عیسی سحرخیز نوشت:
اگر این فرض را درست بدانیم که اکبر ولایتی نماینده ی ویژه ی رهبری در “سیاست خارجی جمهوری اسلامی” است و در مقابل جواد ظریف نماینده ی دولت و رهبری در “سیاست خارجی ایران”، آن گاه شاید مشخص شود که در شرایط “حاکمیت دوگانه” چگونه با “کارت نفت” منافع ملی و مصالح بین المللی کشور زیرپا گذارده می شود.
اگر این فرض را درست بدانیم که خصلت فردی پوتین برآمده از سنت تاریخی ملت روسیه است، آن گاه مشخص می شود که نماینده ی ویژه ی آقای خامنه ای در دیدار اخیر از مسکو چه بچه گانه بازی کرده و منافع ملی ایران را چه رایگان به تاراج گذاشته است!
نحوه ی استفاده ی فردی رئیس جمهور روسیه از “چتر اختصاصی” در “روز ابری و بارانیِ” بازیِ فینال جام جهانی، در کنار روسای جمهور کرواسی و فرانسه، در حقیقت نماد خصلت فردی پوتین و نشان چگونگی تشریک مساعی حاکمان روسیه در روابط دوگانه و چندگاه بین المللی است.
حال با توجه به این فرضیات و مستندات اگر به این خبر رویتزر دقت لازم را بکنیم شاید درک کنیم که چگونه در “اوضاع ابری و بارانی” جمهوری أسلامی، منافع ملی ایران بِه تاراج گذاشته شده است : الکساندر نواک، وزیر انرژی روسیه، پیشنهاد کرد که برنامه “تبادل نفت ایران در برابر کالای روسی” برای پنج سال بین دو کشور برقرار شود!
با توجه به دیدار اخیر پوتین و ترامپ در هلسینکی و اظهارات همدلانه ی روسای جمهور روسیه و آمریکا در جمع خبرنگاران، شاید این فرض را هم بتوان مطرح کرد که در دوره ی جدید مستعمره شدن ایران، مسکو در چاپیدن “منابع نفتی ایران”، می رود که جای واشنگتن را با لندن عوض کند.
در دوران پیش از ملی شدن نفت، انگلیس “نفت جنوب” را می خواست و روسیه “نفت شمال” را، اما دولت و ملت ایران همدلانه، قهرمانانه دست رد به سینه ی هر دو کشور زدند!
نکند خدای نکرده زبانم لال، حالا نماینده ی ویژه ی رهبری به مسکو رفته و یک جانبه، رذیلانه کُلِ “نفت شمال و جنوب” را تقدیم پوتین کرده باشد؛ در ظاهر برای یک دوره پنج ساله ی آزمایشی “نفت به ازای تامین کالا”، و در حقیقت برای همیشه ، “نفت به ازای حفظ قدرت”!