جمهوری اسلامی این افتخار را دارد که برای تک تکِ این مطالبات، آدم کشته است: شهید بنزین، شهید کار، شهید آب، شهید نان، شهید رأی، شهید آزادی… نظامی که یک تنه وارث همه فرعون‌هاست!
محمد جواد اکبرین
استادمان می‌گفت وقتی از آدمِ عاری از سواد، سوالی می‌پرسند حتی نباید بگوید “نمی‌دانم”! چون “نمی‌دانم” کلمه‌ی آبرومند و مهمی است و کسی حق دارد بگوید “نمی‌دانم” که حداقل اهل دانستن باشد. می‌گفت مثلا بوعلی سینا حق دارد جایی بگوید “نمی‌دانم” چون واقعا اهل دانستن است؛ آنکس که نسبتی با دانایی ندارد فقط بهتر است سکوت کند.
حالا حکایت جمهوری اسلامی و انتخابات آمریکاست! آمریکای خوب یا بد، آمریکای بایدن یا ترامپ، نتیجه هر چه باشد تنها کسانی که بهتر است سکوت کنند و دهان به ستایش یا ملامت یا قضاوت باز نکنند حاکمان جمهوری اسلامی‌اند به یک دلیل ساده:
آمریکا کشوری است که نفر اولش «می‌آید و می‌رود»! همین. اگر کشوری نفر اولش «می‌آید و نمی‌رود» مگر با مرگ، بهتر است حکومتش سکوت کند؛ آمریکا کشوری است که چه دعواهایش، چه پیروزی‌هایش، چه شکست‌هایش، چه زشتی‌ها و تباهی‌هایش، چه زیبایی‌ها و تعالی‌هایش، همه در داخل یک “دموکراسی” دارد اتفاق می‌افتد و مردم می‌توانند امروز یا فردا از شر کسی که نمی‌خواهندش خلاص شوند. حالا اگر حکومتی برای مردمش نه انتخابات آزاد گذاشت، نه رسانه آزاد، نه دادگاه مستقل، نه دولت متعهد، نه سفره‌ی محترم، نه آینده‌ی معتبر و نه حتی اجازه داد پوشیدن و نوشیدن‌شان را خودشان آزادانه انتخاب کنند چنین حکومتی فقط باید سکوت کند…
و سخن آخر: خیلی‌ها در جاهای مختلف دنیا تا پای جان ایستاده‌اند برای آزادی، یا عزت، یا یک لقمه نان، یا شغل یا برای هر چیز دیگری که سزاوار داشتنش بودند و نداشتند. جمهوری اسلامی این افتخار را دارد که برای تک تکِ این مطالبات، آدم کشته است: شهید بنزین، شهید کار، شهید آب، شهید نان، شهید رأی، شهید آزادی… نظامی که یک تنه وارث همه فرعون‌هاست!
شورای مدیریت گذار: