چهار کنشگر سیاسی ساکن ایران در پیام تبریک نوروزی خود به مردم ایران با اعلام چهار اصل بنیادین بعنوان «مبنای همبستگی ملی» خواهان برگزاری رفراندوم آزاد برای تعیین مدل حکومتی جدید برای آینده ایران شدند.
شهاب‌الدین حائری شیرازی، ناصر دانشفر، رحیم قمیشی و مهدی نصیری در آستانه فرا رسیدن نوروز و آغاز سال نو برای «مردم شریف ایران» آرزوی « سالی پر امید و بهروزی» کرده و با اشاره به فراز و نشیب‌های بسیار در سال شمسی که آخرین روزهای آن سپری می‌شود نوشتند: « انتظار مردم آن بود که پس از وقایع دردناک سال ۱۴۰۱ در مرگ مظلومانه خانم مهسا(ژینا) امینی، دختر ایران و سایر جوانان، و بازگشت آرامش نسبی به کشور، نظام حاکم، ضمن درس گرفتن از آن اتفاقات، گشایش‌ها و تغییرات مهمی را در کار کشورداری ایجاد نماید. هزاران افسوس که نه تنها گشایش مهمی بوجود نیامد، که وضعیت معیشت مردم به‌شدت لطمه دید، ارزش پول ملی سقوط کرده و تورم افسارگسیخته اکثریت مردم ایران را به فقر شدید و ناترازی درآمد و هزینه کشاند. رنج طبقات متوسط و پایین، اقشار کارگر و کشاورز تا بازنشستگان، کارمندان، معلمان و صنوف آزاد در این سال، بسیار طاقت فرسا و غیر قابل تحمل شد.»
نویسندگان این پیام با تاکید بر رفتارهای غلط جمهوری اسلامی برای مدیریت کشور برخی از آن‌ها از جمله « سیاست‌های اشتباه جدایی حاکمیت از مردم، غرب ستیزی، عدم پذیرش کنوانسیون‌های مالی جهانی، تشنج آفرینی‌های بی‌دلیل نظیر کمک تسلیحاتی به روسیه در اکراین، سخت‌گیری‌های بی‌مورد در مورد پوشش بانوان و سایر آزادی‌های آنان، عدم پاسخگویی به مطالبات برحق مردم و تداوم برخوردهای پلیسی و امنیتی توام با زندان و حصر در مورد شخصیت‌های بزرگ سیاسی و زنان آزاده کشور» را برشمرده و بر کمرنگ شدن «امید به هرگونه تعامل سازنده با حاکمیت نزد خوش‌بین‌ترین فعالان سیاسی» تاکید کردند.
در بخش دیگری از این پیام نوروزی به مشارکت اندک و کم‌رمق شهروندان ایران در انتخابات مجلس شورای اسلامی که در تاریخ ۱۲ اسفندماه برگزار شد اشاره شده و این مشارکت کم را نشانه دیگری از ناامیدی مردم به هرگونه اصلاح حاکمیت توصیف کردند.
از چهار کنشگر سیاسی در ادامه پیام خود نوشته‌اند: «همه شواهد حاکیست ادامه حکمرانی و کشورداری به‌شکل کنونی جز خسارت برای دین و دنیای مردم و برای ایران عزیزمان ثمری نخواهد داشت.»
آن‌ها تصریح کرده‌اند در شرایطی که « اکثریت مردم نشان دادند به‌شدت نگران آینده کشورشان هستند و حاکمیت یکدست نشان داد هیچ برنامه‌ای برای تغییرات اساسی در دست ندارد و برای شنیدن اخطارهای تمامی کارشناسان دلسوز کشور در زمینه نابودی منابع و محیط زیست و تمامی زیربناهای کشور گوشی وجود ندارد» و به همین سبب ادامه روند کنونی را ناممکن دانسته‌اند.
نویسندگان این پیام ضمن آرزوی «همبستگی ملی» در سال پیش رو «از همه مردم و فعالان سیاسی و اجتماعی در داخل و خارج» دعوت کرده‌اند که «با دست در دست یکدیگر نهادن و دور ریختن تمام شکاف‌ها و فاصله‌ها، همه تلاش خود را برای ساخت ایران آزاد و آباد به‌کار گیرند.»
در بخش دیگری از این پیام نوروزی آمده است: «ایران ما امانتی است که باید به بهترین شکل برای فرزندان‌مان و نسل‌های آتی به یادگار بماند» لذا « ضمن پافشاری بر چهار اصل بنیادین پیشنهادی قبلی: (۱. استقرار دمکراسی مبتنی بر منافع ملی ایران، ۲. جدایی دین از حکومت، ۳.التزام به بیانیه جهانی حقوق‌بشر ۴. حفظ تمامیت ارضی ایران) به‌عنوان مبنا و منشوری برای همبستگی تمامی مردم ایران، حاکمیت را نیز دعوت می‌کنیم به شیوه مسالمت‌آمیز، به آرای واقعی مردم در یک رفراندوم کاملا آزاد، مراجعه نموده و سرنوشت کشور را بدون تنگ‌نظری و هرگونه توجیه ایدئولوژیک به صاحبان اصلی‌اش بسپارد. و البته اگر رای اکثریت، بقای نظام کنونی بود، همه در برابر آن تمکین خواهند گرد. »