– هرقدر اصلاح‌طلبان چهره‌ای کاذب و بزک کرده از جمهوری اسلامی به مردم و دنیا نشان می‌دادند، مصباح یزدی در جهت بازی دوگانه یا دوقطبی برای حفظ جامعه پشت نظام، هرآنچه در بنیان فکری و عملی نظام بود، علنی و بی‌پرده بیان می‌کرد. او بال راست نظام را به حرکت در می‌آورد تا بال چپ بتواند مردم را پشت خود بسیج کرده و نظام به جولان دادن خود در میدان بی‌رقیب ادامه دهد.
مصباح یزدی چگونه چهره واقعی نظام تمساح‌ها را که مردم در آن نه تنها «هیچکاره»اند بلکه بلعیده نیز می‌شوند به نمایش می‌گذاشت
– مصباح یزدی نه تنها مانند مشروعه‌خواهان دوران انقلاب مشروطه و همه‌ی خشک‌اندیشان مرتجع، دیدگاه‌هایی به شدت ضدغربی و ضدآزادی و تجدد و در نتیجه ضدمردمی داشت بلکه دیدگاه‌های وی اساسا ضدایرانی و فرقه‌ای بود. او چند ماه پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری اسلامی در سال ۱۳۹۲ و در حالی که با دولت احمدی‌نژاد زاویه پیدا کرده بود، تأکید کرد: «مراقب باشیم کسانی سر کار بیایند که اولویت‌شان مسلمان بودن است نه ایرانی بودن!»
– کاریکاتور «استاد تمساح» کار خودش را کرد و با اعتراضاتی که از سوی حزب‌اللهی‌ها علیه آزادی بیان به راه افتاد، نه تنها به یکی از فیگورهای ماندگار نیک‌آهنگ کوثر تبدیل شد بلکه در افکار عمومی نیز مصباح و ملایان بیش از پیش مترادف تمساح و حرف‌ها و اشک‌های دروغین شدند.
آیت‌الله محمدتقی مصباح یزدی روز جمعه ۱۲ دی ۹۹ در سن ۸۶ سالگی بر اثر بیماری مُرد. مصباح یزدی برخلاف آنچه اصلاح‌طلبان تلاش می‌کنند نشان دهند، در شکل‌گیری انقلاب اسلامی و تربیت افرادی که بتوانند ساختار نظام را پس از انقلاب ۱۳۵۷ در دست بگیرند نقش داشته و در دو دهه گذشته بنیادهای ذهنی و عینی به مثابه چهره واقعی جمهوری اسلامی تمام و کمال به نمایش گذاشته است.
در حالی که روح‌الله خمینی رهبر انقلاب اسلامی در ۱۳۵۷ و علی خامنه‌ای معمار نظام جمهوری اسلامی به شمار می‌رود، محمدتقی گیوه‌چی یزدی مشهور به محمدتقی مصباح یزدی در تربیت نیروهای انقلابی و ولایی و تثبیت پایه‌های فکری و ایدئولوژیک جمهوری اسلامی نقش ویژه‌ای ایفا کرده است.
مصباح یزدی در سن ۲۷ سالگی به درجه اجتهاد رسید و هرچند از پیش از انقلاب و تا یک دهه پس از آن در حاشیه به تألیف کتاب و تدریس در حوزه علمیه مشغول بود، ولی از سه دهه پیش به عنوان یکی از تئوریسنهای جمهوری اسلامی به فعالیت تبلیغی اشتغال داشت تا آنطور که خودش گفته، نسلی از «متخصصان» برای مقابله با اندیشه‌های انحرافی و التقاطی تربیت کند تا آنها بتوانند حوزه‌های امنیتی، اجرایی و قانونگذاری را اشغال کرده و بقای نظام جمهوری اسلامی را حفظ کنند.
مصباح یزدی اگرچه ظاهرا طی چهار دهه گذشته مسئولیت اجرایی به عهده نگرفت اما وی نمایندگی استان خراسان رضوی در مجلس خبرگان رهبری، عضویت شورای عالی انقلاب فرهنگی و عضویت در جامعه مدرسین حوزه علمیه قم را در کارنامه دارد.
او که در رهبر کردن علی خامنه‌ای نیز نقش بسزایی ایفا کرده، در دو دهه گذشته با راه‌اندازی امپراتوری سیاسی-اقتصادی خود به عنوان یکی از گروه‌های مافیایی رژیم ایران، از سوی عده‌ای به عنوان «پدر معنوی» نظام شهرت یافت.
