پژمان موسوی: از زمانی که سرمقاله‌ی محسن مهدیان، مدیر موسسه‌ی همشهری را در این روزنامه خواندم، دائم دارم به تک‌تکِ کلماتِ آن فکر می‌کنم. 
به «هرزه» خطاب کردنِ آن دسته از دختران و زنانِ ایرانی که نمی‌خواهند مثل مهدیان و مهدیان‌ها فکر کنند و جهان را طورِ دیگری می‌بینند.
واقعا چگونه می‌شود که یک نفر به خودش اجازه می‌دهد به طیف گسترده‌ای از زنان و دختران ایرانی بگوید هرزه؟
او فکر می‌کند کیست؟
با صلاحیتی که ندارد، روی یک صندلیِ بی‌ارزش نشسته و فکر می‌کند می‌تواند هر چه دلش خواست بگوید و بنویسد؟
البته که در واقع همین است، خودش بالاترین مقامِ روزنامه‌ای است که آن را به لَجَن کشیده و خودش می‌نویسد و خودش هم تایید می‌کند و هر چه دوست دارد را منتشر هم می‌کند!
.
پی‌نوشت: محسن مهدیان چند روز قبل در همشهری نوشته بود:«پلیس، خانم‌های معتقد به حجاب را با دوربین سراغ برهنه‌ها و هرزه‌ها بفرستد تا ارشادشان کنند؛ اگر گوش نکردند به دستگاه قضایی فراخوانده شوند.