روزنامه اینترنتی «فراز» نوشت: «تلاش برای ایجاد رفاه اقتصادی در ایران به بن بست خورده است، چرا که حرف و عمل سیاست‌گذاران با یکدیگر همخوانی ندارد». این مطلب واکنش یک تحلیلگر اقتصادی به این پرسش است: «کاهش سرعت فقر در ایران تا چه اندازه قابل تحقق است»؟
آلبرت بغزیان، استاد اقتصاد دانشگاه تهران در این‌باره که آیا در ایران فقر مطلق در حال عمیق شدن است یا خیر، به فراز گفت: «اگر بخواهیم حد خط فقر را تعیین کنیم مشخصا نیازی به ابداع و مطالعات پیچیده‌ای نخواهد بود. کافی است تا نسبت درآمد دهک‌های جامعه به در مقایسه با تورم در نظر گرفته شود. در حال حاضر تورم در اقتصاد ایران بیش از ۴۰ درصد و میانگین درآمد ۳ میلیون تومان است».
این آگاه اقتصادی همچنین تصریح کرد: «کمتر از ۳۰ درصد از مردم جامعه از رفاه نسبی برخودار هستند».
این صاحب نظر اقتصادی برای مصداقی شدن اظهار نظر خود اینطور توضیح داد: «در تعیین خط فقر می‌توان حداقل درآمد‌ها را ملاک قرار داد. برخی زنده ماندن افراد را ضمن مصرفِ حداقل مواد خوراکی، معیاری برای خط فقر می‌دانند. البته اینکه چه نوع مواد غذایی در این سبد قرار دارد، می‌تواند جای بحث باشد.»
او صحبت‌های خود را اینطور ادامه داد: «برخی دیگر علاوه بر زنده ماندن افراد، بحث رفاه را هم مطرح می‌کنند؛ بنابراین از دیدگاه آن‌ها بحث مسکن، استفاده از خدمات شهری، تفریحی، درمانی و … نیز عنوان می‌شود. البته طرح این سبد رفاهی، به مسئولان کشور و فرهنگ مردم و نوع نگاه آن‌ها به زندگی بر می‌گردد».
او همچنین بیان داشت: «در ایران حدود ۴۳۰ هزار نفر به واسطه ناتوانی در تامین هزینه‌های درمان زیر خط فقر هستند».
به گفته او: «اگر شهروندی با حداقل حقوق خود نتواند مسائل درمانی خود را پیگیری کند، او به عنوان فرد فقیر تعریف می‌شود. در ایران در یک سال گذشته شاهد افزایش قیمت دارو‌ها بوده‌ایم. این گرانی زندگی افراد را به زیر خط فقر کشاند. این موضوع نگران کننده است».