در این میان، برخی از اصلاح‌طلبان تلاش دارند به سود جناح خود در طرفداری از انقلاب اسلامی و «دوران طلایی امام»، نشان دهند که مصباح یزدی مخالف انقلاب بوده و با روح‌الله خمینی روابط خوبی نداشته است. این طیف در حالی که سراپای نظام جمهوری اسلامی از خشونت خونین است، مصباح یزدی را فردی «خشونت‌طلب» بدانند و نظام جمهوری اسلامی را که مورد دفاع آنهاست نسبت به مصباح یزدی و امثال وی متفاوت قلمداد کنند.
از سوی دیگر، همزمان با مطرح شدن مصباح یزدی از دهه ۷۰ خورشیدی به بعد، اصلاح‌طبان در رقابت برای کسب قدرت، تبلیغ می‌کردند که او در انقلاب و تشکیل نظام نقشی نداشته پس نباید از سفره انقلاب بهره‌مند شود. مصطفی فقیهی روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب و صاحبت امتیاز پایگاه خبری «انتخاب» در خرداد ۹۳ در مطلبی که برای دفاع از روحیه انقلابی حسن روحانی نوشته بود، با انتقاد از مصباح یزدی نوشت: «چرا در میان صدها اعلامیه‌ای که از سال ۵۰ تا ۵۷ امضا شده، یک اعلامیه با امضای جناب آقای مصباح دیده نمی‌شود؟»
این در حالیست که مصباح یزدی پیش از انقلاب فعالیت‌های پژوهشی زیادی در حوزه مخالفت با کمونیسم انجام داده و هرچند در میدان انقلاب حضور نداشته اما از طرفداران و نظریه‌پردازان افراطی نظام اسلامی بوده و این را هم در مناظره‌های معروف پس از انقلاب با حزب توده ایران و چریکهای فدایی خلق به نمایش گذاشته و هم در کلاس‌های خود به تبلیغ آن می‌پرداخته است. وی که پیش از انقلاب مخالف نقشی به عنوان «ولایت فقیه» بوده اما پس از آنکه علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی شد، مصباح یزدی به یکی از مدافعان و مبلغان دو آتشه‌ی ولی فقیه تبدیل شد.
مصباح یزدی در دهه ۴۰ خورشیدی در گروهی به نام «ولایت» فعالیت داشت که با هدف مطالعه جمعی درباره «حکومت اسلامی» تشکیل شده بود. او همزمان در «مدرسه حقانی» که از زیرمجموعه‌های مهم حوزه علمیه قم است فعال بود که یکی از مخازن تربیت افرادی به شمار می‌رود که در انقلاب ۵۷ و پس از آن در تشکیل حکومت اسلامی نقش ایفا کردند.
او همچنین در مؤسسه «در راه حق» برنامه‌های «اثبات حقانیت اسلام» را تدوین کرد و آموزش داد. همکاری مصباح یزدی با این مؤسسه تا سال ۱۳۶۶ ادامه یافت و او سپس بنیاد فرهنگی «باقر‌العلوم» را تأسیس کرد. هشت سال بعد در سال ۱۳۷۴ مصباح یزدی با راه‌اندازی «مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی» تعلیم جوانان ولایتمدار را بطور جدی آغاز کرد.
محسن غرویان از شاگردان مصباح یزدی که بعدها به منتقدان او تبدیل شد در آبان ۹۴ در گفتگویی از وجود اتاقی شبیه اتاق بازجویی یا اتاق تفتیش عقاید در ساختمان «مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی» خبر داد: «در زیرزمین موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، اتاقی بود که روی آن نوشته شده بود ورود مطلقا ممنوع. این اتاق کاملا به اتاق‌هایی که ساواک در آن اقدام با بازجویی می‌کرد شباهت داشت. در این اتاق به هر فردی از اساتید و طلاب که مانند آنان فکر نمی‌کرد، فحاشی می‌شد و الفاظ رکیک به آنها نسبت داده می‌شد. تمامی این مسائل در زمان دولت آقای احمدی‌نژاد صورت می‌گرفت.»
مصباح یزدی در نخستین سال‌های پس از انقلاب به عنوان نظریه‌پرداز و همچنین نماینده حوزه علمیه قم و مذهبی‌ها در کنار عبدالکریم سروش، احسان طبری و فرخ نگهدار در سلسله مناظراتی با چپ‌ها و کمونیست‌ها شرکت کرد. او همچنین کتابی شش جلدی با عنوان «پاسداری از سنگرهای ایدئولوژیک» به عنوان «فیلسوف» و نظریه‌پرداز حکومت اسلامی منتشر کرد.
