کانون نویسندگان ایران به مناسبت پنجاه‌وپنجمین سالگرد تاسیس خود اعلام کرد امید دگرگونی بنیادین جاری در جامعه را پاس می‌دارد و با تکیه بر اراده جمعی، منشور آزادی‌خواهی خود و تعهد به ناوابستگی به قدرت، به کوشش بی‌وقفه برای تحقق همه‌جانبه آزادی بیان، قلم و اندیشه ادامه می‌دهد.
این کانون در بیانیه‌ای بر تلاش‌ها برای رسیدن به آزادی بیان تاکید کرد و نوشت: «آزادی بیان دروازه رسیدن به آزادی‌های دیگر است و امید به تغییر در چارچوب تنگ استبداد نمی‌گنجد.»
کانون نویسندگان ایران افزود: «اکنون در شرایطی پنجاه‌وپنجمین سالگرد بنیادگذاری کانون نویسندگان ایران را گرامی می‌داریم که حاکمیت، خون آزادی‌خواهان و معترضان بسیاری را بر زمین ریخته، جان برخی را با طناب دار ستانده و بسیاری را در زندان‌های خود محبوس کرده است.»
این نهاد صنفی یادآوری کرد که سال گذشته نیز کانون از نخستین ساعات پس از قتل مهسا (ژینا) امینی پا به میدان نهاد و همبستگی خود را با جنبش آزادی‌خواهی مردم ایران در هر مرحله آشکارا اعلام کرد.
بر اساس این بیانیه، «اعلام صریح موضع در هنگامه سرکوب‌ها و جنایت‌های حکومتی این‌بار به سرکوب گسترده کانون نویسندگان ایران انجامید».
در حالی که پیش از این اعتراضات، سه عضو کانون نویسندگان ایران در زندان‌های جمهوری اسلامی محبوس بودند، در جریان خیزش سراسری نیز حکومت دو تن از اعضای هیات دبیران را «با یورشی وحشیانه و شکستن درِ خانه‌هاشان ربود، منشی کانون و دو عضو پیشین هیات دبیران را بازداشت کرد، دو تن دیگر از اعضای هیات دبیران را احضار و کل هیات دبیران را به بازداشت تهدید کرد».
کانون نویسندگان اما تاکید کرد این سرکوب و آزادی دو تن از اعضا، این مجموعه را از ادامه راه خود باز نداشت.
کانون نویسندگان ایران نوشت: «موضع آزادی‌خواهانه کانون نه در گرو فراز و فرود جنبش‌ها و بیش و کم شدن سرکوب‌ها که متکی بر تعهد به منشوری است که با خون و زندان و تهدید اعضای کانون شکل گرفته و برقرار مانده است.»
در این بیانیه تاکید شده است: «بند نخست منشور کانون نویسندگان ایران، آزادی بیان بی هیچ حصر و استثنا برای همگان، حلقه اتصال کانون با همه جنبش‌های اجتماعی است.»