مصطفی اقلیما، جامعه شناس: آخوند صد میلیاردی، در خانه ۲۵ متری زندگی کردی؟ ‏

By | ۱۳۹۹-۰۴-۱۹

مصطفی اقلیما، جامعه شناس‎ طی یادداشتی در روزنامه آرمان ملی با عنوان آقای مسئول، شما در خانه ۲۵ متری ‏زندگی کرده‌اید، نوشت: چندی پیش یک نماینده مجلس طرح احداث خانه‌های ۲۵ تا ۴۰ متری را ارائه داد که این پیشنهاد با چراغ ‏سبز دولت نیز همراه شد.

حالا سوال من و دیگر مردم از نمایندگان این است که چطور در یک فضای ۲۵ متری که نمی‌توان نام ‏‏ «خانه» را بر آن نهاد، کدام حداقل زندگی وجود دارد که یک خانواده می‌تواند در آن زندگی کند؟

آیا این نماینده محترم، یک شب در ‏خانه ۲۵ متری و حتی ۴۰ متری – که این روز‌ها تعداد آن زیاد شده- زندگی کرده تا بداند ترویج این خانه‌ها و شرایط زندگی در آن ‏چقدر سخت و طاقت فرساست؟

در دنیا، سرانه متراژی که باید یک فرد در آن زندگی کند، تعریف مشخصی دارد، در کجای دنیا ‏این متراژ برای خانواده تعیین شده و ایده ساخت این خانه‌ها از کجا سرچشمه می‌گیرد؟

در کشوری مانند انگلستان هر نفر به‌طور ‏متوسط در ۴۴ متر زیربنای مسکونی زندگی می‌کنند که این سرانه در کشور ما حدود ۲۶ متر برای هر فرد است. همچنین باید به ‏ازای هر بچه یک اتاق وجود داشته باشد، اما در کدام یک از محل‌های پایین شهر تهران که خانه‌های ۴۰ متری فراوانی دارد، این ‏سرانه رعایت می‌شود که حالا می‌خواهید در خارج از شهر، قوطی کبریت‌های ۲۵ متری برای خانواده‌ها بسازید؟

طرح این گونه ‏مباحث نشان می‌دهد که ما سطح خانواده‌ها را به عنوان یکی از ارکان اصلی جامعه که محل تولد فرزند و تربیت آینده سازان این ‏مملکت است، آنقدر پایین آورده‌ایم که آن‌ها مجبور شوند در این فضا‌ها زندگی کنند. بی‌شک بچه‌هایی که در این خانه‌های ۲۵ متری ‏به‌دنیا می‌آیند، بی‌گناه و محروم هستند، چون هر روز مجبورند دعوا و گا‌ها ضرب و شتم پدر و مادرشان را ببیند، و، چون فضای ‏بازی ندارد در صورت کوچکترین سروصدا باید ا به طور دائم سرزنش شوند.

همچنین ما از افزایش نرخ طلاق شکایت داریم ‏درصورتی‌که با کوچک شدن محل زندگی، اختلافات زن و شوهر بیشتر نمایان می‌شود و خانه‌ها آنقدر کوچک شده‌اند که زن و ‏شوهر سر هر موضوعی دعوا می‌کنند.

ظاهرا قرار است این خانه‌ها به افراد مجرد پیش فروش نشود! حداقل قیمت این خانه‌ها ۲۰۰ ‏میلیون تومان و هر متر حداقل ۸۰۰ هزار تومان است.

کدام فرد مجرد قادر است این مبلغ را تامین کند، اصلا با وضعیت حقوق ‏شرکت‌ها و اصناف، چطور می‌تواند اقساط آن را بپردازد.

از سوی دیگر پدر و مادر اگر به خانه فرزندشان بیایند چطور چند روز ‏را در آن فضا که نه اتاق خواب دارد و نه آشپزخانه و… سپری نمایند.

در دنیا به این نتیجه رسیده‌اند که در مناطق پایین شهر که ‏متراژ آپارتمان‌ها معمولا کم است، نباید آپارتمان‌ها بیشر از چهار طبقه باشد، چون هر کجا که جمعیت زیادی قرار بگیرد، محلی ‏برای فروش مواد مخدر و دیگر آسیب‌های اجتماعی خواهد شد.

در گذشته بار‌ها دیده‌ایم که خانواده‌هایی که از سر ناچاری این نوع ‏آپارتمان‌های کوچک، اما با تراکم جمعیتی زیاد را خریداری کرده‌اند، پس از مدتی که نتوانسته‌اند در آن زندگی کنند، به افراد مجرد ‏فروخته‌اند و بعد از مدتی به محلی برای ترویج فروش مواد مخدر تبدیل شده‌اند.

پیش از انقلاب در حوالی شهرری و جاده آرامگاه، ‏خانه‌های کوچکی برای کارگران شهرداری ساخته شد، بسیار از آن خانواده‌ها پس از مدتی یک اتاق را به دیگران اجاره دادند و ‏حیات خانه را مسقف کردند و آن را نیز اجاره دادند، در نهایت طولی نکشید که آن محلات به مرکز مواد فروش مواد مخدر تبدیل ‏شد.

تجارب گذشته ثابت کرده که این طرح محکوم به شکست است و پس از مدتی که به برخی افراد وام و زمین رایگان برای ‏ساخت این خانه‌های ۲۵ متری دادند، بعد نیمه‌کاره به حال خود رها می‌شوند تا دوباره یک قانون جدید بیاید. بدون شک باید از ‏نماینده‌ای چنین طرحی را مطرح می‌کرد پرسید که هدفش از این طرح که قابلیت اجرا ندارد، چیست؟

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *