این لحظه نیست، اما دور هم نیست.
بهار دلنشین را به مادران داغدار که جای فرزندانشان بر سر سفره های هفت سینمان خالی است و به زندانیان که خانواده هایشان چشم انتظارند و به مبارزان و تلاشگران آزادی و برابری و به مردم سرافرازم تبریک می گویم.
بهار پایان انتظار است، انتظار رفتن زمستان. ما هم انتظار را پایان خواهیم بخشید. انتظار پایان حکومت دینی استبدادی. ما مردمیم و قدرت داریم. ما امروز همدیگر را داریم.
سیستان و بلوچستان ، کردستان، خوزستان، اذربایجان، خراسان ، تهران و … همه با همیم. ما به آزادی و برابری باور داریم.
این باور در “زیست ذهنی” ما محبوس نیست، با قدرت و زیبایی خیره کننده ای به عمل و کنش سخت درآمده، در خیابانها، میدانها، دانشگاهها، زندانها و خانه هایمان. کنشگران آن مردمند که “جنبش انقلابی” خلق کرده اند.
فزونی قدرت ما رمز و نشان پیروزی ماست.
باید قدرتمان را به هر شکل و در هر سطحی از بازنمایی اجتماعی در هر مکان و زمانی و با هر نشان و نمادی که استبداد را به هیچ انگارد، به رخ حکومت و چشم جهانیان بکشیم. نمادهای مقاومت و “هیچ انگاری” حکومت را گسترده تر و همه گیر تر کنیم.
حکومت در مقابل ما و ما در مقابل حکومتیم .
افزونی قدرت ما، بی قدرتی حکومت و امید ما، یاس حکومت و زندگی ما، مرگ حکومت استبدادی است.
پیروزی سهل نیست اما قطعی است.