نامه دوم 14 فعال مدنی- سیاسی داخل کشور: هیچ راهی برای بازسازی و نوسازی این رژیم ایران‌ویران‌کن وجود ندارد!
امضاکنندگان این نامه صراحتا اعلام کرده‌اند که خواستار عبور از جمهوری اسلامی و جایگزینی آن با یک نظام سکولار مبتنی بر دموکراسی و حقوق بشر هستند.
*****
شکوه میرزادگی
به نام آزادگی و مهر، که نام دیگر ایران است
بیانیه دوم 14 فعال مدنی ـ سیاسی در ایران را امضا می کنم
به عنوان یک کوشنده ی حفظ میراث فرهنگی و طبیعی ایران چند دهه است که شاهد ویرانی زیباترین و با ارزش ترین میراث های ملی و بشری سرزمین مان بوده ام.
شاهد بوده ام که چگونه تک تک آثار تاریخی و فرهنگی مان را ویران کردند، و منابع طبیعی مان را فروختند و خرج جنگ طلبی ها و سودجویی هایشان کردند.
شاهد بوده ام که حتی بخش هایی از آب و خاک مان را به مصالحی ضد میهنی به دیگران بخشیدند.
شاهد بوده ام که فرهنگ زیبای ایرانی مان را که پایه هایش بر آزادگی، راستی، مهر و دانش بنا شده، به دروغ، و دشمنی و جهل و تبعیض آلوده کردند: به بهای گرسنگی میلیون ها ایرانی، هزارها مسجد و تکیه و حسینه ساختند. و میلیون ها کودک، این ثروت عظیم فردای ایران، را بی مدرسه و مکانی برای آموزش رها کردند تا به جایش صدها مقابر امامان و امامزادگان (واقعی یا غیرواقعی) شان را در ایران و خارج ایران آباد کنند و به طلا و نقره بیارایند.
شاهد بوده ام که نه تنها مخالفان و منتقدین آزادی خواه را به زندان انداختند یا کشتند، بلکه حتی نتوانستند کسانی را که نگران ویران شدن محیط زیست و میراث فرهنگی سرزمین شان بودند را تحمل کنند.
شاهد بوده ام که این حکومت بی مهرِ ویرانگرِ آزادی ستیزِ انسان کش، از ایران زیبای ما خانه ی وحشتی ساخته است تا کسی را جرات نالیدن و فریاد کردن نباشد.
اکنون از این خانه صدایی رسا و «بی هیچ واهمه و پروایی» شنیده ام. صدایی از آزادگی و مهر و حقیقت و راستی که «مبانی و مظهر مفاسد این نظام که همان قانون اساسی و جایگاه ولی فقیه و رهبری است و کلیت این حکومت ایران ویران کن» را به روشنی نشانه گرفته است؛ صدایی که « در آرزوی برخورداری حکومتی دموکراتیک و سکولار بوده که اعلامیه جهانی حقوق بشر سر لوحه مجلس آینده‌اش برای تدوین و تبیین مدرنترین قانون اساسی عصر حاضر باشد!» صدایی که اگر چه از گلوی چند تن بیشتر نیست اما به یقین زبان حال میلیون ها انسان رنج دیده و وحشت زده است.
***
من به عنوان فردی در اپوزیسیون فرهنگی حکومت مسلط بر سرزمین مان، و به عنوان کسی که عضو هیچ گروه و حزب و سازمان سیاسی نیست، از آنجا که به عنوان هر انسان اجتماعی موظف به ابراز نظر و انتخاب هستم، اعلام می کنم:
به نام آزادی و مهر، که نام دیگر ایران است، به این وسیله از «بیانیه دوم 14 فعال مدنی ـ سیاسی در ایران، با عنوان «عبور کامل» از جمهوری اسلامی» حمایت می کنم.
متن کامل این نامه از این قرار است:
هموطنان گرامی،
ما چهارده تن، بی‌هیچ واهمه و پروایی، جمهوری اسلامی را نظامی برآمده از قوانین استبدادی می‌دانیم و با نشانه رفتن دقیق مبانی و مظهر مفاسد این نظام که همانا «قانون اساسی» و جایگاه ولی فقیه و «رهبری»ست، خواستار مطالبات برحق خود و بخش وسیعی از مردم خویشیم!
به بیانی واضح‌تر، ما با کلیت این حکومت و حاکمیت و همه نهادها و قوای آن مخالفیم و معتقدیم هیچ راهی برای بازسازی و نوسازی این رژیم وجود ندارد.
ما چهارده تن، در پی «گذار کامل» و مسالمت‌آمیز از این رژیم «ایران‌ویران‌کن»، و در پی برپایی انتخاباتی آزاد هستیم.
ما نیز در آرزوی برخورداری حکومتی دموکراتیک و سکولار بوده که اعلامیه جهانی حقوق بشر سر لوحه مجلس آینده‌اش برای تدوین و تبیین مدرنترین قانون اساسی عصر حاضر باشد!
پس، آنچه که ما چهارده تن با انتشار نخستین بیانیه‌ی خویش در پی آن بوده و هستیم، یک مطالبه فراجناحی برای «عبور کامل» از نظام جمهوری اسلامی بوده و متعلق به همه آزادیخواهان راستین با هر گرایش سیاسی و عقیدتی است.
امضا کنندگان بیانیه اول:
۱-محمد ملکی
۲- گوهر عشقی ( مادر شهید ستار بهشتی )
۳-حوریه فرج زاده ( خواهر شهید شهرام از شهدای ۸۸)
۴-هاشم خواستار
۵- محمد کریم بیگی ( پدر مصطفی از شهدای ۸۸)
۶-محمد نوری زاد
۷-محمد رضا بیات
۸-محمد مهدوی فر
۹-کمال جعفری یزدی
۱۰- زرتشت احمدی راغب
۱۱-رضا مهرگان
۱۲- عباس واحدیان شاهرودی
۱۳- محمد حسین سپهری
۱۴- جواد لعل محمدی