بیش از یکصد تن از فعالان دانشجویی و دانش‌آموختگان دانشگاه علامه در بیانیه‌ای با اعتراض به «سرکوب زنجیره‌ای دانشجویان و دانشگاهیان»، صدور احکام «تعلیق از تحصیل»، «اخراج» و «حبس» برای فعالان دانشجویی را محکوم کردند.
در این بیانیه با اشاره به اینکه در ایران «دانشگاه نزدیک به ۷۰ سال است که برای استقلال خود مقاومت می‌کند»، آمده است: «این ایستادگی در حالی همچنان ادامه دارد که دانشجویان تلاش می‌کنند تا در بزنگاه‌هایی که ساحت نهاد آموزش بیش از پیش به خطر می‌افتد، نظاره‌گر نبوده و کنشگری کنند.»
آنها با تاکید بر اینکه اکنون «زنجیره‌ای از انواع سرکوب» در دانشگاه‌های ایران جریان دارد، نوشتند: «دانشگاه بیش از هر زمان دیگری، نه تنها از آرمانی مانند “استقلال دانشگاه” دور شده است که هر روز وابستگی‌اش به غیر دانشگاهیان هم، روز به روز بیشتر می‌شود.»
این بیانیه را بیش از یکصد تن از فعالان دانشجویی و دانش‌آموختگان دانشگاه علامه با ذکر نام خود امضا کرده‌اند.
آنها در ادامه افزودند: «ما جمعی از دانشجویان و دانش آموختگان دانشگاه علامه، همچنان اعلام می‌کنیم که در وضعیتی که از هر سو، تلاش می‌شود تا هر گونه چشم‌اندازی برای تغییر مترقی از بین رود، ما ضمن محکوم نمودن احکام تعلیق و زندان برای دانشجویان، عدالت و آزادی‌خواهی را همچنان مطالبه کرده و برای تحقق دانشگاهی که از آن دانشجویان باشد، پایداری می‌کنیم.»
در این بیانیه با اشاره به اینکه «تجمع ۱۶ اسفند ۱۴۰۱ دانشجویان دانشگاه علامه، در اعتراض به روند مسمومیت دانش‌آموزان، منجر به ممنوع الورودی، تعلیق و پرونده‌سازی برای دانشجویان این دانشگاه شد» آمده است: شماری از دانشجویان حاضر در این تجمع «هنوز هم از حضور در صحن دانشگاه و کلاس‌های درس محرومند.»
فعالان دانشجویی و دانش‌آموختگان دانشگاه علامه در بیانیه خود همزمان عنوان کردند که «سرکوب دانشجویان در همین جا متوقف نشد و دو حکم زندان یک ساله را به صورت قطعی، برای ضیا نبوی و هستی امیری به دنبال داشت» در حالی که «خشونت عریان حراست دانشگاه علامه» در سرکوب تجمع دانشجویان به گونه‌ای بود که هرکسی را «نگران و آشفته می‌سازد و هشدار نسبت به روندی می‌دهد که بازگشت ناپذیر است.»
در بخشی از این بیانیه با اشاره موج «مسمومیت‌های زنجیره‌ای در مدارس» در سال گذشته، که «همچنان اخبارش گاه به گاهی شنیده می‌شود»، تاکید شده که «اراده‌‌ای» در حکومت وجود دارد که «نه تنها با کسانی که امنیت مدارس دخترانه را مورد مخاطره قرار داده و در فضا رعب و وحشت ایجاد کرده، برخورد نمی‌کند» بلکه برعکس «معترضان به این روند را هم سرکوب می‌کند.»
این بیانیه در حالی منتشر شده است که ضیا نبوی، زندانی سیاسی پیشین و فعال دانشجویی، روز پنج‌شنبه از احضار خود توسط واحد اجرای احکام برای اجرای حکم یک سال حبس خبر داد و در شبکه اجتماعی ایکس نوشت که «اول هفته» خود را به زندان اوین معرفی خواهد کرد.
ضیا نبوی که از فعالان دانشجویی سرشناس است و پیشتر ۸ سال زندان را تحمل کرده است، توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به خاطر حضور در تجمع اسفند ماه گذشته دانشجویان دانشگاه علامه در «اعتراض به حملات علیه مدارس»، به «یک سال حبس» محکوم شده است. مشابه این حکم برای هستی امیری، یکی دیگر از فعالان دانشجویی دانشگاه علامه، نیز صادر شده است.
فشارها بر فعالان دانشجویی در هفته‌های اخیر تشدید شده است. دو روز پیش نیز مطهره گونه‌ای، دانشجوی دندانپزشکی دانشگاه تهران و دبیر سیاسی انجمن اسلامی دانشکده علوم پزشکی این دانشگاه، با حکم کمیته مرکزی انضباطی دانشجویان وزارت بهداشت، به ۴ ترم «منع موقت از تحصیل» و «تبعید و تغییر محل تحصیل» به دانشگاه علوم پزشکی اردبیل محکوم شد.
کمیته مرکزی انضباطی دانشجویان وزارت بهداشت همچنین در حکم دیگری مهدی هادی‌زاده، دانشجوی دانشکده علوم پزشکی تهران، را نیز به دو ترم «منع موقت از تحصیل» و «تبعید و تغییر محل تحصیل» به دانشگاه علوم پزشکی اردبیل محکوم کرد.
همزمان کمیته انضباطی دانشگاه امیرکبیر در حکمی علیرضا برادران مظفری، دانشجوی مهندسی پزشکی این دانشگاه، را به «دو ترم تعلیق با احتساب سنوات» محکوم کرد که یکی ترم محرومیت از تحصیل او به اجرا گذاشته شده و یک ترم نیز معلق خواهد بود.
این فعال دانشجویی با انتشار تصویری از حکم کمیته انضباطی در شبکه اجتماعی ایکس، توییتر سابق، نوشت که «اتهام اصلی» که به او وارد شده «شرکت در تجمع دانشجویان در ۲۸ شهریور ۱۴۰۱» بوده است.
علیرضا برادران مظفری که پارسال نیز به مدت ۸۴ بازداشت شده بود، افزود که پس از صدور حکم کمیته انضباطی «به دانشگاه ممنوع‌الورود» شده و در عمل «محرومیت از تحصیل به واسطه زندان و تعلیق» به پایان بردن واحد‌های مورد نیاز برای کارشناسی در ۱۰ ترم را غیر ممکن کرده و دست دانشگاه را برای اخراج آموزشی او باز گذاشته است.
دانشجویان به ویژه پس از آنکه در جریان اعتراضات زن، زندگی، آزادی بسیاری از دانشگاه‌های ایران را به کانون تجمع‌های اعتراضی تبدیل کردند بیش از پیش تحت بازداشت موقت، صدور احکام حبس، تعلیق موقت از تحصیل و همچنین اخراج از دانشگاه قرار گرفته‌اند.
علاوه بر این، ده‌ها استاد دانشگاه نیز طی ماه‌های اخیر به خاطر حمایت از دانشجویان معترض، از عضویت در هیات علمی دانشگاه «تعلیق» یا «اخراج» شده‌اند.