۶ میلیارد دلار؛ کل بدهی عراق به ایران / یک اقتصاددان: مصارف ارزی کشور سالانه ده برابر این بدهی است؛ برخی نامزدهای انتخابات چطور می توانند بگویند تحریم ها بی اثر هستند؟

روزنامه اینترنتی فراز نوشت: در مناظره‌های انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰، نامزدهای اصولگرا تلاش کردند تاثیر تحریم‌ها در اقتصاد کشور را کم اهمیت جلوه دهند و بگویند با همین طلبی که از کشورهای همسایه داریم می توانیم بسیاری از کمبود بودجه کشور را تامین کنیم. این در حالی است که به باور کارشناسان، حل مشکلات اقتصادی کشور بدون حل مساله تحریم‌ها- به ویژه رفع موانع برای مبادلات بانکی- ناممکن است.

در مناظره‌های انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰، نامزدهای اصولگرا تلاش کردند تاثیر تحریم‌ها در اقتصاد کشور را کم اهمیت جلوه دهند و بگویند با همین طلبی که از کشورهای همسایه داریم می توانیم بسیاری از کمبود بودجه کشور را تامین کنیم. این در حالی است که به باور کارشناسان، حل مشکلات اقتصادی کشور بدون حل مساله تحریم‌ها- به ویژه رفع موانع برای مبادلات بانکی- ناممکن است.

مسعود دانشمند اقتصاددان ضمن اشاره به اینکه «برخی کاندیدها از میزان مصارف ارزی کشور بی‌اطلاع هستند یا اینکه اساسا نمی‌دانند چقدر از کشورهای همسایه طلبکار هستیم» می‌گوید: «اگر بخواهیم همه طلب‌هایمان را از کشوری مانند عراق وصول کنیم -که اتفاقا وصولش هم به همین راحتی نیست- کلا ۶ میلیار دلار به کشور باز می‌گردد. این درحالی است که مصارف ارزی کشور ما برای اینکه بتوانیم امورات جاری‌مان را راه بیندازیم سالانه بین ۵۰ تا ۶۰ میلیار دلار است.»

او در ادامه با گفتن اینکه «ما در عرصه های مختلف در کشورمان با بی دانشی روبه رو هستیم» می‌گوید: «یکی از این آقایان بپرسد اصلا فرض کنیم بتوانید با یک تلفن همین فردا همه طلبتان را از عراق بگیرید با این ۶میلیارد دلار کجای اقتصاد این مملکت را درست که هیچ ترمیم می کنید؟ خب این سئوالی است که این آقایان هرگز در معرض پاسخگویی به آن قرار نمی گیرند.»

دانشمند با اشاره به اینکه در چند سال گذشته با وجود همه مشکلات ۳۰ تا ۴۰ میلیارد دلار واردات داشتیم می‌گوید: «همین حالا ما با مشکل بزرگی روبه رو هستیم که نمی‌شود آن را نادیده گرفت، درست مانند پدر خانواده ای که از پس سفره خانه اش و مثلا سه فرزندش برنمی آید، از پس نیازهای این مملکت برنمی آییم و مجبوریم دایم از کیفیت و کمیت بکاهیم.»

این اقتصاددان با تاکید بر لزوم فراهم کردن زمینه سرمایه گذاری خارجی در کشور می‌گوید: «برای اینکه واحدهای صنعتی و تولیدی راه بیفتد چاره ای جز سرمایه گذاری خارجی در کشور نداریم، ما باید از بانک‌های دنیا پول قرض کنیم و بار دیگر صنعت و تولید را در کشورمان احیا کنیم و پول این بانک ها را پس دهیم. اما اینکه بخواهیم رو مبلغ‌های کوچکی که از کشورهای همسایه طلب داریم حساب کنیم روز به روز وضع بدتر خواهد شد.»

او با اشاره به اینکه «حتی کشور چین که با ما رابطه سیاسی خوبی دارد اقلام مصرفی دسته چهار و پنجمش را به ایران می فروشد» می گوید: «نه اینکه چین اقلام درجه یک نداشته باشد، دارد ولی وسع کشور ما نمی رسد که به آن میزان پول بدهد. نتیجه این می‌شود که اقلام بی‌کیفیتشان را به ما می‌دهند و ما هم هر چیزی که می رویم بخریم می گویند چینی است و این فرضیه پیش می آید که چقدر رابطه ما با چین خوب است و چین لابد دارد تمام اقلام درجه یکش را با دور زدن تحریم‌ها به دست ایرانی ها می رسانند در حالی که ای توهمی بیش نیست، چین اقلامی را به کشور ما صادر می کند که در هیچ جای دنیا خریداری ندارد و به لحاظ کیفیت با جیب ما جور در می آید.»

دانشمند در پایان با اشاره به نفت و گاز و مواد خامی که به ترکیه صادر کرده ایم می گوید: ترکیه این مواد را از ما دریافت کرده است هر چند که ممکن است هزینه هنگفتی به ما بدهکار نشده باشد اما می گوید چون شما جز «اف ای تی اف» نیستید نمی توانیم پولتان را بدهیم، چطور با این اتفاقات باز هم می توانید بگویید تحریم ها بی اثر هستند؟ وقتی به واسطه همین تحریم‌ها ما حقمان را نمی توانیم بگیریم چگونه بی اثر هستند؟»