هنوز یکسال نگذشته، کدام آبان؟! همان آبان که ردّ خونین آن در امتداد تاریخ می‌ماند

By | ۱۳۹۹-۰۸-۲۴
یک سال پیش در چنین روزهایی در شهرهای کوچک و بزرگ ایران اعتراضاتی شکل گرفت که به «آبان۹۸» معروف شد. دامنه‌ی این خیزش مردمی به اندازه‌ای وسیع و شعارها و خواسته‌های معترضان به اندازه‌ای روشن بود که جمهوری اسلامی شمشیر از رو بست و به قلع و قمع مردم پرداخت.

نیکتا اسفندانی، پویا بختیاری، محسن محمدپور از جانباختگان اعتراضات آبان ۹۸

تظاهرات و تجمع در ۳۰ استان از ۳۱ استان ایران همراه با شعارهای ساختارشکن، کشته و زخمی شدن هزاران تن، بازداشت بیش از ۷ هزار نفر طی دو هفته پس از آغاز اعتراضات و همچنین قطع کردن اینترنت بیش از یک هفته، اعتراضات آبان ۹۸ به بزرگترین و گسترده‌ترین خیزش مردم از انقلاب ۵۷ تا کنون تبدیل کرد.

مقامات جمهوری اسلامی در دومین روز اعتراضات متوجه موج خشم و انزجار عمومی شده و به همین دلیل فرمان علنی شلیک مستقیم به مردم معترض از سوی مقامات جمهوری اسلامی صادر شد.

یکی از این فرمان‌ها توسط لیلا واثقی فرماندار شهر «قدس» (قلعه حسن‌خان) صادر گشت که با گذشت یک سال همچنان مورد فخر مقامات جمهوری اسلامی است و معصومه ابتکار از نیروهای انقلابی ۵۷ و دستیار کنونی حسن روحانی رئیس دولت یازدهم و دوازدهم در امور زنان و خانواده چندی پیش به دفاع  تمام‌عیار از صدور فرمان کشتار مردم پرداخت.

با اینهمه آمر اصلی کشتار آبان مانند دیگر سرکوب‌های سال‌های گذشته کسی جز علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی نبوده است. خبرگزاری رویترز یک هفته پس از اوج اعتراضات آبان به نقل از یک منبع آگاه از درون حکومت گزارش داد که علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی از عدم برخورد قاطعانه با معترضان انتقاد کرده و خواستار برخورد شدید مقامات شده و گفته بود که «جمهوری اسلامی در خطر است. هر کاری می‌توانید برای پایان دادن به این شرایط انجام دهید. شما دستور مرا دارید!»

خبرگزاری رویترز در این گزارش افزوده بود آنهایی که در این جلسه شرکت کردند قبول داشتند که هدف معترضان براندازی رژیم بوده است. یکی از این منابع گفته دشمنان می‌‌خواستند جمهوری اسلامی را ساقط کنند و در نتیجه به واکنش‌‌های فوری احتیاج داشتیم.


پس از آنکه اعتراضات آبان‌ماه به طرزی وحشیانه سرکوب شد و پس از آن در سایه‌ی فاجعه‌ی شلیک موشک‌های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به هواپیمای مسافری «اوکراین اینترنشنال» و آنگاه شیوع ویروس کُرونا در کشور وپنهانکاری‌ها و دروغگویی‌های مقامات نظام در همه این موارد قرار گرفت، حالا مقامات جمهوری اسلامی کم‌کم به نیروی عظیم و یکپارچه مردم معترض اعتراف می‌کنند. محمدرضا باهنر فعال اصولگرا چند روز پیش گفت که اگر نظام نمی‌توانست اعتراضات آبان را «جمع و جور» کند به انقلاب تبدیل می‌شد.

