– فقدان واکنش سازمان عفو بین‌الملل و دیگر سازمان‌های معتبر حقوق بشر در این زمینه بسیار محسوس است. این گروه‌ها ، تا آنجا که می‌دانیم، در مورد منصفانه بودن برخورداری محلاتی از کرسی استادی در دانشکده اوبرلین واکنشی نشان نداده و علیرغم داشتن اطلاعات کافی و صلاحیت لازم برای اظهار نظر در مورد اعمال نادرست این فرد، به حضور او در دانشگاه اوبرلین اعتراض نکرده‌اند. متأسفانه سکوت عفو بین‌الملل و دیگر سازمان‌های حقوق بشری درمورد محلاتی و ادامه کار او در اوبرلین ضربه‌ای به وجهه گزارش «اسرار به خون آغشته» سازمان عفو بین‌الملل و حتی بی‌اهمیت و بی‌ارزش جلوه دادن آن است. این سکوت زحمات و دستاوردهای گزارش سال ۲۰۱۸ عفو بین‌الملل را بر باد داده است.
محمدجعفر محلاتی
در سال ۲۰۱۸ سازمان عفو بین‌الملل در گزارشی پیشگامانه به فریب سی ساله جمهوری اسلامی ایران در مورد قتل عام زندانیان رژیم در سال ۱۹۸۸ (۱۳۶۷) پرداخت. سازمان عفو بین‌الملل با شناسایی مقامات مسئول ایران که اطلاعات نادرستی در مورد این قتل‌ها منتشر کرده بودند، یکسری اسامی را مطرح کرد.
از سپتامبر ۱۹۸۸، پس از آنکه اخبار مربوط به اعدام‌های دستجمعی مورد توجه بین‌المللی قرار گرفت، وزرای ارشد و دیپلمات‌های دولت میرحسین موسوی طی مصاحبه‌های رسانه‌ای و تبادلات با سازمان ملل متحد نقش فعالی در انکار کشتارهای جمعی به منظور محافظت از مسئولین در برابر پاسخگویی داشتند. از مقامات مسئول در این زمینه می‌توان از وزیر کشور عبدالله نوری، وزیر امور خارجه علی اکبر ولایتی، معاونان وزیر امور خارجه در سال‌های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ محمد حسین لواسانی و منوچهر متکی، نمایندۀ دائمی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل در ژنو سیروس ناصری، نماینده دائمی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل در نیویورک محمدجعفر محلاتی، کاردار جمهوری اسلامی ایران در لندن محمدمهدی آخوندزاده باستی و کاردار جمهوری اسلامی ایران در اتاوا محمد علی موسوی نام برد.
گزارش عفو بین‌الملل گام مهمی در جهت افشای این قتل‌های گسترده و همچنین افشاگری درباره افرادی بود که در مورد این قتل‌ها به جامعه بین‌المللی دروغ می‌گفتند.
افراد مسئول در رژیم باید پاسخگو باشند، که متاسفانه تا حال نبوده‌اند. یک مقام رسمی جمهوری اسلامی ایران دخیل در این جنایت که از سوی سازمان عفو بین‌الملل به عنوان جنایت علیه بشریت به رسمیت شناخته شده است، محمد جعفر محلاتی است که در دانشگاه اوبرلین در آمریکا تدریس می‌کند. اخیراً مدافعان عدالت و دادخواهی افشا کرده‌اند که محلاتی، علیرغم همکاری گذشته خود با رژیم اسلامی ایران در این جنایت، همچنان اعتبار و موقعیت خود در دانشگاه اوبرلین را حفظ کرده است. این موضوع باعث جنجال رسانه‌ای و محکومیت این وضعیت شد اما محلاتی در پاسخ از پذیرفتن هرگونه مسئولیتی در انکار و لاپوشانی این جنایت علیه بشریت شانه خالی کرد.
بسیار خوب است که اعضای کالج اوبرلین، و حتی جوامع گسترده‌تر، به گزارش سازمان عفو بین‌الملل و مسائل مطرح‌شده در زمینه عدالت و دادخواهی توجه نشان دادند. اما فقدان واکنش سازمان عفو بین‌الملل و دیگر سازمان‌های معتبر حقوق بشر در این زمینه بسیار محسوس است. این گروه‌ها ، تا آنجا که می‌دانیم، در مورد منصفانه بودن برخورداری محلاتی از کرسی استادی در دانشکده اوبرلین واکنشی نشان نداده و علیرغم داشتن اطلاعات کافی و صلاحیت لازم برای اظهار نظر در مورد اعمال نادرست این فرد، به حضور او در دانشگاه اوبرلین اعتراض نکرده‌اند. متأسفانه سکوت عفو بین‌الملل و دیگر سازمان‌های حقوق بشری درمورد محلاتی و ادامه کار او در اوبرلین ضربه‌ای به وجهه گزارش «اسرار به خون آغشته» سازمان عفو بین‌الملل و حتی بی‌اهمیت و بی‌ارزش جلوه دادن آن است. این سکوت زحمات و دستاوردهای گزارش سال ۲۰۱۸ عفو بین‌الملل را بر باد داده است.
ما از عفو بین‌الملل و دیگر سازمان‌های حقوق بشری مانند دیده‌بان حقوق بشر، عدالت برای ایران، مرکز اسناد حقوق بشر ایران، کمپین حقوق بشر ایران، و اتحاد برای ایران تقاضا داریم بیانیه‌ای منطبق با ارزش‌های خود در زمینه عدالت و دادخواهی صادر کنند و به درخواست ما از کالج اوبرلین ملحق شوند تا محلاتی را، به واسطه اقدامات ناشایست او به نمایندگی از رژیم اسلامی ایران، وادار به پاسخگویی کنیم. هرگونه اقدامی جز این از طرف سازمان عفو بین‌الملل و دیگر سازمان‌های حقوق بشری نشان‌دهنده بی‌تفاوتی غیرقابل توجیه نسبت به قتل دستجمعی زندانیان سیاسی و دروغ‌هایی که محلاتی به جامعه بین‌الملل در انکار و تکذیب این جنایات گفته و در گزارش سازمان عفو بین‌الملل مطرح شده است، خواهد بود.
۲۴ مارس ۲۰۲۱
لادن بازرگان و کاوه شهروز
*لادن بازرگان زندانی سیاسی سابق، یکی از اعضای خانواده قربانیان قتل عام زندانیان سیاسی سال ۱۹۸۸ و فعال حقوق بشر است. وی که فارغ‌التحصیل دانشگاه ایالتی کالیفرنیا- فولرتون است، مطالب زیادی درباره قتل عام زندانیان سیاسی در ایران در سال ۱۹۸۸، جنبش‌های آزادیخواهانه و غم و اندوه مادران و اعضای خانواده‌هایی که عزیزان خود را در سرکوب‌ها از دست داده‌اند، نوشته است.
*کاوه شهروز وکیل و فعال حقوق بشر و یکی از اعضای ارشد موسسه مکدونال- لاریر است. وی همچنین مشاور ارشد سابق سیاست‌های حقوق بشر در امور جهانی کانادا است. کاوه شهروز فارغ‌التحصیل دانشکده حقوق هاروارد و دانشگاه تورنتو است و اخیراً در زمینه حقوق بشر و امور بین‌الملل کتابی نوشته است. تلاش‌های وی پارلمان کانادا را متقاعد کرد که قتل عام زندانیان سیاسی در ایران در سال ۱۹۸۸ را طبق قوانین بین‌المللی به عنوان جنایت علیه بشریت به رسمیت بشناسد.