«بابک پاک‌نیا» دوشنبه دوم مرداد۱۴۰۲ در حساب کاربری خود در توییتر از تایید شدن حکم اعدام موکلش، «محمدجواد وفایی ثانی»، یکی از بازداشت‌شدگان اعتراضات آبان ۱۳۹۸ در مشهد خبر داد.
او در حساب توییتری خود نوشته بود: «شعبه دوم دادگاه انقلاب مشهد علی‌رغم استدلال شعبه دیوان عالی کشور، مجددا به صدور حکم اعدام اصرار ورزید.»
بابک پاک‌نیا هم‌چنین نوشته بود در مهلت قانونی باقی‌مانده، لایحه فرجام‌خواهی برای این معترض محکوم به اعدام را ثبت خواهد کرد.
پاک‌نیا هم‌چنین در بخش دیگری از توضیحات خود نوشته است: «پیش از این، شعبه چهارم دادگاه انقلاب مشهد حکم اعدام صادر کرده بود که با فرجام‌خواهی، حکم بدوی نقض و به شعبه دوم دادگاه انقلاب جهت رسیدگیِ مجدد ارجاع شد. اگر شعبه هم‌عرض به مجازات اعدام اصرار کند، مجددا قابل اعتراض در دیوان عالی کشور است.»
محمدجواد وفایی ثانی کیست؟
محمدجواد وفایی ثانی هم‌اکنون ۲۷ ساله است؛ متولد سال ۱۳۷۵. او اسفند ۱۳۹۸ به اتهام شرکت در اعتراضات سراسری پس از گران شدن بنزین و هم‌چنین حضور در اعتراضات به شلیک دو موشک سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به هواپیمای اوکراینی، در مشهد بازداشت شد؛ یعنی در ۲۳ سالگی.
او را در مشهد با نام محمدجواد وفایی می‌شناسند؛ یکی از قهرمانان رشته بوکس که در رده‌های پایه و بزرگ‌سال موفق به قهرمانی در سطح استان خراسان رضوی شده بود.
«حسین ثوری»، رییس پیشین فدراسیون بوکس ایران که آبان ۱۴۰۱ از اسپانیا به ایران بازنگشت و اعلام پناهندگی کرد، هویت محمدجواد وفایی ثانی به عنوان بوکسور حرفه‌ای را تایید می‌کند و می‌گوید: «من او را در سال‌های گذشته به عنوان قهرمان بوکس استان شناختم. جوان آینده‌داری به نظر می‌رسید، هر چند که تا زمان بازداشت شدنش به اردوهای تیم ملی دعوت نشده بود.»
آن‌چه در مورد سوابق ورزشی محمدجواد وفایی ثانی عنوان شده، قهرمان آموزشگاه‌های کشور است. حسین ثوری می‌گوید سال‌ها است آموزشگاه‌ها و مدارس ایران اجازه برگزاری رقابت‌های بوکس را ندارند و او قهرمان رقابت‌های باشگاهی استان خراسان رضوی بوده است، نه رقابت‌های آموزشگاهی.
منابع «ایران‌وایر» در مشهد گفته‌اند محمدجواد وفایی ثانی با وجود جوانی، از سن ۲۱ سالگی در باشگاه‌های مشهد آموزش بوکس می‌داد و به عنوان مربی نیز شاغل بود.
به گفته این منابع خبری، او بخشی از زمان هفتگی خود را به آموزش بوکس و تمرینات دفاع شخصی به کودکان کار اختصاص می‌داد.
از احکام صادر شده برای وفایی ثانی چه می‌دانیم؟
محمدجواد وفایی ثانی اسفند ۱۳۹۸ توسط سپاه پاسداران دستگیر شد و به مدت ۶۵ روز تحت شکنجه جسمی و روحی محبوس بود.
طبق گزارش «کانون حقوق بشر ایران»، شعبه۴ دادگاه انقلاب مشهد به ریاست قاضی «هادی منصوری»، یک‌شنبه ۱۹ دی ۱۴۰۰ محمدجواد وفایی ثانی را به اتهام‌های «افساد فی الارض» از طریق «تحریق و تخریب عمدی اماکن خاص، از جمله ساختمان تعزیرات حکومتی» و «ارتباط با سازمان مجاهدین خلق» به اعدام محکوم کرده بود.
قاضی هادی منصوری از بدنام‌ترین قضات جمهوری اسلامی محسوب می‌شود. اعلام حکم اعدام «مجیدرضا رهنورد»، صدورحکم ۱۸ سال زندان برای «فاطمه سپهری» و اعلام حکم مجموعا ۱۲ سال و شش ماه حبس برای «مرتضی پرهیزگار» و «مصطفی برومند» به دلیل شرکت در اعتراضات دی‌ماه ۱۳۹۶ بخشی از احکام مشهور او است.
او به دلیل نقض مکرر حقوق بشر در فهرست تحریم‌های دولت‌های کانادا، اتحادیه اروپا و بریتانیا قرار گرفته است.
در آذر ۱۴۰۱، حکم اعدام صادر شده از سوی قاضی هادی منصوری برای جوان بوکسور مشهدی توسط شعبه۹ دیوان عالی کشور نقض و برای رسیدگی مجدد، به شعبه هم‌عرض ارسال شد. با این وجود، ۲۸ تیر ۱۴۰۲ قاضی ناظر در زندان با مراجعه به بند زندانیان، به وفایی ثانی اعلام کرد که حکم اعدام او قطعی شده است.
