اظهارات محمد نوری‌زاد، زندانی سیاسی در آخرین ملاقات با همسرش:
روز شنبه برای سی و چهارمین بار حالم بد شد به شکلی که سابقه نداشت. مرا به بهداری بردند دیگر هیچ چیز نفهمیدم بعد از مدتی کمی بهتر شدم. یکشنبه هم بدحالی ادامه داشت و الان کمی روبراه شده‌ام که توانستم به ملاقات بیایم. این هفته هم بومی نداشتم و ناچارا روی پارچه ای نقاشی کردم؛ کشیدن نقاشی‌ها مرا سرپا نگه می‌دارد و در این مدت اگر برایم اتفاقی بیافتد؛ مسئولش قوه قضائیه و اطلاعات است که با وجود رای کمیسیون پزشکی بر عدم تحمل حبس، همچنان اصرار بر حبس من دارند. ممکن است علاوه بر محرومیت از مکالمه تلفنی، ملاقات مرا هم قطع کنند.
پیام ایشان برای مردمان خوب سرزمینمان پایان بخش دیدارمان بود.
درود مردم خوبم…
از هر قوم و نژاد، مبادا به رای دادن بیاندیشید. در یک گام بزرگ ملی به صندوق های رای پشت کنید و بگذارید گنده های زیر خاکی این نظام پوسیده هر خاکی که می توانند بر سر مردم ایران بیافشانند.
ما مردم گنگ و خواب زده نیازمند این خاک بر سری بزرگ ملی هستیم و تا زمانیکه دست بر غبارروبی خاکی که بر سر خرد و کلان افشانده اند نبریم و غبار از چهره خورشید دانایی و آگاهی پس نرانیم، همچنان خاک بر سریم و همچنان ذلیل و زبون مشتی موجودات خاکی و عتیقه.
اگر دوست دارید خاک بر سر باشید؛ بروید رای بدهید و اگر دوست دارید چشمتان به جمال خورشید فهم و شعور و آگاهی و دانایی روشن شود؛ باید و باید خود را از زیر بار سنگین خاک بر سری برهانیم.
مرا ببخشایید اگر قلم بر ناگوار و بر صراحت چرخاندم. ما براستی خاک بر سریم و زیرک ترها محتاج مردمانی خاک بر سرند.