فرا رسیدن ماه رمصان، فرصتی دیگری را برای ولی فقیه، آخوند، خدا سید علی خامنه ای فراهم آورد تا بر فراز منبر قدرت، یک خطبه درخشان دیگر ایراد نماید. شاید که رزمندگان و مخالفین و دگراندیشانرا قانع کند که با حکومت دین است، با حکومت اسلام است که سر و کار دارند، دینی که دربافتهای وجود باورمند لانه میکند، بر باورها و انیشه ها و بر ذهن ما مهر خود را می کوبد، ئمانی که ما از خویشتن هیچگونه آگاهی ای نداریم.
برحسب معمول آن بخش از خطبه ی رهبر معظم انقلاب مورد توجه تحلیلگران قرار گرفته است که مربوط میشود به مذاکره با قدرتهای جهانی برسر لغو تحریمات، مذاکراتی که قرار نبود برقرار گردند، اگر امریکا تمامی تحریمات را لغو نکند. در حالیکه در بخش اول خطبه است که اخوند خامنه ای، ماهیت خود را بعنوان آخوندی که از طلبه گری بشاهی رسیده است ابمنصه ظهور میرساند. چه در این فرصت، در ماه مقدس رمضان، بار دیگر به توجیه حکومت ولایت میپردازد و آن را شعبه ای و یا ادامه حکومت الهی، میخواند، حکومتی که پیامبراسلام بفرمان الله، خداوند یکتا و یگانه برای برقراری استقلال و عدل و عدالت تشکیل داد. بهمین دلیل آخوند خامنه ای کسانی را به انتقاد میگیرد که به کلام الله با دیدی محدود و تنگ نگاه میکنند و افسوس میخورد بحال کسانی که عاحز از فهم و درک زبان الله هستند و ناتوان از وقوف باراده او، چنانکه گویی کتاب مقدسقران کریم تنها در باره مسائل شاخصی و احکام یکتا پرستی و روزه و نماز است. وی اظهار میدارد:
چقدر غافلند کسانی که خیال میکنند قرآن به مسائل زندگی و سیاست و اقتصاد و حکومت کاری ندارد
آنچه اینجاجالب است، انست که پس از 42 سال خطبه خوانی، معلوم است که ولی فقیه هنوزنتوانسته است مردم را نسبت بماهیت دینی و ماورایی حکومت ولایت فقیه قانع ساخته باشد. آخوند خامنه ای، برمنبر قدرت، با علم و اشاره، این پیام را میخواهد بمردم مخابره کند که تصمیمات مهمی که او اتخاذ کرده و میکند، با رجوع به مصادیق قران بوده است. چرا که وی اظهار میدارد که:
هر وقتی که ما از قرآن نسبت به حادثه ای شبیه به آن حادثه استنطاق کنیم و هدایت بطلبیم قرآن کریم همین مطلب را در اختیارمان خواهد گذاشت.
مثلا، وقتی در ژانویه 2006 فرمان فک مهر وموم سازمان هسته ای سازمان بین الملی را ولی فقیه صادر نمود، حتما، با طلب از قرآن کریم انجام گرفته است. یعنی که با ابزار استخاره. همچنین، تدبیر بزرگ نرمش قهرمانانه، که بتوافقنامه برجامانجامید. مصداق سازی آخوند خامنه ای را باید جدی گرفت. او در ادامه خطبه اش کوته اندیشان را مود انتقاد قرار میدهد که قادر نیستد وسعت و عمق اندیشه الله را بفهمند. وی میگوید:
کسانی که قرآن و اسلام را به مسائل شخصی و عبادی منحصر می کنند یا قران را نخوانده اند و یا بلد نیستد و لذا اینگونه اشتباه و خطا حرف می زنند.
پس مردم ایران اگر پس از 42 سال حکومت اسلام، بقله حرمت و احترام در جهان رسیده اند، ناشی از رفاه و آسایش و خوشبختی و سعادتی ست که مردم ایران تحت حاکم و یا حاکمانی بسر برده اند که طلب از قران کریم کرده اند.
