با درود به روان پاک شهیدان و با سلام به همه استادان، معلمان، دانشجویان و هموطنان گرامی، مطالب زیر را در ارتباط با وضعیت ناگوار دانشگاه ها با شما در میان می گذاریم.
در دنیای امروز علم و فناوری به مهم ترین ابزار توسعه همه جانبه کشورها چه در حوزه اقتصادی و چه در زمینه های دفاعی تبدیل شده است. کشورهای توسعه یافته چندین سده و کشورهای در حال توسعه چندین دهه است که قدم در این راه نهاده اند. این کشورها به دلیل پشتیبانی های گسترده از مراکز علمی خود به قطب های جذب استعدادهای کشورهای دیگر از جمله کشور ما تبدیل شده اند. هر ساله هزاران نفر از فارغ التحصیلان و متخصصان که با بهای گران در وطن ما تربیت شده اند، به دلیل شرایط نامساعد اقتصادی و نداشتن دورنمای امیدبخش، به رایگان جذب کشورهای غربی، بخصوص امریکای شمالی و اروپا می شوند. این پدیده نه تنها توسعه علمی و صنعتی کشور را به شدت کند می کند، بلکه نسل های آینده را نیز از ذخیره نیروی انسانی هوشمند محروم می کند، و هم اکنون نیز موجب پراکندگی هزاران کانون خانوادگی، یعنی عنصر مرکزی در فرهنگ ملی و دینی ما نیز شده است.
امروزه دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی ایران نه تنها نسبت به ممالک پیشرفته، بلکه نسبت به کشورهای خاورمیانه و آسیای مرکزی در بدترین و فقیرانه ترین وضع مالی قرار دارند.
این وضع ناگوار به جایی رسیده است که مهاجرت متخصصان که زمانی رو به سوی کشورهای غربی داشت، امروزه به دلیل سیاست های حمایتی کشورهای منطقه به سوی این کشور ها نیز روان شده است. چگونه ممکن است کشوری که حتی در مقایسه با کشورهای فقیر همسایه، پائین ترین و ناچیزترین ارقام پرداختی را به استادان، دانش پژوهان و معلمان خود دارد بصورت کشور پیشرو در منطقه در زمینه علم و فناوری در آید؟ | ما بارها و بارها نسبت به این روند مخرب هشدار داده ایم، اما سیاست های نادرست در کشور ما متوقف یا حتی اصلاح نشده بلکه تشدید نیز شده اند. در ادامه همین روند، از اول بهمن ماه سال جاری به ناگهان تعهدات دولت قبل در پرداخت حقوق به بخش بزرگی از دانشگاهیان علی رغم احکام صادره، نقض شده و ۳۰ درصد از حقوق و مزایای ایشان ( به بهانه عدم تامین اعتبار) بناگاه کاسته شده است. جامعه دانشگاهی از این عمل خلاف عرف و قانون بهت زده شده، چرا که چنین عملی در تاریخ ۴۲ سال اخیر و حتی در زمان جنگ نیز بی سابقه بوده است. این عمل موهن در زمانی صورت گرفته که نرخ تورم به حدود ۴۴ درصد رسیده و بسیاری از اقشار زحمتکش مردم اعم از کارگران و معلمان و سایر زحمتکشان نیز در تنگنای معیشتی هستند.
علی رغم آنکه در تمام سالیان گذشته، استادان و دانشگاهیان با بردباری در جهت اعتلای کشور کوشیده و در جهت همدلی با دیگر اقشار زحمت کش، در برابر کاستی حقوق خود شکیبا بوده اند، اکنون علیرغم میل باطنی خود به این نتیجه رسیده ایم که می بایست به سکوت خود پایان دهیم و برای حفظ کیان دانشگاه و برای حرمت همکاران خود در همه دانشگاه های ایران، اعتراض خود را به این اعمال موهن ابراز داریم.
به همین سبب اعلام می کنیم که از ابتدای نیمسال آینده و تا زمانیکه این اقدام نادرست جبران نشود، در کلاس های درس حاضر نخواهیم شد. در خاتمه برای همه خدمتگزاران علم و وطن دوستان آرزوی صبر و سلامتی و بهروزی داریم.
کانون صنفی استادان دانشگاه صنعتی شریف