شورای هماهنگی فعالان فرهنگیان در نامه‌ای خطاب به هیات‌های نمایندگی شرکت‌کننده در یکصد و دهمین اجلاس سازمان جهانی کار، به‌خصوص هیات‌های نمایندگی کارگری-صنفی از آنها خواستند به سرکوب‌های اخیر علیه معلمان و نمایندگان آنها در کانون‌های صنفی و فعالان کارگری-صنفی توجه کنند.
در این طومار که تاکنون بیش از سه‌هزار نفر با امضایشان از آن حمایت کرده‌اند از هیات‌های کارگری شرکت کننده در اجلاس سالانه سازمان جهانی کار درخواست شده مواردی از جمله درخواست رفع فوری و بی‌قید و شرط تمامی اتهامات منتسب به فعالان صنفی محبوس در ایران و آزادی بازداشت‌شدگان را به صورت ویژه در دستور کار اجلاس قرار دهند.
اجلاس سالانه سازمان جهانی کار از روز جمعه ششم خرداد در ژنو آغاز شده و تا روز شنبه ۲۱ خرداد ماه ادامه خواهد داشت.
امضا‌کنندگان طوما از نمایندگان هیات‌های شرکت‌کننده در این اجلاس خواسته‌اند در راستای «ملزم کردن دولت ایران به احترام به حقوق بنیادین کارگران و معلمان و مزدبگیران در زمینه آزادی ایجاد و یا پیوستن به تشکل مستقل صنفی و کارگری، احترام و رعایت حق آزادی بیان و حق تجمع مسالمت‌آمیز بدون بیم و هراس از دخالت نیروهای امنیتی» تلاش کنند.»
آنها در بند دیگری از طومار خود خواهان این شده‌اند هیات‌های بین‌المللی نمایندگانی را تحت هماهنگی گروه کارگری سازمان جهانی کار و فدراسیون‌های بین المللی اتحادیه‌ای برای بررسی شرایط نیروی کار در ایران، نشست با تشکل‌های مستقل صنفی و دیدار از فعالین صنفی زندانی در ایران و خانواده‌های آنها بفرستند.
فعالان معلمان و کارگران در بند پایانی این نامه خواهان اخراج نمایندگان دولت ایران از هیات مدیره سازمان جهانی کار به‌دلیل نقض مداوم مقاوله نامه‌های بین‌المللی و پاسخگو نبودن نسبت به سرکوب مداوم تشکل‌ها و فعالین اتحادیه‌ای و صنفی شده‌اند.
در این طومار فهرستی از فعالان صنفی معلمان که به دلیل فعالیت‌هایش زندانی شده‌اند منتشر و از جمله به نام رسول بداقی، اسکندر لطفی، رضا شهابی، جعفر ابراهیمی، حسن سعیدی، آنیشا اسدالهی، ریحانه انصاری نژاد، محمد حبیبی، کیوان مهتدی، شعبان محمدی، مسعود نیکخواه، رضا امانی‌فر اشاره شده است.
در این طومار آمده که از یازدهم اردیبهشت ماه و روز جهانی کارگر به این سو، «تعدادی از فعالین صنفی و مردم معترض، بازداشت شده، تحت بازجویی قرار گرفته و به موارد جدی اما کاملا بی پایه ای همچون اقدام علیه امنیتی ملی متهم شده اند فقط به این دلیل واضح که دولت ایران میخواهد جنبش مستقل کارگری و صنفی در ایران و اعتراضات برحق مردم زحمتکش و تحت ستم را خاموش کند.»
در ماه‌های اخیر فشارها به فعالان صنفی معلمان و کارگران به طرز چشم‌گیری افزایش یافته و ده‌ها نفر از فعالان در شهرهای مختلف ایران به دلیل پیگیری مطالبات صنفی با تعقیب قضایی و احکام زندان روبرو شده‌اند.