تعدادی از فرزندان اعدام شدگان دهه ۶۰ با نوشتن بیانیه‌ای به موج اعدام‌های اخیر در ایران اعتراض کرده‌اند.
آنان در این بیانیه نوشته‌اند: «چرخ دنده‌های ماشین اعدام جمهوری اسلامی هرگز از کار نیفتادند. این بار صالح میرهاشمی، مجید کاظمی و سعید یعقوبی. چند جان عزیز دیگر در همین روزها در انتظار اجرای حکم اعدام نشسته‌اند؟ اعدام فقط گرفتن جان یک انسان نیست. گرفتن زندگی از خانواده و نزدیکان و دوستان اعدام شدگان نیز هست.»
آنها در ادامه بیانیه خود آورده‌اند: «ما فرزندان اعدام شدگان دهه ۶۰ درد اعدام و گورهای دسته جمعی، خشونت و انکار پیکرهای مفقود شده و سرکوب و تعقیب برای عزاداری را خوب می شناسیم. این داستان هراسناک تکراری باید پایان یابد.»
فرزندان اعدامی‌های دهه ۶۰ نوشته‌اند: «اعدام از ابتدای جمهوری اسلامی تاکنون مهمترین وسیله برای ایجاد ترس و ناامیدی و حس استیصال به مردم بوده است.»
در روزهای گذشته و پس از اعدام سه متهم پرونده خانه اصفهان و خاکسپاری مخفیانه و شبانه پیکر آنها، خانواده‌ها و بستگان عزاداران هم مورد تهدید حکومت قرار گرفته و به مزار کشته شدگان هتک حرمت شده است. همچنین برادران و خواهر مجید کاظمی هم بازداشت شده‌اند.
در دهه ۶۰ هزاران نفر از مخالفان جمهوری اسلامی اعدام شدند و پیکر بسیاری از آنها شبانه و مخفیانه به خاک سپرده شدند. در کشتار گروهی تابستان ۶۷ بیش از چهار هزار نفر اعدام و در گورستان خاوران تهران و دیگر شهرهای سراسر ایران، بدون خبررسانی و حضور خانواده‌ها در گورهای جمعی خاک شدند.
حکومت ایران برای سالیان طولانی از برگزاری هرگونه مراسم یادبود اعدامی‌ها در خانه‌ها یا آرامستان‌ها جلوگیری کرده است.