این ۱۳ زندانی سیاسی را به بهانه «انتقال به دادگاه» و با «اجبار» از زندان اوین به زندان قزل حصار منتقل کرده‌اند
در پی انتقال اجباری شماری از زندانیان سیاسی از زندان اوین به زندان قزل حصار، گزارش‌ها حاکی از آن است که ۱۳ نفر از این زندانیان در اعتراض به «انتقال اجباری» و «شرایط وخیم زندان قزل حصار» از روز یکشنبه دست به اعتصاب غذا زده‌اند.
سایت هرانا، مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، روز چهارشنبه ۱۵ شهریور ضمن تاکید بر اینکه ۱۳ زندانی سیاسی منتقل‌شده به زندان قزل حصار «همچنان در اعتصاب به سر می‌برند»، گزارش داد که «این زندانیان سیاسی از روز یکشنبه ۱۲ شهریور در اعتراض به انتقالشان از زندان اوین به این زندان و شرایط نامناسب در زندان قزل حصار دست به اعتصاب زده‌اند.»
بنا بر این گزارش، «لقمان امینپور، سعید ماسوری، افشین بایمانی، سپهر امام جمعه، زرتشت احمدی راغب، محمد شافعی، سامان صیدی (یاسین)، حمزه سواری، کامیار فکور، احمدرضا حائری، رضا سلمان‌زاده، جعفر ابراهیمی، و مسعود رضا ابراهیمی‌نژاد» ۱۳ زندانی سیاسی‌اند که پس از انتقال اجباری به زندان قزل حصار کرج «اعتصاب غذا» کرده‌اند.
یک منبع مطلع نزدیک به خانواده یکی از این زندانیان به سایت مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران گفت: «این زندانیان سیاسی از روز یکشنبه دوازدهم شهریور ماه در اعتراض به جابه‌جایی از زندان اوین به زندان قزل حصار و نگهداری‌شان در بند امن واحد ۳ این زندان» اقدام به اعتصاب غذا کرده‌اند.
به گفته یکی دیگر از بستگان این زندانیان سیاسی، نیروهای امنیتی «آن‌ها را در یک اتاق ۱۲ متری در بند قرنطینه زندانیان قبل از اعدام زندان قزل حصار نگهداری می‌کنند» و حتی «امکانات اولیه» و «پتو» نیز در اختیار این زندانیان قرار نداده‌اند و آن‌ها را از «دسترسی به آب گرم و تلفن» محروم کرده‌اند.
زندان قزل حصار سه واحد دارد. واحدهای ۱ و ۲ مخصوص زندانیانی است که از قبل در این زندان محبوس بوده‌اند. اما مقام‌های سازمان زندان‌ها «واحد ۳ زندان قزل حصار» را به زندانیانی اختصاص داده‌اند که اخیرا و در پی تعطیل شدن زندان رجایی شهر به این زندان منتقل شده‌اند.
بنا بر گزارش هرانا، در «واحد ۳ زندان قزل حصار»، که گنجایش هزار زندانی دارد، اکنون «نزدیک به یک هزار و ۷۰۰ زندانی با شرایط سخت» نگهداری می‌شوند و حتی «هواخوری» واحد ۳ این زندان محدود به محوطه‌ای ۱۲ متری است که سقف آن را نیز با توری فلزی پوشانده‌اند.
در جریان نقل‌وانتقال اجباری شماری از زندانیان سیاسی و معترضان بازداشت‌شده، مقام‌های قضایی و سازمان زندان‌ها ابتدا حدود یک ماه قبل، در روز چهارشنبه ۱۱ مرداد، هفت نفر از زندانیان سیاسی و معترضان بازداشت‌شده را به‌دلیل تعطیل شدن زندان رجایی شهر کرج به «بند ۸ زندان اوین» منتقل کردند. این هفت زندانی، سامان یاسین (صیدی)، سعید ماسوری، افشین بایمانی، حمزه سواری، لقمان امینپور، محمد شافعی، و مطلب احمدیان بودند.
