حسین زمان، خواننده منتقد حکومت ایران درگذشت

در آخر یک نفر از ما بماند که برقصد بر سر گور شما کافی است

فرزند حسین زمان در یک پیام توییتری از درگذشت پدرش خبر داد. این هنرمند مردمی که اخیرا به بیماری سرطان پیشرفته کبدی مبتلا شده بود طی سالیان طولانی همگام با اعتراضات مردم، ترانه های اعتراضی خواند و همین امر منجر به ممنوعیت از کار او شد. او همچنین به تدریس مشغول بود که از ادامه آن و فعالیت‌های هنری او جلوگیری به عمل آمد و اجازه برگزاری کنسرت و ضبط آلبوم نداشت. او در جریان جنبش سبز ترانه زندان و در جریان اعتراضات سال ۱۴۰۱ ترانه خیابان را خواند (ویدئوی زیر). دختر او که از فعالان حقوق زنان است و از اعتراضات به صورت علنی حمایت کرده بود، مدتی در بازداشت بود.

کاربری نوشت: آهنگ خیابان از حسین زمان خواننده ای که به خاطر پشت مردم بودنش سالها ممنوع الکار بود. هدیه به زنان و آزادی خواهان

برای مرگتان فریاد ما کافیست
خروش بچه ها در کوچه ها کافیست
در آخر یکنفر از ما بماند که
برقصد بر سر گور شما کافیست

حسین زمان، خواننده موسیقی پاپ، که مدتی بود با سرطان پیشرفته کبد دست‌و‌پنجه نرم می‌کرد، درگذشت.

ابوذر زمان، فرزند حسین زمان، خبر درگذشت پدرش را در توئیتر منتشر کرده است.

حسین زمان یکی از خوانندگان شناخته‌شده پاپ دهه هفتاد بود که در جریان اعتراضات پس از مرگ مهسا امینی نیز ترانه‌ «خیابان» را در حمایت از معترضان خواند.

زینب زمان، دختر او که از فعالان حقوق زنان است و از اعتراضات به صورت علنی حمایت کرده بود، مدتی در بازداشت بود.
حسین زمان سال ۱۳۹۶ خورشیدی در گفت‌و‌گویی با خبرگزاری ایلنا گفته بود از ۱۵ سال قبل تاکنون «ممنوع‌الکار» شده و درخواستش برای فعالیت هنری در دولت حسن روحانی نیز بی‌نتیجه مانده است.

به گفته او، دفتر موسیقی و معاونت امور هنری وزارت ارشاد نیز همان «پاسخ» دوره ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد را به وی داده‌اند.
او که به گفته خودش از دوران محمد خاتمی، رئیس جمهوری پیشین ایران، «ممنوع‌الکار» شده، در اظهاراتی کنایه‌آمیز اضافه کرده بود که «گفته بودند در این دولت هم تدبیر هست و هم امیدواری. از این رو چندین بار به وزارت ارشاد و دفتر موسیقی و معاونت امور هنری ارشاد مراجعه کردم که آنها همین پاسخ دوره احمدی‌نژاد را به من دادند».

وی سرانجام در سال ۹۸ پس از حدود ۱۷ سال دوری از صحنه، باردیگر کنسرت خود را در مرکز همایش‌های برج میلاد با ارکستری سی نفره روی صحنه برد.

او درباره وضعیت موسیقی پس از انقلاب ۱۳۵۷ گفته بود:‌ «با صراحت می‌توانم بگویم که هنر موسیقی از بعد انقلاب هیچ حامی و پشتیبانی به جز تعداد انگشت‌شماری از هنرمندان دلسوز نداشته و نظام حاکم تا توانسته تیشه بر ریشه این هنر ارزشمند زده است.»