لرزه بر پیکر دیکتاتوری مذهبی

قطع اینترنت نزدیک به ده روز به عنوان یکی از ابزارهای سرکوب و به خیال قطع چرخه اطلاع‌رسانی بین مردم و همچنین به خارج از کشور نیز بیانگر هراس بزرگ نظام از خیزش اجتماعی بود. عبدالرضا رحمانی فضلی وزیر کشور مدعی شده بود که قطع کردن اینترنت برای «حفظ امنیت مردم» بوده اما درواقع مقامات جمهوری اسلامی وحشت‌زده و هراسان نظام را در خطر و مردم را در مقابل آن می‌دیدند.

آبان ۹۸ بار دیگر نشان داد حکم نظام در برابر معترضان سیاسی و منتقدان اقتصادی و فعالان صفنی یکیست: پیگرد و زندان و حتی گلوله در خیابان! جمهوری اسلامی هر فرد، نیرو و جریان منتقد و مخالفی را «دشمن» ارزیابی کرده و آنها را مستحق «حذف» می‌داند حتی اگر شهروندی عادی و بی‌سلاح و یا زیر ۱۸ سال و کودک باشد!

احمد بارکی‌زاده kayhan.london©

درست است که اعتراضات آبان ۹۸ با اعلام خبر گران شدن بنزین توسط دولت آغاز شد ولی شعله‌ی خشم مردم طی کمتر از ۱۲ ساعت در بیش از ۱۰۰ شهر ایران گُر گرفت. این اعتراضات واکنش مردم به ستوه آمده و خشمگین از شرایط موجود و کشاندن جامعه به تباهی توسط جمهوری اسلامی و  نابودی منابع و زیرساخت‌های کشور و تکرار و تولید فساد  صورت گرفت.

همبستگی و خیزش مردم چنان لرزه‌ای بر پیکر دیکتاتوری مذهبی جمهوری اسلامی انداخت که در آستانه سالگرد این اعتراضات، اقدامات پیشگیرانه برای تجمع و اعتراض مردم و حتی گردهمایی خانواده‌های سوگوار بر سر مزار جانباختگان از سوی دولت و نهادهای امنیتی صورت گرفته است.

برای نمونه قرار بود خانواده‌های جانباختگان اعتراضات آبان ۹۸ در شهرستان بهبهان استان خوزستان در آرامستان «بهشت رضوان» گرد هم آمده و یاد عزیزانشان را زنده نگه دارند. اما  روز یکشنبه ۱۸ آبان ماه تصاویری از تخریب جاده منتهی به «بهشت رضوان» در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که راه مراجعه‌کنندگان را می‌بست!

همزمان ۷۱ نفر از بازداشت‌شدگان اعتراضات در شهر بهبهان به دادگاه فراخوانده شدند. احضار و بازداشت‌ها به قصد وحشت‌آفرینی و جلوگیری از برنامه‌ریزی و تحرک معترضان یکی از شگردهای سازمان‌های امنیتی جمهوری اسلامی است.

در نمونه دیگری مهرداد بختیاری عموی پویا بختیاری از جانباختگان اعتراضات آبان ۹۸ در شهر کرج توسط سازمان اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بازداشت شد. خانواده بختیاری از جمله خانواده‌هایی هستند که برای دادخواهی از خون فرزندشان طی یک سال گذشته سکوت نکرده‌اند. منوچهر بختیاری پدر پویا نیز در تیرماه امسال توسط اطلاعات سپاه بازداشت و به زندان منتقل شد.

مقامات جمهوری اسلامی حتی از کُرونا نیز که شهروندان را بیمار کرده و بسیاری از آنها را به کام مرگ می‌فرستد، به عنوان ابزاری برای جلوگیری از شکل گرفتن دوباره اعتراضات در سالگرد آبان استفاده کرده و در همه کلانشهرها قوانین محدودیت عبور و مرور اجرا می‌شود.

خشم و انزجاری که انباشته می‌شود: آبان ادامه دارد

با اینکه یکسال از اعتراضات سراسری آبان ۹۸ و سرکوب وحشیانه‌ی هزاران معترض می‌گذرد ولی جمهوری اسلامی همچنان به دنبال فرافکنی و دروغگویی است. با اینهمه عامل مهم آغاز اعتراضات ۹۸ یعنی «گرانی و مشکلات اقتصادی مردم» نه تنها پابرجاست بلکه عمیق‌تر هم شده و حقوق و خواسته‌های مردم همچنان بی‌پاسخ مانده است.

وضعیت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی ایران طی یک سال گذشته نه تنها بهبود نیافته بلکه در بن‌بستی با دیوارهای بلند گرفتار آمده است.

جمهوری اسلامی بجای تلاش برای حل بحران‌های کشور بیش از پیش درگیر نمایش‌‌های سیاسی است و امور کشور را در عمل به حال خود رها کرده. شیوع کُرونا در ماه‌های گذشته بار دیگر نشان داد که نظام مدعی و متکبر اما به شدت ناکارآمد و ضعیف جمهوری اسلامی نه تنها قادر به مدیریت کشور نیست بلکه اصلا انگیزه و مسئولیتی برای ساماندهی مشکلات ایران احساس نمی‌کند.

مردم ایران جمهوری اسلامی را به عنوان نظامی بیگانه با ایران و مردمانش می‌شناسند که مانند اشغالگران رفتار کرده و از جغرافیا و منابع سرشار کشور برای پیشبرد ایدئولوژی و صدور انقلاب خودش سوء استفاده می‌کند.

ریزش شدید پایگاه اجتماعی جمهوری اسلامی نزد اکثریت مردم ایران و بیشتر شدن فاصله میان جامعه و حکومت بستر رویارویی‌های جدی و علنی شهروندان با وابستگان نظام را فراهم آورده است.

مدت‌هاست که گروه‌های مختلفی از شهروندان و اصناف که به عناوین و دلایل مختلف از ناکارآمدی جمهوری اسلامی دچار هزینه‌های مادی و معنوی شده‌اند اعتراضات خود را با صدای رسا بازگو می‌کنند.

فقط از آبان ۹۸ تا آبان ۹۹ هزاران تجمع و اعتصاب صنفی در سراسر ایران از سوی اقشار مختلف برگزار شده که در رأس آنها کارگران مجتمع کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه قرار دارند که طولانی‌ترین اعتصاب کارگری را طی ۷۰ روز به نمایش گذاشتند.

اگر تا چندی پیش تنها کارگران و اقشار فرودست برگزارکنندگان تحمعات صنفی بودند در سالی که گذشت، بارها آموزگاران، پزشکان، پرستاران و کسبه‌ی بخش‌های مختلف تجمعات صنفی برگزار کردند. از سوی دیگر همبستگی و همراهی مردم برای نشان  دادن اعتراض و مخالفت خود با اقدامات جمهوری اسلامی نیز برجسته‌تر شده است بطوری که ایرانیان چندی پیش میلیون‌ها بار هشتگ #اعدام_نکنید  را در حمایت از سه بازداشت‌شده اعتراضات آبان ۹۸ به اشتراک گذاشته و بزرگترین تظاهرات و صف‌آرایی علیه جمهوری اسلامی را در خیابان‌های مجازی اجرا کردند. خیابان‌هایی که دیر یا زود به شاهراه‌های واقعی خواهند رسید.

در نخستین سالگرد اعتراضات آبان ۹۸ شاهزاده رضا پهلوی نیز با انتشار ویدئویی از اعتراضات آبان ۹۸ در توئیتی ضمن اشاره به سرکوب وحشیانه مردم تأکید کرده است که ملت ایران «پیروز نهایی» این نبرد خواهد بود.

این روزها، یک سال پس از آبان ۹۸ شهروندان معترض به ویژه نسل‌های جوان مانند تمامی سال‌های گذشته با شجاعت در برابر سرکوب سینه سپر کرده و از هر فرصتی در خیابان‌های واقعی و مجازی برای ابراز نارضایتی و اعتراض علیه شرایط موجود استفاده می‌کنند. اعتراضی که با خشم و انزجار همراه است و ناقوس پایان جمهوری اسلامی را به عنوان پیامد شوم و ننگین و فاجعه‌بار انقلاب ۵۷ به صدا در می‌آورد.
روشنک آسترکی

کیهان لندن:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *