درگذشت زهرا جلیلیان از همان ابتدا سوالات بیپاسخ متعددی را بوجود آورد. اما با توجه به خودکشی خواندن حادثه توسط دانشگاه، تمامی مسائل در هالهای از ابهام رها شدند. حال اما خانواده این دانشجوی اهل اسلامآباد غرب کرمانشاه، در گفتگویی با روزنامه اعتماد اذعان کردهاند که بر اساس شواهد موجود این دانشجو به قتل رسیده است. خانواده زهرا و وکیلشان در این گفتگو به چند دلیل فرضیه خودکشی را مردود میدانند؛
زهرا در میان دوستانش فردی بانشاط و پرتلاش شناخته میشد. اطلاعات دستگاه رایانهای وی نشان از کار و تلاش فراوان او تا پاسی از شب داشت. این کوشش بطور حتم نشاندهنده سلامت روحی و روانی زهرا است و انتساب خودکشی بدلیل «شرایط روحی» وی، کاملا مردود است. همچنین خانواده زهرا در این گفتگو از حال روحی مساعد این دانشجو پیش از مرگش خبر دادند؛
– مادر زهرا: «شب قبل از حادثه زهرا با ما تماس گرفت و خیلی خوشحال بود. گفت مقاله سابمیت شده و قصد دارد چند روزی برای مرخصی به کرمانشاه بیاید. بعد هم گفت برایم مانتو، عطر و… خریده.»
– برادر زهرا: «برنامه داشت. نزدیک شب یلدا بود و میخواست پیش ما باشد.»
– مادر زهرا: «صبح روز حادثه دو، سه نفر از دوستانش را برای ناهار(شیرینی سابمیت مقالهاش) به رستوران دعوت کرد.»
وکیل خانواده زهرا: «نظریه پزشکی قانونی، گزارشات پلیس جنایی نیز فرضیه خودکشی را نفی میکند.» همچنین مادر وی جزئیات بیشتری از گزارش پزشکی قانونی را عنوان کرد: «پزشکی قانونی آثار ضربه به قسمت شکم، پهلو و ضربههای محکم به سر و مهره کمر، همچنین ضربههای محکم به کبد و کلیه و پارگی طحال را تایید میکند.» این صدمات نمیتوانند از سقوطی چند متری روی داده باشند. برادر زهرا نیز به وجود آثار خراشیدگی بر روی دست وی اشاره کرده است. جراحاتی که حکایت از زد و خورد پیش از وقوع حادثه دارند.
دانشگاه، مانع اصلی
در این گفتگو یکی از مهمترین موانع و چالشهای خانواده زهرا، مسئولین دانشگاه تهران عنوان شدهاست. به گفته ایشان، دانشگاه با خودکشی خواندن این واقعه در مصاحبههای مختلف باعث شد تا پرونده جدی گرفتهنشود و حقیقت مخدوش بماند. «وقتی خبر خودکشی خواهرم منتشر شد، پلیس آگاهی به ماجرا ورود نکرد.»
وکیل این خانواده نیز در توضیح این موضوع به اعتراضات دانشجویی آن زمان اشاره میکند و میگوید «متولیان دانشگاه با ترس و واهمه از باب کنترل بحرانهای پیشبینینشده و شتابزده فرضیه خودکشی را به افکار عمومی القا میکنند که انعکاس این خبر موجب فشاری طاقتفرسا بر این خانواده مظلوم میشود. به گونهای که اندوه فراق را مضاعف میکند.»
▫️برادر زهرا: «دانشگاه در نظر ندارد موضوع را مشخص کند و تا به حال هم هیچ همکاری از سوی دانشگاه با ارگانهای مختلف صورت نگرفته است.»
سنگاندازیهای دانشگاه به همینجا ختم نمیشود. طبق گفته خانواده زهرا، یکی از مهمترین عوامل مشخصکننده ماجرا میتوانست فیلم دوربینها باشد. اما در کمال شگفتی و علیرغم وجود ۱۳ دوربین در محل وقوع حادثه، هیچ فیلمی بدست آنان نرسیدهاست. تنها فیلمی که به خانواده زهرا نشان دادهشد و تحویل مقامات قضایی قرار گرفت، فیلم دوربین ورودی ساختمان است که ورود و خروج زهرا را نشان میدهد. «چیزی حدود یک ساعت و نیم الی دو ساعت از فیلمها در اختیار ما قرار نگرفته است.» حراست دانشگاه در پاسخ به این مسئله اذعان کردهاست که دوربینهای این ساختمان مدتها خراب بودهاند. ادعایی که به اندازه کافی شبههبرانگیز هست. چراکه در آن برهه دانشگاه در امنیتیترین حالت خود قرار داشت.
«از صحنه، راهپلهها و اتاق خواهرم انگشتنگاری صورت نگرفت. حتی از زیر ناخنهای زهرا نمونهبرداری نکردند که ببینند آیا درگیری رخ داده با نه؟ اینکه دانشگاه خیلی سریع اعلام کرد زهرا خودکشی کرده، باعث شد، پلیس و مقامات قضایی موضوع را آنطور که باید بررسی نکنند.»
مسئولین دانشگاه مانع اصلی در مشخصشدن حقیقت ماجرا بودند. این افراد با خودکشی خواندن حادثه، نه تنها بر داغ خانواده زهرا افزودند که موجب شدند مرگ این دانشجو سادهسازی شود. ترجیح دادند تا برای حفظ خود، زندگی یک دختر هیچ شود. حقیقت هرچه باشد، مسئولین دانشگاه و حراست در این ماجرا مقصراند.
زهرا جلیلیان دانشجوی دکتری برق دانشگاه تهران بود که سال گذشته در تاریخ ۱۲ آذر بر اثر سقوط از راهپله دانشکده برق درگذشت. در آن زمان و بلافاصله پس از خبری شدن این واقعه، مسئولین دانشگاه طی مصاحبههای مختلف این حادثه را خودکشی خواندند. زهرا جلیلیان در زمان درگذشت تنها ۳۲ سال داشت.