روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز با انتشار عکسی از بهروز بوچانی، نویسنده کرد ایرانی، در صفحه اول خود، در مطلبی با عنوان «بهروز بوچانی فقط می‌خواهد آزاد باشد»، زندگی او را روایت کرده است.
نیویورک تایمز در این مطلب با اشاره به فرار بوچانی از دست نیروهای سپاه پاسداران و زندگی او به مدت هفت سال، بدون هیچ تابعیتی، در جزیره مانوس تاکید کرده است: «بوچانی یک مخالف حکومت ایران است، کسی که با قایق فرار کرده، یک بازداشتی، یک پناهجو.»
نیویورک تایمز در بخشی از این مطلب به فشارهای سیاسی علیه بوچانی پرداخته و شرایطی که منجر شد او از ایران فرار کند، به نقل از خود بوچانی توضیح داده است.
این روزنامه نوشته که بوچانی در تهران برای یک نشریه کردی می‌نوشت و زبان کردی آموزش می‌داد، این در حالی است که فرهنگ و هویت کردی از دید رهبران جمهوری اسلامی به عنوان «یک تهدید» در نظر گرفته می‌شود.
نیویورک تایمز به نقل از بوچانی می‌نویسد: «ما فقط برای حفظ زبان زنده کردی کار می‌کردیم. وقتی شما می‌بینید که حکومت هویت شما را انکار می‌کند یا برای نابودی فرهنگ شما برنامه‌ریزی می‌کند، شما واکنش نشان می‌دهید.»
نیویورک تایمز با اشاره به ماندن بوچانی در تهران، پس از گرفتن دیپلم نوشته که او به روزنامه‌نگاری روی آورد، در حالی که خطر سیاسی علیه او در حال افزایش بود.
به نوشته نیویورک تایمز، در سال ۲۰۱۳، نیروهای سپاه پاسداران با حمله به این نشریه کردی،تعدادی از همکاران بوچانی را بازداشت می‌کنند و او به زندگی مخفی روی می‌آورد: «آنان [نیروهای سپاه] مکالمات تلفنی مرا شنود می‌کردند، آنها همه چیز را درباره من می‌دانستند. فشار سنگینی بود.»
این روزنامه همچنین به زندگی بوچانی در اردوگاه پناهجویان در جزیره مانوس می‌پردازد و به «کار فوق‌العاده»اش یعنی نوشتن اولین کتابش با تلفن همراه اشاره می‌کند.
بوچانی توانست با ارسال پیامک، کتابی را با عنوان «رفیقی نیست جز کوهستان» برای ترجمه به خارج از اردوگاه ارسال کند که در واقع خاطرات این پناهجو از دوران زندگی سخت خود در اردوگاه است.
انتشار ترجمه انگلیسی این کتاب جوایز معتبری مختلفی را برای این پناهجو به دنبال داشت و موجب شهرت جهانی او شد.
به تازگی دولت نیوزیلند اعلام کرد درخواست پناهندگی بوچانی را پذیرفت.