مخالفان انقلاب۵۷ هرچه زمان گذشت، بیش و بیشتر شدند! اگر در سال‌های نخست پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار جمهوریش، اقلیتی دگراندیش به دلایل سیاسی و اینکه چون نظام مورد علاقه‌شان سرنگون شده بود و یا چون نظام مورد علاقه‌شان بر سر کار نیامده بود، مخالف این رژیم بودند، همراه با قلع و قمع وحشیانه‌ی آنان، به تدریج، دیگر مردم عادی بودند که به دلیل جنگ و پیامدهای آن، به دلایل آموزشی و فرهنگی، به دلایل اقتصادی و معیشتی و به دلیل زیر پا گذاشتن انواع حقوق خود روز به روز به صف مخالفان نظام می‌پیوستند.
در این میان، نه فقط وقوع خود انقلاب ارتجاعی ۵۷ یک سانحه‌ی فجیع بود بلکه تداوم انقلابیگری سیاسی و ایدئولوژیک آن نیز در شکل نظام جمهوری اسلامی مرتب تلاش برای عقب راندن جامعه و از دست رفتن منابع و ثروتی بود که می‌بایست هزینه‌ی پیشرفت و رفاه می‌شد آنهم تا حدی که وقتی نسل‌های جوان به عقب نگاه می‌کنند ببینند و متقاعد شوند که در جایی بالاتر و والاتر نسبت به پدران و مادرانشان در سال ۵۷ ایستاده‌اند! قضیه اما درست برعکس است!
از سوی دیگر، با وجود هورا و ماله‌کشی و «علاج» انواع اصلاحطلبان و معتدلین و تحولخواهان داخلی و صادراتی که با بازی با کلمات و تحریف مفاهیم و رویدادهای واقعی به دنبال تثبیت انقلاب ارتجاعی و مشروعه ۵۷ در برابر پادشاهی و پهلوی بودند تا زمان بگذرد و «جمهوری» با یا بدون پسوند «اسلامی» به سرنوشت ایران تبدیل شود اما جامعه گوشش بدهکار نبود و راه دیگری را می‌رفت تا بتواند با پلی بین گذشته و آینده از جهنم جمهوری اسلامی نجات پیدا کند.
اکنون انقلابی را که پس از سرکوب ۸۸ طی چند سال تا پاییز ۹۶ در ذهن جامعه روی داده و هر سال گسترش یافته و آگاهی نسل‌های جوان از یکسو نسبت به حقوق خود و از سوی دیگر نسبت به ناتوانی و ناکارآمدی و ناهمساز بودن نظام جمهوری اسلامی با جهان را، با هیچ سرکوبی نمی‌توان خنثی کرد به ویژه آنکه این رژیم بی‌تردید در سرکوب نیز ناتوان و ناکارآمد خواهد شد!
وقوع این انقلاب ناگزیر و لازم که عین انقلاب مشروطه، ملی و مترقی است و در هم تنیده با میراث پهلوی رو به آینده دارد، نه امسال و پارسال بلکه از همان ۵۷ اعلام شده بود! انقلابی که به دست جوانان و زنان ایران متحد پیروز خواهد شد.
الاهه بقراط
کیهان لندن