این که امروز بخواهیم با روسیه و چین کار کنیم یک حرف است اما تطهیر آنان حرفی دیگر. اولی در پارادایم منافع ملی به شرط تامین آن پسندیده است و یک واجب سیاسی اما دومی خطایی راهبردی است و “تحریفِ” واقعیت ها.
جمهوری اسلامی نوشت: در ماجرای هستهای قطعنامههای شورای امنیت علیه ایران را همه شرق و غرب امضا کردند و الا مخالفت مثلا روسیه یا چین با قطعنامه میشد “وتو” که قطعنامهای صادر نمیشد!
آنچه باید بدان توجه داشت این است که بدانیم در عالم سیاست بین الملل، دوست دائم و دشمن دائم وجود ندارد. آنچه دایمی است منافع ملی و ضرورت توجه به آن است. ما هم براساس منافع ملی خود باید عمل میکنیم در همان راهبردِ “نه شرقی، نه غربی”. تطهیر شرق – ولو ناظر به امروز و با نیتِ خیر – به همان اندازه خطاست که کسی بخواهد آلودگی دست غرب را در دشمنی با ایران انکار کند. تطهیر غرب – ازسوی هرکه و با هر بیان که باشد – هم به همان اندازه اشتباه است که کسی بخواهد موشکهای اسکاد شرق را نادیده انگارد که تا تهران رسید.
این که امروز بخواهیم با روسیه و چین کار کنیم یک حرف است اما تطهیر آنان حرفی دیگر. اولی در پارادایم منافع ملی به شرط تامین آن پسندیده است و یک واجب سیاسی اما دومی خطایی راهبردی است و “تحریفِ” واقعیت ها.