این تلاش‌ها ادامه داشت تا اینکه او از دو دهه پیش با موافقت علی خامنه‌ای «طرح ولایت» را با همکاری بسیج دانشجویی دانشگاه‌های سراسر ایران راه‌اندازی کرد. گفته شده است که ۶۰ هزار دانشجو در دوره‌های «طرح ولایت» آموزش دیده‌اند.
علیرضا زاکانی نماینده کنونی مجلس شورای اسلامی، محمد دهقان عضو کنونی حقوقدان شورای نگهبان از جمله نخستین دانشجویان بسیجی در دهه ۷۰ بودند که در این طرح شرکت کرده و در تیم اجرایی آن نقش داشتند.
مصباح یزدی همچنین با شکل‌گیری اعتراضات به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ جمعی از شاگردانش را برای تأسیس «قرارگاه فرهنگی عمار» هدایت کرد تا آنطور که گفته می‌شد «غبار‌ها از انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ را زدوده و صدای آیت‌الله علی خامنه‌ای باشند». مصباح یزدی متوجه شده بود که رهبران جنبش سبز با اصل نظام مشکلی ندارند و مشکل آنها شخص علی خامنه‌ای است. وی در اینباره گفته بود: «سلسله‌جنبان این قضایا هر که بود، در صدد حذف ولایت فقیه از نظام سیاسی کشور بود.»
همه این شواهد نشان می‌دهد که مصباح یزدی نه تنها در شکل‌گیری جمهوری اسلامی نقش داشته بلکه از یکسو به تولید محتوا برای تشکیل حکومت فرقه‌ای شیعه بر پایه ولایت فقیه می‌کوشیده و از سوی دیگر به تربیت نیروهایی می‌پرداخته است که بتوانند ساختار نظام را در دست گرفته و آن را حفظ کنند.
مطرح شدن نام مصباح یزدی اما از نیمه دهه ۷۰ خورشیدی آغاز شد؛ چند سال پس از مرگ خمینی و زمانی که مهره‌چینی علی خامنه‌ای برای تحکیم جمهوری اسلامی قوت گرفت و با راه‌اندازی پروژه امنیتی اصلاحات، جریانی به عنوان «اصلاح‌طلبان» دولت را با ریاست محمد خاتمی در دست گرفتند، مصباح یزدی نیز با اعلام مواضع عمومی و تند درباره علوم انسانی و روش حکومت‌داری اسلامی وارد عرصه تازه‌ای در دفاع از افکار ارتجاعی و عصرحجری نظام جمهوری اسلامی شد که وظیفه‌ی پروژه امنیتی اصلاحات بزک کردن آن بود.
در این میان، هرقدر اصلاح‌طلبان چهره‌ای کاذب و بزک کرده از جمهوری اسلامی به مردم و دنیا نشان می‌دادند، مصباح یزدی در جهت بازی دوگانه یا دوقطبی برای حفظ جامعه پشت نظام، هرآنچه در بنیان فکری و عملی نظام بود، علنی و بی‌پرده بیان می‌کرد. او بال راست نظام را به حرکت در می‌آورد تا بال چپ بتواند مردم را پشت خود بسیج کرده و نظام به جولان دادن خود در میدان بی‌رقیب ادامه دهد.
مصباح یزدی در یک نماز جمعه در سال ۱۳۷۸ گفته بود: «ما در قرآن دستور ارهاب داریم و افرادی که با ادبیات عرب آشنا هستند بروند معادل ارهاب را پیدا کنند. حالا اگر من الان بگویم معنایش چیست فردا روزنامه‌ها تیتر می‌کنند که فلانی طرفدار تروریسم است.»
مصباح یزدی همچنین بر صدور و اجرای حکم اعدام برای افرادی که به تعریف شریعت اسلام «مشرک و مرتد» به شمار می‌روند نیز تأکید داشت و یکی از مصادیق «شرک» را مخالفت با ولایت فقیه می‌دانست. او مخالفان نظام جمهوری اسلامی را محاربانی می‌دانست که باید اعدام شوند. بسیاری از شاگردان و مریدان مصباح یزدی در کلانشهرها گروه‌های فشار را فعال کردند که بارها در روند برگزاری جلسات و نشست‌ها در دانشگاه‌ها و موسسات پژوهشی، «ان‌جی‌او»ها و حتی نمایش برخی فیلم‌ها در سالن‌های سینما یا اجرای برخی تئاترها اختلال ایجاد کرده و اقدام به حمله فیزیکی کرده و با گسترش رعب و وحشت از فعالیت‌های سیاسی و مدنی جلوگیری می‌کردند. همان گروه‌های فشار که «آتش‌به‌اختیار» به شمار رفته و بازوی تبلیغاتی و در عین حال سرکوب ٰرژیم هستند.
