این پیام را از مکانی می‌نویسم که در طول سال‌ها مبارزه، هزاران زن آرمان‌خواه، باور داشته و دارند که “بعضی چیزها ارزش رنج کشیدن دارند.” (یان یاتوچکا).
ما باور داریم که تحقق آزادی و برابری، ارزش دارد که رنج و محرومیت بکشیم.
شعار فمنیست‌ها که “امر شخصی، سیاسی است.” در امروز ایران تبلور یافته و به بار نشسته است. رنج و شرایط زیست ما در خانه، اتاق خواب، محل کار، محل تحصیل و حضور در خیابان، در دایره کم شعاع و با مرکزیت یک فرد، باز نماند و محرک ما برای فرا رفتن از خود و برای خود شد. در تداوم چنین نگرش و فرایندی است که جنبش “زن، زندگی، آزادی” جهان را تحت‌الشعاع قرار داده است.
ما با اصرار بر “زیست واقعی انسان” در مقام و شان یک زن و یک مادر، گرچه دهه‌ها در مقابل سلطه‌طلبی و اقتدارگرایی حکومتی زن‌ستیز و جامعه‌ای مرد سالار رنج‌ها کشیدیم و مبارزه کردیم، اما امروز قدرت سیاسی عظیمی را رقم زده ایم که ساختارهای قدرت استبدادی را سست و بی رمق کرده و شکل پیشرو و رادیکال و تعیین‌کننده‌ای را در سیاست‌های ستیز و جنبش‌های اعتراضی و اجتماعی خلق کرده است.
شکل‌گیری و تداوم مبارزه بسیاری از ما زنان علیه حکومت، نه بر اساس تضاد و دشمنی گروه‌های مخالف هم، بلکه به واقع بر اساس نگرش زیستی ماست. نگرشی که مبتنی بر پرهیز و مبارزه با خشونت و تبعیض و سلطه طلبی و در راستای تحقق حقوق انسانی است. حقوقی که اگر تحقق نیابد ما سرانجام با جهانی عاری از صلح، انسانیت و عشق مواجه خواهیم شد.
مرگ مهسا بیان واقعیت و تصویر روشنی از چرایی ستیز ما با حکومت دینی استبدادی است. مرگ مهسا و عملکرد حکومت پس از جنبش انقلابی “زن، زندگی، آزادی” نشان داد که بین حکومت و زنان در ایران شکافی عمیق و گسترده وجود دارد که هیچ نیروی سیاسی و جنبش اجتماعی نمی‌تواند بر آن پلی بزند و بنیادی‌ترین رویارویی حکومت و زنان در مداری بالاتر از مدار سیاست است.
توان و قابلیت سیاسی جنبش انقلابی “زن، زندگی، آزادی” ایجاد تغییر و تحولاتی عمیق و اساسی، یا به عبارتی انقلابی “زندگی‌بنیاد” است که هایدگر از آن سخن می‌گوید. این انقلاب انقلابی زنانه است که پس زمینه، بستر و حتی منشا شکل‌گیری و هویت‌یابی و عمومی شدن آن، “زندگی انسان” به معنای واقعی است.
بدیهی است که اعلام گذار مردم ایران از نظام جمهوری اسلامی بر همین اساس صورت می‌گیرد. من سرسختانه بر این باورم که اراده و باور مردم برای پایان بخشیدن به حیات جمهوری اسلامی، پایان بخشیدن به نظم و سیستم و نگرشی است که زندگی انسان و حیات واقعی زنده و پویای جامعه را به اضمحلال و فروپاشی رسانده است. بر همین اساس ما خواهان ایجاد نظم و سیستمی برای تحقق آزادی، برابری و دموکراسی هستیم.
جنبش انقلابی “زن، زندگی، آزادی” تصویر واضح و پاسخ روشنی است: به ۱- ضرورت ۲- چگونگی ۳- هدف از گذار از جمهوری اسلامی به دموکراسی است.
نقش زنان در این گذار بس تعیین‌کننده است. ضروری است هر زنی و هر مادری در هر مکانی از ایران، برای گذار مسالمت‌آمیز از نظام استبدادی دینی زن‌ستیز به نظامی پایبند به تحقق “زندگی انسانی” و برخوردار از حقوق بشر گامی پیش نهد.
به عنوان یک فعال حقوق بشر و حقوق زنان، با تبریک روز جهانی زن به تمام آزادیخواهان و برابری‌طلبان جهان، زنان و مردان سرزمینم، زنان زندانی و مادران دادخواه و زنان مبارز، از زنان سرافراز سرزمینم می‌خواهم روز ۸ مارس، خیابانها را با تمام نمادها و نشانه‌های زنانه و مادرانه تان، با شکوه و سر زندگی تسخیر کنید.
نرگس محمدی