«تِنِ حلال» و «زائران سکس»

By | ۱۳۹۷-۰۶-۱۰
روسپیگری را قدیمی‌ترین شغل جهان می‌دانند. در همه کشورها و جوامع این «شغل» به دلیل وجود تقاضا، به اشکال مختلف عرضه می‌شود. در سال‌های اخیر رسانه‌های داخل کشور روسپیان و تن‌فروشان را که انکارشان دیگر امکان نداشت با عنوان «کارگران جنسی» معرفی می‌‌کنند. کارگرانی که نه امروز بلکه در طول تاریخ نیز تنها به زنان محدود نبوده و مردان روسپی را هم شامل می‌شود.
کیهان لندن:

در ایران تحت سلطه‌ی جمهوری اسلامی نیز این شغل به همان دلایلی که در جوامع دیگر وجود دارد، نه تنها محل معیشت افراد بسیاریست بلکه با تشکیل «خانه‌های عفاف» و همچنین «صیغه» و «ازدواج موقت» به ویژه در شهرهای مذهبی و بیخ گوش اماکن به اصطلاح مقدسه، به یک تجارت نان و آبدار برای نظام و وابستگانش تبدیل شده است.

جمهوری اسلامی که پس از انقلاب، «محله‌های سرخ» مانند «شهرنو» را در گوشه و کنار کشور از بین برد، در عمل روسپیگری را به صورت مخفی در محله‌های مختلف شهرها پخش کرد. حالا چندین سال است تلاش می‌کند تا این تجارت سودآور را کنترل کرده و خود از مواهب آن برخوردار شود.

نظام حاکم بر ایران یک ویژگی ماهوی دارد که آن را نسبت به دیگر نظام‌های ایدئولوژیک، کریه‌تر و سرکوبگرتر و از نظر فساد و گسترش ناهنجاری‌های مختلف، فراگیرتر می‌کند. و این ویژگی همانا اتصال این نظام به زمین و آسمان و همزمان بهره‌ بردن از هم دین و هم دنیاست. این وضعیت سبب می‌شود تا نظام جمهوری اسلامی از تمامی ظرفیت‌های این دو سوء استفاده کند.

همانگونه که گفته شد، روسپیگری پدیده‌ای عجیب نیست. اما در نظامی که مرتب دم از «عفت» و «اخلاق» می‌زند و بنیانگذارش دانشگاه‌ها را محل «فحشا» اعلام کرده بود، رسمیت یافتن این حرفه با «کلاه شرعی»، نشانگر همان ویژگیست که در بالا توضیح داده شد. با این «کلاه شرعی» و «صیغه» روسپیگری نه تنها فساد و فحشا نیست بلکه برعکس، خیلی هم خوب است بطوری که نهادهای وابسته به نظام آن را سازماندهی هم می‌کنند!

این در حالیست که اگر در کشورهای دیگر تلاش می‌شود تا روسپیگری به عنوان یک شغل از جمله از نظر حقوقی و مالیاتی و بهداشتی کنترل شود، در جمهوری اسلامی این کار در بدوی‌ترین شکل ممکن صورت می‌گیرد. روسپیگری شاید تنها صنفی باشد که مرز بخش خصوصی و حکومتی در آن مشخص است! در بخش خصوصی خیل زنان و همچنین مردانی قرار دارند که برای امرار معاش تن خود را می‌فروشند بدون آنکه بسیاری از آنان در بند «صیغه» و «ازدواج موقت» باشند. در بخش حکومتی و یا «شرعی» که مانند دیگر عرصه‌های اقتصادی در دست وابستگان به حکومت قرار دارد، تن‌فروشی زیر عنوان «صیغه» و «کار خیر» صورت می‌گیرد و درآمد حاصل از آن برای تاجرانش بسی بیش از روسپیگری افراد تنگدست است. این تاجران به زائران مؤمن «تَنِ حلال» عرضه می‌کنند! زائرانی که از کشورهایی مانند عراق به بهانه‌ی زیارت «حرم» سر از حرمسراهای «عفاف» و «صیغه» در قم و مشهد و در جوار دیگر اماکن مقدسه سر در می‌آورند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *