در گرارش عفو بین الملل آمده است آسیب دیدگان گفتهاند که در حالی که کیسهای روی سرشان کشیده یا به آنها چشمبند زده بودند، با مشت و لگد مورد ضرب وجرح قرار گرفتهاند؛ شلاق خوردهاند؛ زیر ضربات چماق، شلنگ پلاستیکی، باتون و کابل قرار گرفتهاند؛ به مدت طولانی آویزان شده یا مجبور شدهاند در حالتهای دردآوری بنشینند یا بایستند؛ از غذا و آب آشامیدنی کافی محروم شدهاند؛ و گاهی برای هفتهها یا حتی ماهها در سلولهای انفرادی قرار گرفتهاند.
بازجویان وابسته به تشکیلات اطلاعاتی و امنیتی و مأموران زندانها بازداشت شدگان، از جمله کودکان، را به این شیوهها مورد شکنجه قرار دادهاند: برهنه کردن زندانیان و پاشیدن آب سرد بر بدنشان؛ نگهداشتن بازداشت شدگان بهطور مستمر و به مدت طولانی در معرض گرما یا سرمای شدید و / یا بمباران آنها با نور تند و صداهای گوشخراش؛ کشیدن ناخنهای انگشتان دست و پا؛ اسپری فلفل زدن به نقاط مختلف بدن؛ تزریق یا خوراندن اجباری مواد شیمیایی؛ شوک الکتریکی؛ القای حس خفگی با آب؛ و اعدامهای نمایشی.