تمسخر و تقبیح گرفته تا دفاع از آن و استناد به روایات.
حسین باستانی مینویسد: « شاید باورش سخت باشد اما هستند عزیزانی که دارند از توصیه به نوشیدن ادرارشتر هم دفاع میکنند. میفرمایند در آن مواد مفیدی هست. گیریم باشد. در ترکیب چیزهای دیگری که ادب اجازه ذکر نامشان را نمیدهد هم ممکن است مواد مفیدی باشد، ولی دلیل نمیشود که کسی آن چیزها را در لیوان بریزد و میل کند.»
دویچه وله: