آموزش و پرورش ایران ؛ الگو یا عبرت؟!

عصر ایران ؛ جعفر محمدی – وزیر آموزش و پرورش اخیراً در یک سخنرانی گفته است: ما در آستانه الگو شدن برای جهان هستیم و کسی که می‌تواند این الگو شدن را رقم بزند نظام تعلیم و تربیت کشور است.

رضامراد صحرایی پیش‌تر گفته بود: «کیفیت مدارس دولتی را آنچنان بالا ببریم که خانواده‌ها دغدغه انتخاب مدارس نداشته باشند.»

زیاد وقت آقای وزیر را نمی گیریم و از جناب آقای رضامراد صحرایی، وزیر آموزش و پرورش که مدعی الگو شدن در جهان و رقم زدن آن توسط نظام تعلیم و تربیت ایران هست، یک سوال اساسی داریم: آیا این نظام تعلیم و تربیتی که جنابعالی ریاستش را بر عهده دارید، پیش پا افتاده ترین و بدیهی ترین و ساده ترین وظیفه خود را به درستی انجام داده که ادعای رقم زدن الگو برای جهان می کنید؟

شاید می پرسید آن وظیفه پیش پا افتاده چیست؟
جواب این است:آموزش خواندن و نه حتی نوشتن! فقط خواندن.

آقای وزیر!
نظام آموزش و پرورش ما به حدی فشل و ناکارآمد است که دانش آموزان ایرانی سال هاست در آزمون جهانی پرلز که برای سنجش سواد خواندن دانش آموزان برگزار می شود، در قعر جدول نمرات جهانی قرار می گیرند.
در آخرین آزمون برگزار شده، رده بندی ها  امتیازات به این شکل بود: پیشرفته (امتیاز 625)، بالا (امتیاز 550)، متوسط ​​(امتیاز 475)، ضعیف (امتیاز 400).
می دانید متوسط امتیاز دانش آموزان ایرانی چه بود؟ باکمال شرمندگی فقط 413 ! و در دوره قبل نیز 428 ! یعنی فرزندان ما که در نظام آموزشی طراحی شده در وزارت آموزش و پرورش درس می خوانند، در بدیهی ترین موضوع آموزش یعنی “خواندن” در زمره ضعیف ترین دانش آموزان جهان هستند! حتی پایین تر از دانش آموزان بحرین و قطر و ترکیه و آذربایجان و عمان و ازبکستان و روسیه.

در آزمون تیمز نیز که به سنجش جهانی سواد ریاضی و علوم دانش آموزان کشورها می پردازد، همچنان اوضاع وخیم است و در آخرین آزمون، دانش آموزان ما در یک ششم پایانی جدول رده بندی فهرست شده اند!

آقای وزیر آموزش و پرورش!
سیستم آموزشی که حتی نتوانسته سواد خواندن دانش آموزانش را در حد متوسط جهانی، رشد دهد، بیش از آن که الگو باشد، عبرت است و در این میان، نه فقط دانش آموزان که معلمان نیز قربانی سیستم ناکارآمدی هستند که فارغ از مبانی علمی طراحی و تحمیل شده است که اگر جز این بود، نام دانش آموزان ایرانی در رده های آخر آزمون های جهانی پرلز و تیمز قرار نداشت.

آقای صحرایی!
البته مدعی نیستیم که مقصر وضع کنونی شما هستید؛ شما ویرانه ای را تحویل گرفته اید که اگر به جای مرمت، درگیر جمله سازی درباره آموزش و پرورش و الگو و جهان و … شوید، ویرانه تر از قبل، تحویل نفر بعدی خواهید داد و ما، نگران این هستیم.
هشدار که دوران وزارت شما نیز همانند پیشینیان تان در چشم بر هم زدنی به پایان می رسد و شما نیز به اندازه عمر وزارت تان، سهامدار این ویرانی خواهید بود.
پس به جای جمله سازی، لااقل یک کار مفید و ماندگار انجام دهید که بعدها بگویند فلانی، فلان یادگار نیکو را در نظام آموزش و پرورش ایران بر جای گذاشت و یادش بخیر!

آقای رضامراد صحرایی!
به خوشنامی در تاریخ آموزش و پرورش ایران فکر کنید نه به ماندگاری دو روز بیشتر در اتاق وزیر در طبقه چهارم ساختمان مرکزی وزارت آموزش و پرورش در خیابان سپهبد قرنی تهران.

عزت زیاد!