پنج روز بعد، دوم مرداد ۱۴۰۲، شعبه دوم دادگاه انقلاب مشهد محمدجواد وفایی ثانی را به اعدام محکوم کرد.
تنها حکومتی که ورزشکاران را اعدام می‌کند
پس از جنگ جهانی دوم، تنها جمهوری اسلامی بود که ورزشکاران را در خطر اعدام قرار داد و حتی برخی از آن‌ها را بالای چوبه دار کشید.
«نوید افکاری» از مهم‌ترین و شاخص‌ترین چهره‌های ورزشی ایران است که ۲۲شهریور ۱۳۹۹ به اتهام قتل یک مامور امنیتی در جریان اعتراضات مرداد سال ۱۳۹۷ اعدام شد.
اعدام نوید افکاری با بازتاب‌هایی گسترده در جامعه جهانی همراه بود. کمیته بین‌المللی المپیک و فدراسیون‌های جهانی ورزشی واکنش‌هایی در حد بیانیه‌نویسی نشان دادند اما از برخوردی قاطع‌تر پرهیز کردند.
«محمدمهدی کرمی»، دارنده بیش از ۱۰ عنوان قهرمانی و نایب قهرمانی رقابت‌های کاراته کشوری روز ۱۷ دی ۱۴۰۱ به اتهام دست داشتن در قتل یا مرگ «روح‌الله عجمیان»، بسیجی کشته شده در اعتراضات سراسری اعدام شد. او طی سال‌های ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۱، به تمامی اردوهای تیم‌های پایه و ملی کاراته ایران دعوت شده بود.
محمدمهدی کرمی تا پیش از اعدام، بارها ادعاهای مربوط به دست داشتن خود در قتل روح‌الله عجمیان را رد کرده و گفته بود زیر شکنجه‌های شدید مجبور به اعتراف به قتل شده است. با این حال، پدر و مادر روح‌الله عجمیان خواستار اجرای حکم اعدام او شده بودند.
برخی دیگر از ورزشکاران ایرانی توسط نیروهای امنیتی در خیابان‌ها و شهرهای ایران کشته شدند.
«علی مظفری»، بازیکن تیم والیبال «سایپا» که سابقه دعوت به اردوی تیم‌های پایه والیبال ایران را نیز داشت، ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ در جریان اعتراضات سراسری در قوچان کشته شد. نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی با شلیک مستقیم گلوله جنگی او را کشتند.
«محمد قائمی‌فر»، دروازه‌بان تیم «امید» جندی‌شاپور دزفول، ۳۰مهر در یکی از کوچه‌های بن‌بست چهارراه «شریعتی» دزفول هدف نیروهای سرکوب‌گر جمهوری اسلامی قرار گرفت. ماموران از پشت به جمجمه او شلیک کردند. بیش از ۴۰ گلوله ساچمه‌ای وارد جمجمه و گردنش شد و به زمین افتاد. او ۱۵ روز بعد در بیمارستان جان باخت.
محمد قائمی‌فر، متولد ۲۲ اردیبهشت ۱۳۸۳، دروازه‌بان دزفولی از فصل آینده باید در تیم امیدهای «ذوب‌آهن» در فولادشهر بازی می‌کرد. طبق گفته یکی از اعضای خانواده این بازیکن فوتبال، در روز حادثه، نیروهای سرکوب‌گر از پشت به سر او شلیک کرده بودند، سپس ماموران کوچه بن‌بست را بستند و اجازه ندادند کسی به او نزدیک شود.
پیکر «احسان قاسمی‌فر»، ورزشکار ۳۲ ساله و معترض کشته شده در کرج نیز ۱۴ آذر ۱۴۰۱ در کنگاور، شهر زادگاهش به خاک سپرده شد. او از قهرمانان پرورش اندام ایران بود که سابقه قهرمانی استان، کشوری و اعزام به رقابت‌های بین‌المللی را نیز داشت.
سایت حقوق‌بشری «هه‌نگاو» نوشته بود احسان قاسمی‌فر که برای خرید بیرون رفته بود، در یک برنامه لایو اینستاگرامی حضور داشت اما پس از آن که نیروهای حکومتی محاصره‌اش کرده‌اند، ارتباطش قطع شد.
به گفته نزدیکان او، پس از چند ساعت، به خانواده احسان اعلام می‌کنند که می‌توانند پیکر بی‌جانش را تحویل بگیرند. خانواده او برای اعلام خبر درگذشت بر اثر «سکته قلبی»، زیر فشار نهادهای امنیتی قرار گرفته بودند.
حالا نوبت به یک قهرمان بوکس رسیده است؛ محمدجواد وفایی ثانی که اتهامات وارد شده به خودش را رد کرده است اما قوه قضاییه جمهوری اسلامی هم‌چنان بر حکم اعدام او اصرار می‌ورزد.
با وجود تمامی این احکام، اعدام‌ها و قتل‌های حکومتی، نهادهای بین‌المللی ورزشی تاکنون در قبال نقض حقوق بشر در ورزش ایران سکوت کرده‌اند.
پیام یونسی‌پور
ایران‌وایر