در جریان انتقال این زندانیان از زندان رجایی شهر به اوین، به آن‌ها اجازه همراه بردن «وسایل شخصی از جمله لباس‌ها و داروهای خود» داده نشد.
پس از آن، بار دیگر «شش نفر از این زندانیان سیاسی منتقل‌شده از زندان رجایی شهر» و «هفت نفر از زندانیان سیاسی اوین»، یعنی در مجموع ۱۳ نفر از زندانیان سیاسی را از زندان اوین به زندان قزل حصار انتقال دادند.
عرفان کرم ویسی، وکیل کامیار فکور، فعال کارگری و خواننده رپ و خبرنگار محیط‌زیست، و جعفر ابراهیمی، معلم و سخنگوی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، روز ۱۲ شهریور اعلام کرد که این دو زندانی سیاسی به «همراه تعدادی دیگر از زندانیان، طبق تصمیم شورای طبقه بندی زندان اوین، از زندان اوین به زندان قزل حصار کرج» منتقل شده‌اند.
این وکیل ضمن اشاره به انتقال اجباری این زندانیان، در شبکه اجتماعی ایکس، توییتر سابق، نوشت که انتقال این زندانیان در حالی انجام شده است که مقام‌های زندان «دلیل خروج از زندان در زمان انتقال» آن‌ها را «حضور در جلسه دادگاه» عنوان کرده‌اند.
عرفان کرم ویسی افزود که انتقال موکلانش از زندان اوین به زندان قزل حصار در حالی صورت گرفت که «رسیدگی به وضعیت جسمانی جعفر، حسب قول مساعد مسئولین زندان اوین و نامه‌نگاری‌های انجام شده، بایستی به فوریت انجام می‌شد» و همچنین، در خصوص کامیار فکور نیز «با توجه به اینکه همسر ایشان، سروناز احمدی، در بند زنان این زندان است، این انتقال غیرقانونی بوده است.»
این وکیل همچنین اعلام کرد که با «شکایت اداره کل زندان‌های استان تهران»، برای هر دو موکلش، کامیار فکور و جعفر ابراهیمی، پرونده‌‌ای دیگر با اتهام‌هایی جدید چون «اخلال در نظم و آسایش عمومی» و «توهین به مقامات و ماموران زندان» تشکیل شده است.
تا کنون گزارش‌های متعددی از وخامت وضع زندان‌های ایران منتشر شده است. در موارد متعددی، زندانیان و همچنین نهادهای حقوق بشری روایت‌های تکان‌دهنده‌ای از وضع وخیم زندان‌ها به لحاظ بهداشت، تراکم جمعیت زندانیان، نامناسب بودن غذا، و حتی آلودگی آب، دسترسی نداشتن به درمان، و شکنجه و ضرب و جرح زندانیان منتشر کرده‌اند. در مواردی نیز زندانیان در اثر این شرایط دچار بیماری‌های شدید شده و حتی بر اثر ضرب و جرح و شکنجه جان باخته‌اند.
این وضع برای زندانیان سیاسی و همچنین معترضان بازداشت‌شده به مراتب بدتر است. شمار زندانیان سیاسی و معترضان بازداشت‌شده که در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های جمهوری اسلامی جان باخته‌اند پیوسته در حال افزایش است.
جواد روحی، معترض محبوس در زندان نوشهر، تازه‌ترین قربانی دستگاه‌های قضایی و امنیتی جمهوری اسلامی است که با وجود گذشت یک صد روز از «نقض حکم سه بار اعدام» او در دیوان عالی کشور، هفته گذشته به مرگی مشکوک در زندان نوشهر جان خود را از دست داد. مقام‌های دستگاه قضایی، که مسئولیت جان زندانیان با آن‌هاست، فقط به ابراز اظهارات و ادعاهای ضد و نقیض اکتفا کردند.