بازداشتگاه الف-یک، واقع در شرق تهران و تحت مدیریت قرارگاه سپاه ثارالله سپاه پاسداران است. این بازداشتگاه از جمله اماکنی است که در سالهای اخیر بعنوان محل جدید بازداشت شدگان توسط این نهاد مورد استفاده قرار گرفته است، توسل به ضرب و شتم و تلاش برای اخذ اعترافات اجباری امری مسبوق به سابقه در این مکان است. در گزارش پیش رو به معرفی اولیه این بازداشتگاه امنیتی پرداخته شده است.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، بازداشتگاه الف_یک واقع در شرق تهران و تحت مدیریت قرارگاه سپاه ثارالله است.
شماری از بازداشت شدگان اعتراضات سراسری سالهای ۹۶ و ۹۸، پس از بازداشت به این بازداشتگاه امنیتی منتقل شده بودند. همچنین برخی از فعالین مدنی بازداشتی برای مدتی محدود و یا تمام طول دوران بازداشت خود را در این مکان سپری کرده اند. با توجه به ذکر نام بازداشتگاه در برگه های رسمی انتقال بازداشت شدگان به نظر می رسد که این مکان یک بازداشتگاه رسمی متعلق به قرارگاه سپاه ثارالله است.
یکی از بازداشت شدگان سابق در این قرارگاه، مسیر انتقال به این محل را این گونه توصیف میکند: “ما در خط ویژه‌ی بی‌آرتی آزادی_تهرانپارس به سمت شرق حرکت می‌کردیم. یکی از دوستانم ماه‌ها قبل از من توسط سپاه بازداشت شده بود و برایم گفته بود که مکان بازداشتش جایی شرق تهران بود.
با توجه به تجربه دوستم حدس زدم که من هم به همانجا می‌روم. آخرین چیزی که در خیابان دماوند دیدم، تابلوی ایستگاه بی‌آرتی آیت بود، پس از آن خودرو باز به حرکت به سمت شرق ادامه داد و سپس به سمت جنوب پیچید. در منطقه ناآشنایی بودیم که تابحال به آنجا نرفته بودم. پس از پیچ و واپیچ‌ها خودرو در خیابانی حرکت می‌کرد که درخت‌های کاج داشت و دیوارهای کنار خیابان خبر از حضور در منطقه‌ای نظامی می‌داد و این ظن مرا به این‌که نهاد بازداشت‌کننده سپاه است تقویت می‌کرد.” یک شاهد دیگر که پبشتر از زندان اوین به بازداشتگاه الف- یک منتقل شده نیز میگوید: “از اوین حدود دو ساعت در راه بودیم و فکر میکنم این بازداشتگاه باید حوالی افسریه- سرخه حصار باشد.”
بر اساس اطلاعات راستی آزمایی شده توسط هرانا این محل با موقعیت جغرافیایی ۳۵°۳۹’۰۸.۹″N 51°۳۳’۲۳.۳″E پس از شهرک امیرالمومنین در نزدیکی قرارگاه لشکر ۲۷ محمد رسول الله در منطقه دوشان تپه تهران قرار دارد.
در بدو ورود تی شرتی ساده و عموما سفیدرنگ به عنوان لباس بازداشتگاه در اختیار بازداشت شدگان قرار داده میشود.
یک منبع مطلع که تجربه حضور در این محل را داشت به هرانا گفت باور دارد که ساختمان نه چندان نوساز بازداشتگاه، در میان یک مجموعه (احتمالا اداری-نظامی متعلق به سپاه) واقع شده است. سلول وی مستطیل شکل بوده و تا نیمه با سنگ مرمر پوشانده شده بود. در انتهای سلول نیز دوش حمام و توالت ایرانی تعبیه شده که با دیواری حدودا ۷۰ الی ۸۰ سانتیمتری از باقی فضای سلول جدا شده است. بر دیوار همین فضای مجزا نیز دریچه ای بسیار کوچک تعبیه شد است. به گفته او، در فضای بازداشتگاه همواره رادیو آوا با صدای بلند پخش میشود. منبعی دیگر اما از پخش دعاهای مذهبی در همه ساعات روز جز ساعات خاموشی خبر میدهد و می گوید: “گاهی اوقات صدای ناله سایرین هم به گوش میرسد. حتی شاید صدایی ضبط شده باید که برای آزار دادن ما از آن استفاده میکردند.”
