مجلسی بر سر کار آمده که به دور از شعارهای مدنی است. گروه‌هایی نیز خیز برداشته‌اند که پروژه را به‌زعم خود کامل کنند.
همه این تلاش‌ها و تقلاها در دل انبوه مشکلات داخلی و خارجی است.
معتقدم که همین الیگارشی‌های مالی هستند که از یک جهت می‌توانند کمک‌حال گذار باشند یا به‌عنوان سدی در برابر آن قرار گرفته و عمل کنند». اما تا زمانی که نیروهایی دعاوی فراتاریخی حضور دارند، امکان چنین گذار و گردشی وجود ندارد. وقتی چنین امکانی وجود دارد که این جریان از هسته سخت خود بیرون آمده و الیگارشی‌های مالی نیز بتوانند این جریانات را متقاعد کنند که اساسا جهان و ما باید به گونه دیگری باشیم و رفتار کنیم. این موارد نیز منوط به این است که بتوانیم با جهان ارتباطمان را برقرار کنیم و بخشی از گروه‌های اجتماعی را نیز به این ائتلاف و تعامل، ترغیب کنیم. نشدنی نیست و ممکن است تا حتی مدتی دیگر چنین اتفاقاتی رخ دهد.
«آیا واقعیت اجتماعی ما در حال دورترشدن از خواست مشروط‌کردن قدرت است؟ به نظرم چنین نیست. یعنی ساخت سیاسی نخواهد توانست پروژه خود را کامل و تمام کند و همواره مابازایی برای نفی و تنش با این تام‌گرایی وجود خواهد داشت». این ناتوانی در کامل‌کردن پروژه نیز به خاطر این است که ظرفیت نظری و ظرفیت مدیریتی چنین کاری وجود ندارد. مطالبات و آشفتگی‌ها بسیار است؛ هنوز اقتصاد و وضعیت معیشتی سروسامان پیدا نکرده بلکه در حال بدترشدن است؛ تناقض‌ها و تعارض‌هایی که میان اهداف ایدئولوژیک و اهداف اقتصادی و سیاسی وجود دارد، انکارناپذیر است؛ مسائل زنان، کارگری، دانشجویی و … نیز وجود دارد./ امتداد