نایب رییس کمیسیون محیط زیست اتاق بازرگانی در مورد انتقال منابع آبی از زاگرس به فلات مرکزی گفته «توانمندی‌های لابی‌گری و قدرت سیاسی عامل اصلی بسیاری از تصمیمات بوده، ما تصمیم گرفتیم که آب را از مخازن طبیعی زاگرس به بخش‌های مرکزی فلات ایران منتقل کنیم که دستاورد این کار، توسعه غیرمتناسب و ناپایدار در فلات مرکزی ایران است.»
حسن فروزان‌فرد توضیح داده «معادن یزد و کرمان قابلیت این را دارند که به کناره‌های ساحل مکران یا هرمزگان منتقل شوند و از آب استفاده کنند، اما تصمیم این بود که حداکثر ارزش افزوده به استان‌های خاصی برود که از آن‌ها مسئول یا مسئولانی در جایگاه حاکمیت حضور داشتند و می‌توانستند تصمیماتی را متناسب با علاقه‌مندی خود بگیرند. در استان‌های یزد، کرمان، اصفهان و.. که همیشه نفرات تعیین‌کننده‌ای در حاکمیت داشتند، شاهد این اتفاقات هستیم.»
او گفته «در استان یزد تجمع تولیدکنندگان کاشی و سرامیک را داریم که یک صنعت آب‌بر است. منبع خاک و نیروی انسانی وجود داشته و تصمیم گرفته شده که آب به این منطقه منتقل شود تا صنعت کاشی و سرامیک فعالیت کند. چنین جابجایی‌هایی در بلندمدت به خصوص در ایام خشکسالی خودنمایی می‌کند و استان‌های مبدا دچار تنش‌های آبی می‌شوند.» این عضو اتاق بازرگانی هشدار داده اثرات واقعی سیاست‌های اجرا شده در دهه‌های اخیر هنوز خود را نمایان نکرده است.
پروژه‌های انتقال آب در دهه‌های اخیر محیط زیست بسیاری از مناطق کشور را در مرز نابودی قرار داده و منجر به اعتراضات مردمی در نقاط مختلف شده است؛ پس از اعتراضات مردم خوزستان در تابستان گذشته، در هفته‌های اخیر مردم اصفهان علیه شرایط زیستی‌شان اعتراض کردند؛ کشاورزان اصفهانی می‌گویند آبی که سهم کشاورزی بوده را برده‌اند و به کارخانه‌های ذوب‌آهن و فولاد مبارکه اصفهان و سرامیک‌سازی در یزد اختصاص داده‌اند.
چندی پیش نیز خبر رسید چشمه کوهرنگ در نتیجه فروش آب به صنایع و درآمدزایی برای آبفا و پروژه‌های انتقال آب خشک شده و کارشناسان هشدار دادند کوهرنگ و روستا‌های اطراف آن ظرف ۵-۶ سال خالی از سکنه می‌شود؛ نیمی از جمعیت استان چهارمحالوبختیاری در تهیه آب شرب مشکل دارند و معترضان می‌گویند با احداث تونل کوهرنگ ۳، گلاب ۲ و بهشت‌آباد، مرگ خاموش چهارمحالوبختیاری رقم می‌خورد. با این وجود، پروژه‌های انتقال آب از زاگرس به کویر مرکزی کماکان در دستورکار است.