هستی

هستم اگر می روم
گر نروم نیستم
مولانا

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست
صائب تبریزی

تا زمانی که تو هستی، دنیا وجود دارد

تا زمانی که تو هستی، امید زنده است.
تا زمانی که تو هستی، حقیقت خاموش نمی‌شود، عدالت فراموش نمی‌شود، و آزادی تنها یک رؤیا باقی نمی‌ماند.

تو، که صدای مردم را می‌شنوی،
که در برابر ظلم سکوت نمی‌کنی،
که برای فردایی بهتر قدم برمی‌داری،
تو همان دلیلی هستی که دنیا هنوز ارزش زیستن دارد.

در روزگاری که حقیقت زیر بار دروغ‌ها دفن می‌شود،
در زمانه‌ای که فریاد عدالت در هیاهوی قدرت‌طلبان گم می‌شود،
هنوز هم کسانی هستند که چراغ آگاهی را روشن نگه می‌دارند.
هنوز هم کسانی هستند که از حقوق خود و دیگران دفاع می‌کنند،
که مرزهای ترس و ناامیدی را می‌شکنند.

دنیا را سیاست‌مداران نمی‌سازند،
بلکه انسان‌هایی می‌سازند که تصمیم می‌گیرند در برابر ناحق ایستادگی کنند.
جامعه را نه قدرت، که مردمِ آگاه و جسور تغییر می‌دهند.

پس تا زمانی که تو هستی، تا زمانی که سکوت نمی‌کنی،
تا زمانی که برای حقیقت و آزادی تلاش می‌کنی، دنیا باقی خواهد ماند
استکهلم
۱۴ مارس ۲۰۲۵
فرشید نوروزی