همچنین یک زندانی سیاسی پیشین که مدتی را در این بازداشتگاه سپری کرده است، در خصوص تیم بازجویی این بازداشتگاه به هرانا گفت: “به نظر میرسد تیم بازجویی دو الف مدتی قبل به الف-یک منتقل شده اند. تیمی خشن که روش های بازجویی همراه با ضرب و شتم را در پیش میگیرند. حتی یکی از بازجوها مرا تهدید کرد: «اینجا اوین نیست! حقوق بشر آنتن نمیده، هرچی دلت می خواد اعتصاب کن، هیچکس به دادت نمی رسه!»”
این زندانی سیاسی پیشین همچنین درباره شرایط کلی این بازداشتگاه افزود: “وقتی ۵ سال قبل به این بند رفتم، همه شیرآلات نو بود و معلوم بود مدت زیادی از ساخت این بازداشتگاه نمی گذرد، سلول‌های بند الف-یک کیفیت بهتری از نظر فیزیکی نسبت به دو الف (واقع در اوین) دارد، چون نوساز است، امکانات تهویه و حمام بهتر است. در هر سلولی که بودم هم حمام داخل سلول بود. در صورتی که در دو الف تنها دو بار در هفته امکان استحمام وجود دارد.”
یکی از ساکنان قبلی این بازداشتگاه در خصوص تفکیک جنسیتی سلول ها در این مکان می گوید: “برخلاف روند مرسوم در سایر بازداشتگاه های امنیتی همچون بازداشتگاه ۲۰۹ که تا حد امکان راهروهای متفاوتی به بازداشتی‌های زن و مرد تعلق می‌گیرد، اینجا چنین تفکیکی نبود.”
به گفته عموم شاهدان، غذای این بازداشتگاه مستقیما از محلی خارج از بازداشتگاه تهیه شده و کیفیت مطلوبی دارد.
اتاق های بازجویی نیز در راهرویی مجزا از سلول ها قرار دارند. مساحت تقریبی هر سلول ۱.۵ در ۲ یا ۲.۵ متر مربع است. به گفته یک منبع مطلع دیگری، اتاق های بازجویی این مکان نیز همچون سایر بازداشتگاه های امنیتی مانند ۲۰۹ مجهز به سیستم ضبط و شنود صداست. بهداری نیز در فضایی مجزا از ساختمان اصلی بازداشتگاه قرار دارد. همچنین هواخوری این بازداشتگاه امنیتی، در فضایی یک طبقه پایینتر از محل نگهداری بازداشت شدگان قرار دارد و با دیوارهای بلندی احاطه شده است.
یک شاهد عینی و از بازداشت شدگان پیشین قرارگاه ثارالله میگوید که دسترسی به هواخوری بسته به نظر بازجو دارد: “خیلی روزها آنقدر بازجویی طول می کشید که به هواخوری نمی رسیدیم. ولی اگر متهم با بازجو همکاری نکند ممکن است اجازه ندهند به هواخوری برود، یا برعکس، گاه برای تشویق به اعتراف مدت بیشتر و در تایم های بهتری مثل شب ها به متهم هواخوری می دهند. گاه برای تشویق به اعتراف سیگارهای خیلی گران و غذاهای بهتر از معمول با میوه ها و شیرینی و … می دهند. گاه تایم تلفن را بیشتر می کنند و گاه برای تنبیه همه اینها را می گیرند.”