در همان دوران بود که «استاد تمساح» از نیک‌آهنگ کوثر کاریکاتوریست در سال ۱۳۷۸ در روزنامه‌ای به نام «آزاد» منتشر شد. کاریکاتوری که در آن تمساحی دیده می‌شود که فیگور معروف کاریکاتوریست را در دُم خود گرفتار کرده ولی همزمان اشک‌هایی به مصداق «اشک تمساح» می‌ریزد!
این کاریکاتور که بی‌درنگ مصباح یزدی را که شاگردانش وی را «استاد مصباح» می‌خواندند تداعی می‌کرد مورد اعتراض شدید آنها قرار گرفت که به پوزش منتشرکنندگان و بازداشت نیک‌آهنگ کوثر انجامید. اما این کاریکاتور کار خودش را کرد و با اعتراضاتی که از سوی حزب‌اللهی‌ها علیه آزادی بیان به راه افتاد، نه تنها به یکی از فیگورهای ماندگار نیک‌آهنگ کوثر تبدیل شد بلکه در افکار عمومی نیز مصباح و ملایان بیش از پیش مترادف تمساح و حرف‌ها و اشک‌های دروغین شدند.
مصباح یزدی را همچنین از حامیان پروژه قتل‌های زنجیره‌ای می‌دانند. آیت‌الله عزیزالله خوشوقت پدر عروس خامنه‌ای و از دوستان بسیار نزدیک مصباح یزدی که نام وی در پرونده قتل‌های زنجیره‌ای بر سر زبان‌ها افتاد از جمله صادر کنندگان فتواهای قتل‌های زنجیره‌ای بوده است.
مصباح یزدی نه تنها مانند مشروعه‌خواهان دوران انقلاب مشروطه و همه‌ی خشک‌اندیشان مرتجع، دیدگاه‌هایی به شدت ضدغربی و ضدآزادی و تجدد و در نتیجه ضدمردمی داشت بلکه دیدگاه‌های وی اساسا ضدایرانی و فرقه‌ای بود. او چند ماه پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری اسلامی در سال ۱۳۹۲ و در حالی که با دولت احمدی‌نژاد زاویه پیدا کرده بود، تأکید کرد: «مراقب باشیم کسانی سر کار بیایند که اولویت‌شان مسلمان بودن است نه ایرانی بودن!»
مصباح یزدی به عنوان یکی از ارتجاعی‌ترین آخوندهای تاریخ معاصر ایران و از معماران فکری جمهوری اسلامی در حالی از سوی طرفدارانش به عنوان «عالِم» و «فیلسوف» شناخته می‌شود که نسل‌های آگاه ایران و افکار عمومی او را «ابوبکر البغدادی ایران» و «مقدس‌نمای بی‌شعور» می‌دانند.
مصباح یزدی شخصیتی فرومایه و پاچه‌خوار نیز داشت و در مجیزگویی از فردی مانند علی خامنه‌ای از هیچ کلام و اقدامی فروگذار نمی‌کرد بطوری که حتی یکبار در مقابل دوربین‌ها به پای خامنه‌ای افتاد و نعلین او را بوسید!
مصباح یزدی بارها به اینکه در جمهوری اسلامی مردم حق و حقوقی برای ابراز نظر و دخالت در امور کشور ندارند و ولی فقیه همه‌کاره است تأکید کرده بود. از جمله اینکه «مردم چکاره هستند که به کسی حق بدهند! مگر خودشان چنین حقی دارند؟» و همچنین در چاپلوسی خامنه‌ای گفته بود «خدا را شاهد می‌گیرم که جامعه ما لیاقت چنین رهبری را ندارد!»
در مقابل هم علی خامنه‌ای مصباح یزدی را «مطهری زمانه» خوانده بود و او را فردی با علم، بصیرت و صفا می‌دانست: «بنده به سهم خود قدر آقای مصباح را می‌دانم. ایشان در کشور و برای اسلام وزنه‌ای هستند. انصافا امروز نادر نظیر آقای مصباح ممکن است وجود داشته باشد… هم علم، هم بصیرت و هم صفا. این سه تا با هم در وجود ایشان خیلی ارزشمند است.»
کیهان چاپ لندن: