هشت تشکل کارگری و مدنی در بیانیه‌ای با تاکید بر عزم خود برای تبدیل سالروز قتل حکومتی مهسا ژینا امینی در ۲۵ شهریور به روز تعطیل عمومی هر ساله، از مردم و گروه‌ها خواستند با تجمع در خیابان‌ها و برگزاری اعتصاب، خیزش انقلابی را با قدرت ادامه دهند.
این تشکل‌ها از مردم خواستند در ۲۵ شهریور با حضور گسترده در خیابان‌ها، اعلام اعتصاب و تجمع بر مزار مهسا ژینا امینی، «شروع دوباره‌ای» را در روند خیزش انقلابی رقم بزنند.
این بیانیه گفت: «با قدرت مبارزه‌مان ۲۵ شهریورماه، سالروز انقلاب زن زندگی آزادی را به روز تعطیل عمومی هر ساله خود و در فردا روز تبدیل خواهیم کرد.»
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیر رسمی نفت، ندای زنان ایران، انجمن برق و فلز کرمانشاه، نهاد دادخواهان، کمیته پیگیری برای ایجاد تشکل‌های کارگری، سندیکای نقاشان البرز و صدای مستقل کارگران گروه ملی فولاد این بیانیه را امضا کرده‌اند.
این بیانیه خیزش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» را برآمد بیش از ۴۰ سال مبارزات مردم ایران علیه فقر و انواع تبعیض‌ها، به ویژه تبعیض جنسی، جنسیتی و قوانین ارتجاعی ضد زن خواند که در راه آن ده‌ها هزار معترض آزادی‌خواه به دست حکومت به قتل رسیده‌اند.
این بیانیه ضمن تاکید بر لزوم توقف اعدام‌ها و لغو مجازات اعدام، خواستار آزادی فوری همه معترضان بازداشت شده و زندانیان سیاسی شد.
این تشکل‌ها خاطرنشان کردند که همچنان منشور خواستهای حداقلی ۲۰ تشکل را که بهمن ماه سال گذشته منتشر شد، به عنوان منشور اتحاد مردمی در خیزش انقلابی کنونی می‌دانند.
در اواخر بهمن ماه ۱۴۰۱، بیست نهاد مستقل صنفی و مدنی ایران به طور مشترک منشوری با عنوان «مطالبات حداقلی تشکل‌های مستقل صنفی و مدنی ایران» منتشر و ۱۲ خواسته اصلی خود را مطرح کردند.
آزادی همه زندانیان سیاسی، منع جرم‌انگاری فعالیت سیاسی و صنفی و مدنی، محاکمه علنی آمرین و عاملین سرکوب اعتراضات مردمی، آزادی بی‌قید و شرط عقیده، بیان و اندیشه، راهپیمایی، شبکه‌های اجتماعی و …، لغو احکام اعدام و قصاص و ممنوعیت شکنجه، عدم دخالت مذهب در قوانین، برچیده شدن ارگان‌های سرکوب، محدود کردن اختیارات دولت، پایان دادن به تخریب‌های زیست‌محیطی و عادی‌سازی روابط خارجی در بالاترین سطوح با همه کشورهای جهان بخشی از این خواسته‌هاست.
منشور مطالبات حداقلی تشکل‌ها خواستار برابری کامل حقوق زنان با مردان در تمامی عرصه‌ها، به رسمیت شناختن حقوق جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو و پایبندی بر حقوق زنان نسبت به بدن و سرنوشت‌شان شده و از سوی دیگر بر ضرورت امحای نگرش‌های مبتنی بر تبعیض و ستم ملی و مذهبی تاکید می‌کند.
۲۰ تشکل صادرکننده این منشور همچنین تامین ایمنی کار، امنیت شغلی و افزایش فوری حقوق کارگران، معلمان، کارمندان و همه شاغلان و بازنشستگان را از دیگر خواستهای حداقلی خود خوانده و تاکید کردند «ممنوعیت کار کودکان، ایجاد رفاه همگانی از طریق بیمه بیکاری و رایگان‌سازی آموزش و پرورش و بهداشت و درمان برای همه مردم» باید در قوانین ایران گنجانده شود.