اما، متاسفانه مردم ایران هنوز باین واقعیت آگاه نیستند که ادامه ستیز با غرب بسرکردگی امریکا، دلیل عمده ای برای پسروی ها و ادامه جزم نگریها، خود تدبیری بوده است بر خواسته از قرآن کریم. آخوند، خامنه ای، خاطر نشان میکند:
.قرآن خودش را از چالش های سیاسی و اجتماعی به هیچ وجه کنار نمی کشد و از مقابله با طاغوت ها و مستکبری و ستمگران اجتناب نمی کند و در مقابل اینها ایستاده است و اگر اهل قرآن هستید قهرا میدان زندگی شما میدان ظهور قرآن است.
42 سال است که مردم ایران شاهد هستند که چگونه حکومت قرآن توانسته باتمام چالشها بمقابله برخیزد، چالشهایی که با کشتار و خونریزی بر بام نشمینگاه مقدسترین مرد جهان، امام خمینی، آغاز گردید و بزودی به مناطق مختلف کردنشین و ترک نشین، ترکمن صحرایی و سنی و بهایی و غیره… کشانده شد. با طلب از قرآن کریم بود که هشت سال جنگ ادامه یافت و بیش از 4000 از زندانیان سیاسی در 67 بقتل رسیدند. چه نخبگان و فرهیختگان در داخل و خارج بفرمان ولایت فقیه در خون خود نغلتیدند.
بدون تردید نیز بخاک و خون کشاندن آنان که در سال 96، دست رد بر سینه حکومت دین نهادند و انزجار و نفرت خود را با شعارهای بیشماری، از جمله جمهوری اسلامی نمیخواهیم، نمیخواهیم، بیان کردند. همچنین سرکوب و کشتار تظاهرکنندگان در اعتراض به افزایش 300 درصدی قیمت بنزین در سال 98 که بیش از 1500 نفر کشته بجا گذارد و تعداد نامعلومی مجزوح و دستگیر شدند، خود بیانگر طلب از قران کریم بود. چه معجزاتی که از این کتاب مقدس آسمانی که بر نجیزد.
آخوئد خامنه ای درست میگوید، هر دست و پایی را میتوانی قطع نمایی، طناب دار را بر هرگردنی میتوان بیافکنی و شمشیر شریعت را میتوانی بهر خونی آلوده نمایی همین بس که طلب از قران کرایم کنی.
اگر هنوز هستند کسانی که فکر میکنند قران نقشی در سیاست ندارد، نباید هرگز در فهم سخنان آخوند خامنه ای دچار تردید شوند که در اسلام، دین و قدرت غیر قابل تشخیص از یدیگرند. با این وجود هنوز هستند کسانی که بر آن باورند که نمیتوان به قران بعنوان یک سند سیاسی نگریست، حال آنکه فرآن با بیان رابظه حاکم و محکوم آغاز میشود. الله ببندگانش فرمان میدهد که بنام او آغاز و او را رحمان و رحیم و ارباب و مالک بر دوجهان بخوانند و مورد حمد و ستایش قرار دهند. حق با آخوند خامنه ای و همه پیروان او ست. مگر حکومت اسلامی، نیست حکومت فرمانروایی و فرمانبری؟
آیا تا کنون، کسی، بنی و یا بشری در سراسر ایران، ازجمله آیت الله هایی که در حوزه ها باموزش و تدریس احکام الهی اشتعال دارند، پیداشده اند، که بتوانند خوانش ولی فقیه از متن مقدسرا قرآن مورد نقد قرار دهند؟ تا زمانیکه خوانش الترناتیوی ارائه نشده است، باید خوانش اخوندی خامنه ای را از قرآن کریم، هم بلحاظ روح و هم متن اصلی، اصیل ترین خواند. واقعیتی که دگراندیشان، بویژه آنان که در اندیشه براه اندازی جنبش براندازی هستند باید بآن توجهی خاص مبذول دارند. سوال این است آیا میتوان به مبارزه با رژیمی برخاست که در یک دست شمشیر برگرفته و در دیگر دست قرآن کریم؟ آیا میتوان چنین نظامی را خلع سلاح نمود؟ در چنین صورتی برای پیروزی بر او کدام یک را، شریعت را از دست او برگیری و یا شمشیر را؟
فیروز نجومی
Firoz Nodjomi