در چند هفته گذشته مقامات مختلف قضایی از ریاست قوه قضاییه جمهوری اسلامی تا ریاست سازمان زندانهای کشور و بسیار مقامات ریز و درشت از زندان زنان قرچک بازدید داشته‌اند و همه‌شان از رعایت حقوق انسانی زندانیان و رافت اسلامی سخن گفته‌اند، اما متاسفانه وضعیت زندانیان و زندان هرگز بهتر که نشده بلکه بسیار بدتر هم شده است.
سه روز است چاه‌های فاضلاب زندان زنان قرچک به تمام بندها و حیاط بندها سرریز شده است و در این گرمای شدید کویری که همیشه همراه آلاینده‌های مختلف شیمیایی خطرناک، فضای آنجا را مسموم می‌کند، این‌بار بوی تعفن شدید و حشرات موذی را هم به جان بیش از هزار زن زندانی در بندهای مختلف انداخته است.
هوای سمی و آلوده زندان قرچک همه زندانیان را در معرض خطر ابتلا به انواع بیماری‌ها قرار داده است. وضعیت تنفسی و جسمی بعضی از زندانیان با بیماریهای پیشینی از جمله عالیه مطلب‌زاده و نرگس محمدی به شدت نگران‌کننده است.
با سرریز شدن فاضلاب زندان و گسترش حشرات موذی در محیط زندان، گزش حشرات موذی باعث بروز انواع بیماریهای عفونی و مسری شده است. متاسفانه علیرغم پیگیری زندانیان در این سه روز، هیچ اقدام عاجل و موثری از طرف مسئولان زندان و سازمان زندانهای کشور و مقامات قضایی برای حل این مشکل نشده است.
اما به نظر، وضعیت در زندان زنان قرچک این روزها حتی بدتر از این بحث‌هاست؛ فیلترها و سیستم فرسوده تسویه آب زندان دوباره از کار افتاده است. کیفیت و عرضه غذا به زندانیان و محدودیت‌های اعمال شده برای تهیه مواد غذایی و خوراکی و دارویی و خدمات پزشکی از بیرون به خاطر مخالفت‌های مسوولان زندان شرایط را برای زندانیان بدتر از قبل کرده است.
با این وضعیت، زنان زندانی در قرچک به شکل سیستماتیک و فرسایشی از سه عنصر حیاتی نیاز انسانی (آب ، هوا و غذای سالم) محروم هستند. آنجا جان و سلامتی همه زندانیان در خطر است. سوال این است؛ آیا واقعا زندان زنان قرچک ورامین شکنجه‌گاه زندانیان زن است!؟